• Terug

Het ontstaan van het scheppingswerk "aarde"

De gang van het geestelijke over de aarde strekt zich uit over eeuwigheden. Want het geestelijke zelf werd tot materie waaruit de aarde en alle scheppingen bestaan. Verharde geestelijke substantie werd door de wil van God tot materie. Zodoende is het gehele scheppingswerk "aarde" alsook alle scheppingen in het gehele universum, de eens door God uitgestraalde geestelijke kracht die als "essentie" door Hem werd uitgestraald, in zichzelf echter zo veranderde, dat ze tenslotte enkel nog maar verharde geestelijke substantie was die nu omgevormd werd tot scheppingen van allerlei aard.

Eindeloze tijden zijn daarvoor nodig geweest, want ook deze omvorming gebeurde in de wettelijke orde. De ontwikkeling van wat nu als bewoonde aarde zichtbaar is, heeft in talloze ontwikkelingsperioden plaats gevonden. Het was geen plotselinge uit God voortgekomen daad van Zijn scheppingsmacht. Want ook deze langzame ontwikkeling had zijn bedoeling. Er werden steeds weer opgeloste geestelijke partikeltjes gevangen en omgevormd. Het was een wordingsproces van ondenkbaar lange tijdsduur, voordat de aarde gevormd was tot een scheppingswerk dat voor het steeds rijper wordende geestelijke tot verblijfplaats en tot een leven in overeenstemming met de natuur kon dienen, zoals het in Gods eeuwig heilsplan was voorzien. En ook dit geestelijke had eindeloze tijden nodig tot het die graad bereikt had waarin het dan als mens over de aarde mocht gaan, met het doel van een laatste voltooiing.

Deze laatste gang over de aarde als mens is maar een moment, in vergelijking met de eeuwig lange tijd van de eerdere ontwikkeling op aarde. Voor God was weliswaar de schepping van iedere vorm het werk van een ogenblik, want door Zijn wil en kracht zet Hij elke gedachte die Hij buiten zich plaatst om, als een bestaand werk. Maar de tegenstand van het eens gevallen geestelijke bepaalde de tijdsduur tot aan de materiële omvorming, want God dwong het Hem weerstrevende geestelijke niet, maar Zijn liefdeskracht nam het zolang gevangen tot het zijn weerstand wat opgaf, om het dan te omhullen naar Zijn plan. Om het dan een of andere vorm te geven waarin het dan een bepaalde werkzaamheid verrichtte die echter zo minimaal was, dat weer eeuwige tijden voorbij gingen tot deze vormen weer langzaam konden oplossen en veranderen.

Voor het ontstaan van de aarde waren dus eindeloos lange tijden nodig, voordat ze door levende wezens kon worden bewoond. En deze wederom maakten de aarde ervoor geschikt na weer een eindeloos lange tijd de mensen als laatste ontwikkelingsoord te dienen. Maar de menselijke ziel was in al haar partikeltjes door de scheppingen heen gegaan. De val in de diepte uit de hoogste hoogte was zo eindeloos geweest dat er ook weer zo'n lange tijd nodig was om uit deze diepte weer zo ver omhoog te stijgen, tot het zelfbewustzijn het wezen weer gegeven kon worden dat nu zijn laatste voltooiing, de laatste gang omhoog mogelijk maakt. Bijgevolg was de schepping nu ontstaan en deze bergt nu dat gevallen geestelijke in een ontelbare hoeveelheid in zich, en dit zal voor zijn terugkeer tot God ook eindeloze tijden nodig hebben. Zodoende is het einde van de schepping nog niet te voorzien.

Maar de "scheppingen" bestaan nu en alles gaat wetmatig zijn weg. Ze worden door steeds nieuwe geestelijke deeltjes bewoond die voortdurend van uiterlijke vorm veranderen en zich steeds verder opwaarts ontwikkelen. Daarom is er ook een voortdurend ontstaan en vergaan van elke materiële schepping te zien. Op die manier worden altijd weer al de scheppingswerken vernieuwd en dienen zo tot uitrijping van het daarin geborgen geestelijke, zoals ze ook de mens tot verdere ontwikkeling dienen, daar zij hem het lichamelijke leven op aarde waarborgen. Zolang het in de scheppingen gebonden geestelijke de vrije wil is afgenomen, gaat ook de opwaartse ontwikkeling zijn door God gewilde weg. Het gebonden geestelijke is dienstig in een of andere vorm en rijpt daardoor langzaam uit.

Zodra echter het geestelijke in het stadium als "mens" over de aarde gaat, bezit het weer de vrije wil en kan in plaats van opwaarts te klimmen ook stil blijven staan of zelfs weer achteruitgaan. Het kan in gebreke blijven in de laatste tijd van zijn ontwikkelingsgang. En deze achteruitgang kan ook daartoe leiden dat het geestelijke in de mens, de ziel, de eens gevallen oer-geest, weer in de geestelijke substantie verhardt als voorheen. Met het noodzakelijke gevolg: het nogmaals ontbinden van de ziel in talloze partikeltjes wat dan weer de gang door de materiële scheppingen vereist. En deze nu noodzakelijk geworden ontwikkelingsgang vereist ook weer een ontbinden en omvormen van scheppingswerken van allerlei soort, wat als beëindiging van een aardse periode en het begin van een nieuwe gezien kan worden.

En zo moet u mensen ook proberen te begrijpen dat in de door God vastgestelde tijdsperioden zich aan het scheppingswerk "aarde" zulke gewelddadige omvormingswerken voltrekken, die echter altijd op Gods liefde en wijsheid gegrond zijn en die altijd dienen tot verlossing van het eens gevallen geestelijke. En u moet ook altijd met zo'n ingreep van Gods zijde rekening houden, wanneer de mensen het ware doel van hun bestaan niet meer beseffen. Wanneer zij dus hun aardse leven niet benutten voor het rijpen van hun zielen, voor de laatste voltooiing. Want dit is het enige doel van elk scheppingswerk, dat het de ziel van de mens tot voltooiing brengt, dat het de ziel helpt weer te worden wat zij vanaf het allereerste begin was, namelijk een hoogst volmaakt wezen dat uit Gods liefde is ontstaan, maar in vrije wil van Hem is afgevallen. Het moet weer tot Hem terugkeren en met de gang door al de scheppingen van deze aarde heeft God zelf voor hem de weg geschapen, die de ziel weer terugvoert.

Amen

Origen de la obra de creación "Tierra"....

El paso de lo espiritual sobre la tierra se extiende por eternidades.... Porque lo espiritual mismo se convirtió en materia, materia de la que consta la tierra y todas sus creaciones.... La sustancia espiritual endurecida se convirtió en materia por la voluntad de Dios, así que toda la obra de la creación tierra.... así como todas las creaciones de todo el universo.... son fuerza espiritual una vez emanada de Dios, fuerza que fué irradiada desde Él como "seres", pero que se torció ella misma de tal manera que al final sólo era sustancia espiritual endurecida, que ahora fué transformada en creaciones de todo tipo. Para ello fueron necesarios tiempos interminables, ya que esta "transformación" también tuvo lugar ordenadamente, el surgimiento de lo que ahora es visible como "tierra habitada" tuvo lugar en innumerables fases de desarrollo.... no fue una obra repentina del poder creador de Dios.... Porque incluso el lento desarrollo persiguió su propósito.... Una y otra vez las partículas espirituales disueltas fueron capturadas y remodeladas, fue un desarrollo de duración inimaginablemente larga antes de que la tierra se hubiera conformado en una obra de la creación que pudiera servir a lo espiritual cada vez más maduro para su estancia y vida natural, como estaba previsto en el plan eterno de salvación de Dios. Y también esto, lo espiritual, necesitó largos e interminables tiempos hasta alcanzar el grado en que se le permitió entonces caminar por la tierra como un ser humano con el propósito de perfeccionamiento final. Este último paseo terrenal como ser humano es como un instante en comparación con el tiempo eternamente largo de la evolución previa de la tierra.... Para Dios, la creación de toda forma fue, en efecto, una obra momentánea, ya que mediante Su voluntad y Su poder colocó cada pensamiento fuera de Sí mismo como una obra existente.... Pero la resistencia de lo espiritual una vez caído determinó la duración del tiempo hasta la toma de forma material. Pues Dios no forzó esta sustancia espiritual que se resistía, sino que Su fuerza de amor la hizo cautiva hasta que su resistencia se debilitó un poco para luego recubrirla según Su plan, para darle así algún tipo de forma en la que realizara una determinada actividad, que por cierto fue tan mínima que nuevamente transcurrieron tiempos eternos hasta que estas formas pudieron disolverse lentamente y cambiar.... La formación de la tierra llevó un tiempo infinitamente largo hasta que pudo ser habitada por seres vivos y éstos a su vez, transcurrido otro período de tiempo infinitamente largo, hicieron que la tierra fuera apta para servir como último lugar de educación para los seres humanos.... Pero el alma humana en todas sus partículas había pasado por las creaciones.... La caída en el abismo desde la altura más elevada había sido tan interminable que también fue necesario un tiempo interminable para volver a ascender desde este abismo hasta que la conciencia del yo pudiera ser devuelta al ser, para que ahora un perfeccionamiento final hiciera posible el último paso hacia las alturas. Pero la creación había surgido provisionalmente, y ésta alberga ahora a ese espiritual caído cuyo número era incontable y cuyo retorno a Dios requerirá, por tanto, también tiempos interminables, por lo que aún no puede preverse un final de la creación.... Pero las "creaciones" ya existen y ahora todo sigue su camino legal.... Están animadas por partículas espirituales siempre nuevas que, a través del cambio constante de la forma externa, se desarrollan cada vez más hacia arriba y, por lo tanto, también puede deducirse un constante surgir y desvanecerse de todas las creaciones materiales.... Y así, todas las obras de la creación se renuevan una y otra vez y sirven así a la maduración de las sustancias espirituales que albergan, pero asimismo también sirven al desarrollo continuado del ser humano porque garantizan su vida física en la tierra. Mientras la sustancia espiritual ligada en las creaciones esté privada de libre albedrío, el desarrollo de la ascensión también sigue su curso ordenado por Dios.... lo espiritual ligado sirve (presta un servicio) de una u otra forma y así madura lentamente.... Sin embargo, en cuanto lo espiritual pasa por la tierra en la etapa de ser humano, vuelve a poseer el libre albedrío y puede entonces.... en lugar de ascender.... permanecer en un punto muerto o volver a retroceder. Puede fallar en el último tiempo de su desarrollo.... Y esta decadencia también puede llevar a que lo espiritual en el ser humano.... el "alma" o el otrora "espíritu original caído".... se endurezca de nuevo en su sustancia espiritual como lo hizo antes y la consecuencia necesaria de esto es una renovada disolución del alma en innumerables partículas, lo que conlleva de nuevo (requiere).... el nuevo transcurso por las creaciones materiales de la tierra. Y este proceso, que ahora se ha hecho necesario, requiere también nuevamente un disolver y transformar de todo tipo de obras de la creación.... esto es algo que puede describirse como el fin de una época terrenal y el comienzo de una nueva. Y así los humanos tienen que tratar de explicarse que tales actos violentos de transformación tienen lugar en la obra de creación de la tierra en lapsos de tiempo determinados por Dios, que siempre se basan en el amor y la sabiduría de Dios y que sólo sirven siempre para la redención de los espíritus antes caídos.... Y también hay que contar con tales intervenciones por parte de Dios en cualquier momento si las personas ya no reconocen el propósito correcto de su existencia, si por lo tanto no utilizan su vida terrenal para la maduración de sus almas, para su perfección final. Porque este es el único propósito de toda obra de creación, que lleve el alma del ser humano a la madurez, que le ayude a convertirse en lo que era al principio.... un ser supremamente perfecto que surgió del amor de Dios, pero que se alejó de él por libre voluntad.... Debe volver a Él de nuevo, y Dios mismo ha creado el camino de retorno para ella a través del camino a través de todas las creaciones de esta tierra....

Amén