• Terug

Het ontstaan van het scheppingswerk "aarde"

De gang van het geestelijke over de aarde strekt zich uit over eeuwigheden. Want het geestelijke zelf werd tot materie waaruit de aarde en alle scheppingen bestaan. Verharde geestelijke substantie werd door de wil van God tot materie. Zodoende is het gehele scheppingswerk "aarde" alsook alle scheppingen in het gehele universum, de eens door God uitgestraalde geestelijke kracht die als "essentie" door Hem werd uitgestraald, in zichzelf echter zo veranderde, dat ze tenslotte enkel nog maar verharde geestelijke substantie was die nu omgevormd werd tot scheppingen van allerlei aard.

Eindeloze tijden zijn daarvoor nodig geweest, want ook deze omvorming gebeurde in de wettelijke orde. De ontwikkeling van wat nu als bewoonde aarde zichtbaar is, heeft in talloze ontwikkelingsperioden plaats gevonden. Het was geen plotselinge uit God voortgekomen daad van Zijn scheppingsmacht. Want ook deze langzame ontwikkeling had zijn bedoeling. Er werden steeds weer opgeloste geestelijke partikeltjes gevangen en omgevormd. Het was een wordingsproces van ondenkbaar lange tijdsduur, voordat de aarde gevormd was tot een scheppingswerk dat voor het steeds rijper wordende geestelijke tot verblijfplaats en tot een leven in overeenstemming met de natuur kon dienen, zoals het in Gods eeuwig heilsplan was voorzien. En ook dit geestelijke had eindeloze tijden nodig tot het die graad bereikt had waarin het dan als mens over de aarde mocht gaan, met het doel van een laatste voltooiing.

Deze laatste gang over de aarde als mens is maar een moment, in vergelijking met de eeuwig lange tijd van de eerdere ontwikkeling op aarde. Voor God was weliswaar de schepping van iedere vorm het werk van een ogenblik, want door Zijn wil en kracht zet Hij elke gedachte die Hij buiten zich plaatst om, als een bestaand werk. Maar de tegenstand van het eens gevallen geestelijke bepaalde de tijdsduur tot aan de materiële omvorming, want God dwong het Hem weerstrevende geestelijke niet, maar Zijn liefdeskracht nam het zolang gevangen tot het zijn weerstand wat opgaf, om het dan te omhullen naar Zijn plan. Om het dan een of andere vorm te geven waarin het dan een bepaalde werkzaamheid verrichtte die echter zo minimaal was, dat weer eeuwige tijden voorbij gingen tot deze vormen weer langzaam konden oplossen en veranderen.

Voor het ontstaan van de aarde waren dus eindeloos lange tijden nodig, voordat ze door levende wezens kon worden bewoond. En deze wederom maakten de aarde ervoor geschikt na weer een eindeloos lange tijd de mensen als laatste ontwikkelingsoord te dienen. Maar de menselijke ziel was in al haar partikeltjes door de scheppingen heen gegaan. De val in de diepte uit de hoogste hoogte was zo eindeloos geweest dat er ook weer zo'n lange tijd nodig was om uit deze diepte weer zo ver omhoog te stijgen, tot het zelfbewustzijn het wezen weer gegeven kon worden dat nu zijn laatste voltooiing, de laatste gang omhoog mogelijk maakt. Bijgevolg was de schepping nu ontstaan en deze bergt nu dat gevallen geestelijke in een ontelbare hoeveelheid in zich, en dit zal voor zijn terugkeer tot God ook eindeloze tijden nodig hebben. Zodoende is het einde van de schepping nog niet te voorzien.

Maar de "scheppingen" bestaan nu en alles gaat wetmatig zijn weg. Ze worden door steeds nieuwe geestelijke deeltjes bewoond die voortdurend van uiterlijke vorm veranderen en zich steeds verder opwaarts ontwikkelen. Daarom is er ook een voortdurend ontstaan en vergaan van elke materiële schepping te zien. Op die manier worden altijd weer al de scheppingswerken vernieuwd en dienen zo tot uitrijping van het daarin geborgen geestelijke, zoals ze ook de mens tot verdere ontwikkeling dienen, daar zij hem het lichamelijke leven op aarde waarborgen. Zolang het in de scheppingen gebonden geestelijke de vrije wil is afgenomen, gaat ook de opwaartse ontwikkeling zijn door God gewilde weg. Het gebonden geestelijke is dienstig in een of andere vorm en rijpt daardoor langzaam uit.

Zodra echter het geestelijke in het stadium als "mens" over de aarde gaat, bezit het weer de vrije wil en kan in plaats van opwaarts te klimmen ook stil blijven staan of zelfs weer achteruitgaan. Het kan in gebreke blijven in de laatste tijd van zijn ontwikkelingsgang. En deze achteruitgang kan ook daartoe leiden dat het geestelijke in de mens, de ziel, de eens gevallen oer-geest, weer in de geestelijke substantie verhardt als voorheen. Met het noodzakelijke gevolg: het nogmaals ontbinden van de ziel in talloze partikeltjes wat dan weer de gang door de materiële scheppingen vereist. En deze nu noodzakelijk geworden ontwikkelingsgang vereist ook weer een ontbinden en omvormen van scheppingswerken van allerlei soort, wat als beëindiging van een aardse periode en het begin van een nieuwe gezien kan worden.

En zo moet u mensen ook proberen te begrijpen dat in de door God vastgestelde tijdsperioden zich aan het scheppingswerk "aarde" zulke gewelddadige omvormingswerken voltrekken, die echter altijd op Gods liefde en wijsheid gegrond zijn en die altijd dienen tot verlossing van het eens gevallen geestelijke. En u moet ook altijd met zo'n ingreep van Gods zijde rekening houden, wanneer de mensen het ware doel van hun bestaan niet meer beseffen. Wanneer zij dus hun aardse leven niet benutten voor het rijpen van hun zielen, voor de laatste voltooiing. Want dit is het enige doel van elk scheppingswerk, dat het de ziel van de mens tot voltooiing brengt, dat het de ziel helpt weer te worden wat zij vanaf het allereerste begin was, namelijk een hoogst volmaakt wezen dat uit Gods liefde is ontstaan, maar in vrije wil van Hem is afgevallen. Het moet weer tot Hem terugkeren en met de gang door al de scheppingen van deze aarde heeft God zelf voor hem de weg geschapen, die de ziel weer terugvoert.

Amen

PORIJEKLO STVARALACKOG DJELA ‘ZEMLJA’

Put duhova kroz Zemlju ce se protezati u vjecnost.... Jer duhovi sami su postali materija od koje se Zemlja i sve njezine tvorevine sastoji.... Božja volja je pretvorila ukrucenu duhovnu supstancu u materiju, stoga je cijelo stvaralacko djelo Zemlja.... baš kao i sve tvorevine u cijelom svemiru.... Božja jednom isijana snaga koju je On eksternalizirao kao ‘bice’ ali koja je sebe promijenila tako da je konacno postala samo otvrdnuta supstanca, koja je onda bila transformirana u tvorevine svake vrste....

Ovo se zbilo tijekom beskonacno dugog perioda vremena, buduci se ‘transformacija’ takoder odvila u zakonskom redu, nastanak onog što je sada vidljivo kao ‘nastanjena Zemlja’ se dogodio tijekom bezbrojnih faza razvoja.... to nije bio jedan trenutacno eksternalizirani rad Božje stvaralacke moci.... buduci je cak i polagan razvoj služio svojoj svrsi.... Opet i iznova su izuzetno male dezintegrirane duhovne cestice bile zarobljene/skupljene i preoblikovane, proces je uzeo nezamislivo dugo vremena prije nego je Zemlja sebe formirala u djelo stvaranja koje je moglo služiti kao prebivalište i podupirati/održavati fizicki život za neprestano sazrijevajucu duhovnu supstancu, kao što je bilo odredeno od strane Božjeg vjecnog plana Spasenja. I cak je ova duhovna supstanca uzela beskrajno dugo vrijeme prije nego je dosegla stupanj kada joj je bilo dozvoljeno živjeti kao ljudsko bice na Zemlji u svrhu njezina konacnog savršenstva.

Ovaj posljednji zemaljski napredak kao ljudsko bice je tek trenutak vremena ako ga usporedimo sa beskonacno dugim periodom zemaljskog pripremnog razvoja.... Premda je stvaranje svake forme bilo doista djelo jednog trenutka za Boga, buduci su Njegova volja i Njegova snaga eksternalizirali svaku misao kao jedno postojece djelo.... ipak otpor jednom palih duhova je odlucio trajanje vremena do njihove fizicke transformacije. Jer Bog nije prisilio ovu duhovnu supstancu nego je Njegova snaga ljubavi nju zarobila dok se njezin otpor nije nešto slegnuo kako bi ju onda spakirao u skladu sa Njegovim planom, da ju onda oblikuje u razlicite forme gdje bi vršila neku vrstu aktivnosti koja je bila tako minimalna da je, opet, beskonacno dugo vremena prošlo prije nego su ove forme mogle postepeno dezintegrirati i promijeniti....

Razvoj Zemlje je uzeo vjekove sve dok ona nije mogla biti nastanjena od strane živih bica, a ova su, zauzvrat, pripremila Zemlju za još jedno nezamislivo dugo vrijeme da postane prikladna za služenje ljudskim bicima kao posljednje mjesto razvoja.... Sicušne pojedinacne cestice ljudske duše, medutim, su bile prošle kroz sva stvaranja.... Pad od najvišeg vrhunca do bezdana je bio uzeo toliko dugo da je stoga jedno beskonacno dugo vrijeme bilo potrebno da bi se iz bezdana uzdignulo do tocke kada je bice opet moglo primiti svoju samo-svjesnost, da je ovo konacno savršenstvo onda ucinilo mogucim putovati posljednjom stazom uspona. Ali pod ovakvim okolnostima se pojavilo stvaranje, a ovo utjelovljuje nebrojene pale duhove ciji ce povratak k Bogu naknadno takoder uzeti jedno beskonacno dugo vrijeme, otud se kraj stvaranja još ne može predvidjeti....

Unatoc tome, ‘tvorevine’ postoje i sve ce se odvijati po zakonskom redu.... One su dovedene u život pomocu uvijek novih sicušnih cestica duha ciji se viši razvoj odvija putem neprestanog mijenjanja njihove vanjske forme, i stoga se može promatrati neprestano razvijanje i dezintegriranje svake materijalne tvorevine.... Sva djela stvaranja su sebe opetovano obnavljala na ovaj nacin i tako su služila inherentnom duhu da ostvari zrelost, baš kao što služe neprestanom razvoju covjecanstva time što jamce njihov fizicki život na Zemlji. Sve dok duhovi zavezani u stvaranju nemaju slobodnu volju njihov se put višeg razvoja nastavlja u skladu sa Božjom voljom.... ogranicena duhovna supstanca služi u jednom ili drugom obliku i na taj nacin postepeno sazrijeva.... Ali cim duh živi na Zemlji kao ljudsko bice on je još jednom u posjedu slobodne volje i onda je u stanju.... umjesto nastaviti uzdizati se.... zaustaviti svoj razvoj ili opet nazadovati. Tijekom konacnog procesa razvoja on je u stanju podbaciti.... I ovo nazadovanje može voditi do rezultata da ce duh u ljudskom bicu.... ‘duša’ ili jednom ‘pali prvobitni duh.... otvrdnuti opet kao ranije. Posljedica ce opet biti dezintegracija duše u bezbrojne sicušne cestice koje ce još jednom morati krenuti stazom kroz materijalne tvorevine.... I ovaj proces, koji je sada opet postao prijeko potreban, takoder zahtjeva dezintegraciju i transformaciju svih djela stvaranja.... što se može opisati kao kraj jednog perioda i pocetak novog.

I stoga vi ljudi trebate pokušati sebi objasniti to sami, da ce se takvi periodicni prisilni procesi transformacije u odnosu na stvaralacko djelo Zemlja dogoditi u skladu sa Božjom voljom. Oni su uvijek utemeljeni na Božjoj ljubavi i mudrosti i jedino uvijek služe iskupljenju jednom palih duhova.... I vi trebate takoder biti pripremljeni za takve intervencije od strane Boga kada ljudi više ne prepoznaju istinsku svrhu njihovog postojanja. Jer jedina svrha svakog djela stvaranja je dovesti ljudsku dušu do sazrijevanja, pomoci joj da postane što je jednom bila u pocetku.... najviše savršeno bice, koje je poteklo iz Božje ljubavi ali se je dobrovoljno odmetnulo od Njega.... Ono ce se opet vratiti k Njemu, i Bog Osobno mu je osigurao stazu povratka kroz sve tvorevine na Zemlji.

AMEN