• Terug

Het overbruggen van de kloof tussen de mens en God

De kloof tussen de mens en God is net zolang onoverbrugbaar, zolang deze mens geen aanstalten maakt om dichter bij Hem te komen. Die afstand kan niet verminderd worden, als de mens zich hier niet van bewust is. Hij voelt zich noch met God verbonden, noch veraf van Hem staand, omdat hij de verbinding tussen de Schepper en Zijn schepselen niet beseft. En bijgevolg doet hij ook niets om een toestand te veranderen, die tegenwerkend aan God is. Hij ervaart geen scheiding van God, omdat hij meent niet oorspronkelijk met Hem verbonden te zijn geweest.

En deze onwetende toestand is zo buitengewoon nadelig voor de ziel van de mens. Dan streeft ze er niet naar om deze toestand te ontvluchten, maar ze voelt zich hier goed bij. En de kloof wordt niet minder, maar wordt eerder nog breder, omdat de mens, die zich niet met God verbonden voelt, ook geen leven in liefde leidt en daarom niet tot kennis komt. En elke verwijzing wijst hij af. Hij lacht er om en drijft er de spot mee en doet niet het minste om de kloof te overbruggen.

En daarom kan de mens nauwelijks redding gebracht worden, want goddelijke woorden door de mond van een mens gesproken, wijzen ze af. Ze schenken geen aandacht aan de gebeurtenissen rondom hen en geven er ook niet de betekenis aan, die deze hebben. Bijgevolg blijven ze achter in hun geestelijke ontwikkeling. Want onvermijdelijk moet God met Zijn kracht in hen werkzaam worden, maar dit is geheel uitgesloten, waar de wil en het verlangen naar God geen brug naar Hem bouwen.

Deze mensen zullen het aardse leven wel afleggen, maar niet op geestelijke successen kunnen bogen, want hun leven wordt volledig gescheiden van God afgelegd, is naar de wereld toegekeerd en zonder enig geestelijk streven. En aan het einde van hun aardse leven zijn ze nog net zo ver van God verwijderd, als ze aan het begin van hun belichaming als mens waren.

God probeert deze toestand op te heffen, doordat Hij Zich schijnbaar volledig isoleert. Dat wil zeggen dat Hij de mensen in hun zelfgekozen duisternis laat en Hij uit zich net zo lang niet, totdat ze een teken van Hem verwachten als bewijs van Zijn bestaan. En dan stuurt Hij hun dit teken, maar op een manier die hen weinig tevredenstelt. Hij laat de mensen Zijn macht zien, maar verder laat Hij hen onaangeroerd, om hun vrije wil niet te beperken. En de mens moet proberen om zich met die macht te verbinden, die hij niet wilde erkennen. Pas dan slaat hij een brug over de kloof en pas dan kan God Zichzelf aan hem te kennen geven, hem kracht en genade geven en hem helpen opwaarts te gaan.

Amen

Jeter un pont sur le gouffre entre l'homme et Dieu

Le gouffre entre l'homme et Dieu est infranchissable tant que l’homme ne fait rien pour s'approcher de Lui. La distance ne peut pas être diminuée si l'homme ne s'en rend pas compte. Car il ne se sent ni uni avec Dieu, ni tenu à l'écart de Lui, parce qu'il ne reconnaît pas la liaison du Créateur avec Ses créatures et il ne fait rien pour changer un état qui est tourné contre Dieu. Il ne perçoit aucune séparation de Dieu, parce qu'il ne se croit pas avoir été primordialement uni avec Lui. Et cet état ignorant est outre mesure désavantageux pour l'âme de l'homme parce qu'il n'aspire pas à lui échapper, mais il s’y sent bien. Et le gouffre ne diminue pas, mais il s'agrandit plutôt, parce que l'homme qui ne se sent pas uni avec Dieu, ne mène pas une vie d'amour et donc n'arrive pas au savoir. Et il refuse toutes les indications, il s’en moque et les raille et il n’a pas la moindre envie de jeter un pont sur le gouffre. Donc à ces hommes il peut difficilement être apporté le salut, parce qu'ils refusent les Paroles divines prononcées de la bouche d’homme ; ils ne s'occupent pas des événements autour d’eux ou bien ils ne leur attribuent pas l'importance qu’ils ont ; par conséquent ils restent en arrière dans leur développement spirituel, parce que Dieu doit inévitablement agir sur eux avec Sa Force, mais cela est entièrement exclu là où la volonté et le désir pour Dieu ne forment pas un pont vers Lui. Ces hommes parcourront certes la vie terrestre, mais ils ne pourront montrer aucun succès spirituel, parce que leur vie est totalement séparée de Dieu, elle est tournée vers le monde et sans aucune tendance spirituelle. Et à la fin de leur vie ils sont encore précisément ainsi loin de Dieu qu’ils l'étaient au début de leur incorporation sur la Terre comme homme. Dieu cherche à suspendre cet état en les isolant entièrement en apparence, c'est-à-dire qu’il laisse les hommes dans leur obscurité choisie par eux et Il ne se manifeste pas, tant qu’ils ne désirent pas un Signe de Lui comme preuve de Son Existence. Et alors Il leur envoie ce Signe, mais d’une manière qui les satisfait peu. Il montre aux hommes Sa Puissance, mais Il les laisse intacts pour ne pas limiter leur libre volonté. Et l'homme doit chercher à s'unir avec la Puissance qu’il ne voulait pas reconnaître. Seulement alors il a jeté un pont sur le gouffre et seulement alors Dieu Lui-Même peut Se montrer, lui transmettre Sa Force et Sa Grâce et l'aider à remonter.

Amen