• Terug

Het overbruggen van de kloof tussen de mens en God

De kloof tussen de mens en God is net zolang onoverbrugbaar, zolang deze mens geen aanstalten maakt om dichter bij Hem te komen. Die afstand kan niet verminderd worden, als de mens zich hier niet van bewust is. Hij voelt zich noch met God verbonden, noch veraf van Hem staand, omdat hij de verbinding tussen de Schepper en Zijn schepselen niet beseft. En bijgevolg doet hij ook niets om een toestand te veranderen, die tegenwerkend aan God is. Hij ervaart geen scheiding van God, omdat hij meent niet oorspronkelijk met Hem verbonden te zijn geweest.

En deze onwetende toestand is zo buitengewoon nadelig voor de ziel van de mens. Dan streeft ze er niet naar om deze toestand te ontvluchten, maar ze voelt zich hier goed bij. En de kloof wordt niet minder, maar wordt eerder nog breder, omdat de mens, die zich niet met God verbonden voelt, ook geen leven in liefde leidt en daarom niet tot kennis komt. En elke verwijzing wijst hij af. Hij lacht er om en drijft er de spot mee en doet niet het minste om de kloof te overbruggen.

En daarom kan de mens nauwelijks redding gebracht worden, want goddelijke woorden door de mond van een mens gesproken, wijzen ze af. Ze schenken geen aandacht aan de gebeurtenissen rondom hen en geven er ook niet de betekenis aan, die deze hebben. Bijgevolg blijven ze achter in hun geestelijke ontwikkeling. Want onvermijdelijk moet God met Zijn kracht in hen werkzaam worden, maar dit is geheel uitgesloten, waar de wil en het verlangen naar God geen brug naar Hem bouwen.

Deze mensen zullen het aardse leven wel afleggen, maar niet op geestelijke successen kunnen bogen, want hun leven wordt volledig gescheiden van God afgelegd, is naar de wereld toegekeerd en zonder enig geestelijk streven. En aan het einde van hun aardse leven zijn ze nog net zo ver van God verwijderd, als ze aan het begin van hun belichaming als mens waren.

God probeert deze toestand op te heffen, doordat Hij Zich schijnbaar volledig isoleert. Dat wil zeggen dat Hij de mensen in hun zelfgekozen duisternis laat en Hij uit zich net zo lang niet, totdat ze een teken van Hem verwachten als bewijs van Zijn bestaan. En dan stuurt Hij hun dit teken, maar op een manier die hen weinig tevredenstelt. Hij laat de mensen Zijn macht zien, maar verder laat Hij hen onaangeroerd, om hun vrije wil niet te beperken. En de mens moet proberen om zich met die macht te verbinden, die hij niet wilde erkennen. Pas dan slaat hij een brug over de kloof en pas dan kan God Zichzelf aan hem te kennen geven, hem kracht en genade geven en hem helpen opwaarts te gaan.

Amen

Bridging the gap between man and God....

The gulf between man and God is unbridgeable as long as he himself does not make an effort to come closer to Him. The distance cannot be reduced if the human being is not aware of it. However, he neither feels connected to God nor distant from Him because he does not recognize the connection between the creator and His creatures, and consequently he does nothing to change a state which is contrary to God.... He feels no separation from God because he does not believe himself to be originally united with Him. And this ignorant state is so extremely detrimental to the human being's soul. For it does not strive to escape it, but feels at ease in it. And the gulf does not narrow but rather widens because the human being, who does not feel connected to God, does not lead a life of love either and therefore does not attain knowledge. And he rejects all advice, he ridicules and mocks it and does not do the slightest to bridge the gap. And therefore salvation can hardly be brought to these people, for they reject divine words spoken through human mouths; they do not pay attention to the events around them or do not attach the significance to them which it has; consequently, they remain behind in their spiritual development. For God must inevitably work in them with His strength, but this is completely impossible where the will and the desire for God do not form a bridge to Him. These people will certainly complete their earthly life but will not be able to demonstrate spiritual success, for their life will be completely separate from God, turned towards the world and without any spiritual endeavour. And at the end of their earthly life they are still just as distant from God as they were at the beginning of their embodiment on earth as a human being. God tries to remedy this state by seemingly isolating Himself completely, i.e., He leaves people in their self-chosen darkness and does not express Himself until they expect a sign from Him as proof of His existence.... And then He sends them this sign, but in a way that is not very satisfying for them.... He proves His power to people but otherwise leaves them untouched so as not to restrict their free will. And the human being must try to connect himself with the power which he did not want to recognize. Only then will he build a bridge across the gulf and only then can God Himself show Himself to him, give him strength and grace and help him to ascend....

amen