• Terug

Het overbruggen van de kloof tussen de mens en God

De kloof tussen de mens en God is net zolang onoverbrugbaar, zolang deze mens geen aanstalten maakt om dichter bij Hem te komen. Die afstand kan niet verminderd worden, als de mens zich hier niet van bewust is. Hij voelt zich noch met God verbonden, noch veraf van Hem staand, omdat hij de verbinding tussen de Schepper en Zijn schepselen niet beseft. En bijgevolg doet hij ook niets om een toestand te veranderen, die tegenwerkend aan God is. Hij ervaart geen scheiding van God, omdat hij meent niet oorspronkelijk met Hem verbonden te zijn geweest.

En deze onwetende toestand is zo buitengewoon nadelig voor de ziel van de mens. Dan streeft ze er niet naar om deze toestand te ontvluchten, maar ze voelt zich hier goed bij. En de kloof wordt niet minder, maar wordt eerder nog breder, omdat de mens, die zich niet met God verbonden voelt, ook geen leven in liefde leidt en daarom niet tot kennis komt. En elke verwijzing wijst hij af. Hij lacht er om en drijft er de spot mee en doet niet het minste om de kloof te overbruggen.

En daarom kan de mens nauwelijks redding gebracht worden, want goddelijke woorden door de mond van een mens gesproken, wijzen ze af. Ze schenken geen aandacht aan de gebeurtenissen rondom hen en geven er ook niet de betekenis aan, die deze hebben. Bijgevolg blijven ze achter in hun geestelijke ontwikkeling. Want onvermijdelijk moet God met Zijn kracht in hen werkzaam worden, maar dit is geheel uitgesloten, waar de wil en het verlangen naar God geen brug naar Hem bouwen.

Deze mensen zullen het aardse leven wel afleggen, maar niet op geestelijke successen kunnen bogen, want hun leven wordt volledig gescheiden van God afgelegd, is naar de wereld toegekeerd en zonder enig geestelijk streven. En aan het einde van hun aardse leven zijn ze nog net zo ver van God verwijderd, als ze aan het begin van hun belichaming als mens waren.

God probeert deze toestand op te heffen, doordat Hij Zich schijnbaar volledig isoleert. Dat wil zeggen dat Hij de mensen in hun zelfgekozen duisternis laat en Hij uit zich net zo lang niet, totdat ze een teken van Hem verwachten als bewijs van Zijn bestaan. En dan stuurt Hij hun dit teken, maar op een manier die hen weinig tevredenstelt. Hij laat de mensen Zijn macht zien, maar verder laat Hij hen onaangeroerd, om hun vrije wil niet te beperken. En de mens moet proberen om zich met die macht te verbinden, die hij niet wilde erkennen. Pas dan slaat hij een brug over de kloof en pas dan kan God Zichzelf aan hem te kennen geven, hem kracht en genade geven en hem helpen opwaarts te gaan.

Amen

Fazendo a ponte entre o homem e Deus....

O abismo entre o homem e Deus é intransponível enquanto ele próprio não fizer um esforço para se aproximar dEle. A distância não pode ser reduzida se o ser humano não estiver consciente disso. Mas ele não se sente ligado a Deus nem distante Dele porque não reconhece a ligação entre o Criador e as Suas criações, e consequentemente não faz nada para mudar um estado que é contrário a Deus.... Ele não se sente separado de Deus porque não acredita estar originalmente ligado a Ele. E este estado ignorante é extremamente prejudicial para a alma do ser humano. Pois não se esforça para fugir Dele, mas sente-se à vontade Nele. E o abismo não se estreita, mas amplia, porque o ser humano que não se sente ligado a Deus também não vive uma vida de amor e, portanto, não chega ao conhecimento. E ele rejeita todas as indicações, ridiculariza-as e escarnece delas e não faz o mínimo para superar o abismo. E, portanto, a salvação dificilmente pode ser trazida a essas pessoas, pois elas rejeitam as Palavras divinas ditas pela boca humana; não prestam atenção aos acontecimentos ao seu redor ou não lhes atribuem o significado que ela tem; conseqüentemente, elas permanecem para trás no seu desenvolvimento espiritual. Pois Deus deve inevitavelmente trabalhar neles com a Sua força, mas isto é completamente impossível onde a vontade e o desejo de Deus não formam uma ponte para Ele. Estas pessoas certamente viverão sua vida terrena, mas não poderão demonstrar sucesso espiritual, pois sua vida será completamente separada de Deus, voltada para o mundo e sem nenhum esforço espiritual. E no fim da sua vida terrena eles ainda estão tão distantes de Deus como estavam como seres humanos no início da sua encarnação na Terra. Deus tenta remediar este estado, isolando-se aparentemente completamente, isto é, Ele deixa as pessoas na escuridão escolhida por elas e não se expressa até que elas esperem um sinal d'Ele como prova da Sua existência.... E então Ele envia-lhes este sinal, mas de uma forma que não é muito satisfatória para eles.... Ele prova Seu poder às pessoas, mas de outra forma as deixa intocadas, para não restringir seu livre arbítrio. E o ser humano tem de tentar unir-se com o poder que não queria reconhecer. Só então construirá uma ponte sobre o abismo, e só então Deus será capaz de se mostrar a ele, dar-lhe força e graça e ajudá-lo a ascender...._>Amém