Vergelijk Kundgabe met vertaling

Meer vertalingen:

Het ontstaan van het scheppingswerk "aarde"

De gang van het geestelijke over de aarde strekt zich uit over eeuwigheden. Want het geestelijke zelf werd tot materie waaruit de aarde en alle scheppingen bestaan. Verharde geestelijke substantie werd door de wil van God tot materie. Zodoende is het gehele scheppingswerk "aarde" alsook alle scheppingen in het gehele universum, de eens door God uitgestraalde geestelijke kracht die als "essentie" door Hem werd uitgestraald, in zichzelf echter zo veranderde, dat ze tenslotte enkel nog maar verharde geestelijke substantie was die nu omgevormd werd tot scheppingen van allerlei aard.

Eindeloze tijden zijn daarvoor nodig geweest, want ook deze omvorming gebeurde in de wettelijke orde. De ontwikkeling van wat nu als bewoonde aarde zichtbaar is, heeft in talloze ontwikkelingsperioden plaats gevonden. Het was geen plotselinge uit God voortgekomen daad van Zijn scheppingsmacht. Want ook deze langzame ontwikkeling had zijn bedoeling. Er werden steeds weer opgeloste geestelijke partikeltjes gevangen en omgevormd. Het was een wordingsproces van ondenkbaar lange tijdsduur, voordat de aarde gevormd was tot een scheppingswerk dat voor het steeds rijper wordende geestelijke tot verblijfplaats en tot een leven in overeenstemming met de natuur kon dienen, zoals het in Gods eeuwig heilsplan was voorzien. En ook dit geestelijke had eindeloze tijden nodig tot het die graad bereikt had waarin het dan als mens over de aarde mocht gaan, met het doel van een laatste voltooiing.

Deze laatste gang over de aarde als mens is maar een moment, in vergelijking met de eeuwig lange tijd van de eerdere ontwikkeling op aarde. Voor God was weliswaar de schepping van iedere vorm het werk van een ogenblik, want door Zijn wil en kracht zet Hij elke gedachte die Hij buiten zich plaatst om, als een bestaand werk. Maar de tegenstand van het eens gevallen geestelijke bepaalde de tijdsduur tot aan de materiële omvorming, want God dwong het Hem weerstrevende geestelijke niet, maar Zijn liefdeskracht nam het zolang gevangen tot het zijn weerstand wat opgaf, om het dan te omhullen naar Zijn plan. Om het dan een of andere vorm te geven waarin het dan een bepaalde werkzaamheid verrichtte die echter zo minimaal was, dat weer eeuwige tijden voorbij gingen tot deze vormen weer langzaam konden oplossen en veranderen.

Voor het ontstaan van de aarde waren dus eindeloos lange tijden nodig, voordat ze door levende wezens kon worden bewoond. En deze wederom maakten de aarde ervoor geschikt na weer een eindeloos lange tijd de mensen als laatste ontwikkelingsoord te dienen. Maar de menselijke ziel was in al haar partikeltjes door de scheppingen heen gegaan. De val in de diepte uit de hoogste hoogte was zo eindeloos geweest dat er ook weer zo'n lange tijd nodig was om uit deze diepte weer zo ver omhoog te stijgen, tot het zelfbewustzijn het wezen weer gegeven kon worden dat nu zijn laatste voltooiing, de laatste gang omhoog mogelijk maakt. Bijgevolg was de schepping nu ontstaan en deze bergt nu dat gevallen geestelijke in een ontelbare hoeveelheid in zich, en dit zal voor zijn terugkeer tot God ook eindeloze tijden nodig hebben. Zodoende is het einde van de schepping nog niet te voorzien.

Maar de "scheppingen" bestaan nu en alles gaat wetmatig zijn weg. Ze worden door steeds nieuwe geestelijke deeltjes bewoond die voortdurend van uiterlijke vorm veranderen en zich steeds verder opwaarts ontwikkelen. Daarom is er ook een voortdurend ontstaan en vergaan van elke materiële schepping te zien. Op die manier worden altijd weer al de scheppingswerken vernieuwd en dienen zo tot uitrijping van het daarin geborgen geestelijke, zoals ze ook de mens tot verdere ontwikkeling dienen, daar zij hem het lichamelijke leven op aarde waarborgen. Zolang het in de scheppingen gebonden geestelijke de vrije wil is afgenomen, gaat ook de opwaartse ontwikkeling zijn door God gewilde weg. Het gebonden geestelijke is dienstig in een of andere vorm en rijpt daardoor langzaam uit.

Zodra echter het geestelijke in het stadium als "mens" over de aarde gaat, bezit het weer de vrije wil en kan in plaats van opwaarts te klimmen ook stil blijven staan of zelfs weer achteruitgaan. Het kan in gebreke blijven in de laatste tijd van zijn ontwikkelingsgang. En deze achteruitgang kan ook daartoe leiden dat het geestelijke in de mens, de ziel, de eens gevallen oer-geest, weer in de geestelijke substantie verhardt als voorheen. Met het noodzakelijke gevolg: het nogmaals ontbinden van de ziel in talloze partikeltjes wat dan weer de gang door de materiële scheppingen vereist. En deze nu noodzakelijk geworden ontwikkelingsgang vereist ook weer een ontbinden en omvormen van scheppingswerken van allerlei soort, wat als beëindiging van een aardse periode en het begin van een nieuwe gezien kan worden.

En zo moet u mensen ook proberen te begrijpen dat in de door God vastgestelde tijdsperioden zich aan het scheppingswerk "aarde" zulke gewelddadige omvormingswerken voltrekken, die echter altijd op Gods liefde en wijsheid gegrond zijn en die altijd dienen tot verlossing van het eens gevallen geestelijke. En u moet ook altijd met zo'n ingreep van Gods zijde rekening houden, wanneer de mensen het ware doel van hun bestaan niet meer beseffen. Wanneer zij dus hun aardse leven niet benutten voor het rijpen van hun zielen, voor de laatste voltooiing. Want dit is het enige doel van elk scheppingswerk, dat het de ziel van de mens tot voltooiing brengt, dat het de ziel helpt weer te worden wat zij vanaf het allereerste begin was, namelijk een hoogst volmaakt wezen dat uit Gods liefde is ontstaan, maar in vrije wil van Hem is afgevallen. Het moet weer tot Hem terugkeren en met de gang door al de scheppingen van deze aarde heeft God zelf voor hem de weg geschapen, die de ziel weer terugvoert.

Amen

Vertaler
Vertaald door: Gerard F. Kotte

L’œuvre de création de la « terre ».

Le cheminement du spirituel par la terre s’étend sur des éternités.... Car le spirituel est devenu matière – c’est la matière dont se composent la terre et toutes les créations sur elle.... Par la volonté de Dieu, la substance spirituelle durcie est devenue matière, donc, toute l’œuvre de création de la terre en fait partie.... De même, toutes les créations dans l’univers entier sont.... de la force spirituelle issue jadis de Dieu, irradiée par Lui en « êtres », force qui s’est tellement pervertie en elle-même qu’elle a fini par n’être que substance spirituelle durcie – et s’est alors transformée en créations de toutes sortes. Pour cela il aura fallu des périodes de temps infinies, car cette « transformation » s’est aussi passée selon l’Ordre de la Loi. Ce qui est à présent visible comme « terre habitée » s’est formée durant d’innombrables phases de développement… Cela n’a pas été l’œuvre d’un instant de la puissance créatrice de Dieu.... Car le lent développement a aussi poursuivi son but.... Toujours de nouveau, des particules spirituelles décomposées ont été captées et transformées ; ce fut un processus d’une durée inimaginable avant que la terre n’eût été façonnée en une œuvre de création apte à servir de séjour au spirituel encore immature pour y mener une vie conforme à la nature, ainsi qu’il avait été prévu par l’éternel plan de salut de Dieu. Et ce spirituel avait également besoin de périodes infiniment longues pour atteindre un degré où il pouvait avoir le privilège de cheminer sur terre en tant qu’homme pour son perfectionnement ultime.

Ce dernier trajet en homme sur la terre est comme un instant, comparé à la durée éternelle du développement préalable de la terre.... C’est vrai que pour Dieu, la création de chaque forme a été l’œuvre d’un seul instant, car par Sa volonté et Sa force, Il émettait chacune de Ses pensées hors de Lui directement en ouvrage existant.... Mais la résistance du spirituel jadis déchu a déterminé la durée du temps jusqu’à sa transformation matérielle. Car Dieu ne contraignait pas ce spirituel résistant, mais Sa force aimante l’enlaçait jusqu’à ce que sa résistance s’eusse quelque peu affaiblie, pour l'envelopper alors d’après Son plan, pour lui donner ensuite des formes dans lesquelles il exécuterait alors une certaine activité, à la vérité si minime qu’encore une fois des périodes éternelles se sont passées avant que les formes ne puissent être décomposées peu à peu, et être modifiées....

La terre a nécessité un temps infini avant d’être apte à pouvoir être habitée par des créatures vivantes, et celles-ci à leur tour devaient apprêter la terre durant de nouvelles périodes infiniment longues pour qu’elle puisse être le dernier lieu de formation des hommes….. Ainsi les particules de l’âme humaine sont passées par toutes ces phases de création.…. La chute de la hauteur suprême dans la profondeur a été si infiniment longue qu’il aura fallu un temps également infini pour remonter de cette profondeur jusqu’à un degré où la conscience d’être un « Je » pouvait être restituée à l’être, afin qu’un dernier perfectionnement lui rende possible le dernier essor vers le haut. La création est arrivée à ce point, et à présent, elle héberge ce spirituel déchu dont le nombre était infini et dont le retour vers Dieu demandera également des périodes infinies, de sorte qu’une fin de la création n’est pas encore prévisible….

Mais à présent les « créations » existent, et tout ira son chemin selon la Loi.... De nouvelles particules spirituelles sont continuellement vivifiées et, à travers le constant changement de la forme extérieure, elles se développent continuellement vers le haut; c’est pourquoi on voit les créations matérielles devenir et disparaître tout le temps.... Et de la sorte, tous les ouvrages de la création se renouvellent toujours de nouveau, et servent ainsi à la maturation du spirituel qui vit en eux, et en même temps ils servent l’homme à se développer toujours en garantissant sa vie corporelle sur terre. Tant que le libre arbitre est enlevé au spirituel lié dans les œuvres de création, le développement vers le haut continue d’après la volonté de Dieu.... Ainsi, d’une manière ou d’une autre, le spirituel lié sert, et ce faisant, peu à peu il mûrit lentement.... Mais dès que le spirituel chemine sur la terre en tant qu’être humain, il est de nouveau en possession du libre arbitre, et alors.... au lieu de monter.... il peut aussi bien rester immobile, ou reculer de nouveau. Pendant la dernière phase de son développement, il peut manquer à sa mission.... Et ce recul peut avoir pour conséquence que le spirituel dans l’homme.... son « âme » ou « l’esprit originel jadis déchu »… se durcisse de nouveau dans sa substance spirituelle, comme il l’avait fait avant, avec comme conséquence nécessaire une nouvelle désintégration de l’âme en d’innombrables particules qui nécessiteront un passage réitéré par les créations matérielles de la terre.... et ce nouveau processus demande que des œuvres de création de toutes sortes soient de nouveau désintégrées et modifiées…. et ce processus peut être qualifié de terminaison d’une époque terrestre, et début d’une autre.

Et voilà comment vous autres les hommes vous devez tenter de vous expliquer qu’en des époques de temps fixées par Dieu, ce genre d’actes violents de transformation se produise sur l’œuvre de création « terre » ; ils sont toujours fondées sur l’amour et la sagesse de Dieu, et ne servent toujours qu’à la rédemption du spirituel jadis déchu.... Et vous devez toujours penser à de telles Interventions de la part de Dieu, lorsque les êtres humains ne reconnaissent plus le vrai but de leur existence, lorsqu’ils n’emploient pas leur vie terrestre à la maturation de leurs âmes pour l’ultime perfectionnement, Car ceci est le seul but de toute œuvre de création : de secourir l’âme de l’homme pour lui permettre d’atteindre la maturité, de l’aider à redevenir ce qu’elle a été au commencement :.... un être suprêmement parfait issu de l’amour de Dieu, mais qui, de son libre arbitre, a fait défection de Lui… Il doit retourner vers Lui, et Dieu Lui-même lui a préparé le chemin du retour qui le reconduit à Lui en passant par toutes les créations de cette terre....

Amen

Vertaler
Vertaald door: Jean-Marc Grillet