• Terug

De tempel van de Heer

De menselijke ziel is de tempel van de Heer, als deze zich tot liefde gevormd heeft en God nu Zelf verblijf in haar kan nemen. En deze tempel is God welgevallig, want nu dient de mens God waarachtig, omdat zijn werkzaamheid in liefde hem tot een dienaar van de mensheid gemaakt heeft en God beloont zo’n liefde met Zijn nabijheid. Hij komt in het hart van die mens, die deze tot een tempel voor de Heer opgetooid heeft. De tegenwoordigheid van God is het kostbaarste geschenk voor de mens en daarom ook dat het hart, dat Hem in zich draagt, geheiligd is. Het is een tempel van God geworden, waar God Zelf Zijn stem laat klinken, die die mens mag horen, in wiens hart God intrek genomen heeft.

De stem van God te horen, maakt de mens tot het gelukkigste schepsel op aarde en hij weet nu, dat God buitengewoon goed en heilig is, dat Zijn liefde, die zich naar de mens toe neigt, grenzeloos is. De mens is zelf tot tempel van de Heer geworden en de vereniging met God heeft plaatsgevonden. Dit is een gelukzalige vereniging. Een aaneensluiting van dat, wat ooit uit God voortgekomen is, met zijn Schepper, en zo’n aaneensluiting moet de mens de grootste gelukzaligheid opleveren. En deze gelukzaligheid moet het effect van een levenswandel in liefde zijn, want waar liefde is, is God. En waar God is, is ongekende gelukzaligheid.

Zodra de mens zijn hart tot een tempel voor de Heer gevormd heeft, is hij een kind van God, dat in alle kinderrechten binnentreedt. En zo mag het ook van mond tot mond met de Vader spreken. Het kan Hem van heel dichtbij horen. Het kan Zijn stem horen, vragen aan Hem stellen en de antwoorden begeren. En diegene, die de Heer altijd in zich weet, zal bovenmatig gelukzalig zijn. Want degene, van wie het hart is, dat de Heiland tot Zijn tempel gekozen heeft, zal Zijn genade en liefde nooit meer kwijtraken, want de goddelijke liefde heeft hem gegrepen en ze laat hem eeuwig niet meer los. Zijn geest heeft zich met de Vadergeest verenigd en zodoende is er geen achteruitgang meer mogelijk.

De mens heeft de levensproef op aarde doorstaan. Hij heeft zich definitief vrij gemaakt van de macht van de tegenstander van God en uit vrije wil gekozen voor God, Die zijn bereidwilligheid nu met Zijn grenzeloze liefde beloont, met Zijn tegenwoordigheid, met Zijn stem die nu, waar en wanneer hij deze horen wil, in hem klinkt. En zodoende is het hart van de mens een tempel geworden, waarin het heiligste aanwezig is. De goddelijke Heer Zelf, Die intrek genomen heeft in hem, zoals Hij het beloofd heeft.

Amen

GOSPODARJEV TEMPELJ....

Gospodarjev tempelj je človeška duša, ko se ona oblikuje v Ljubezen tako, da se lahko v njej nastani Sam Bog. In ta tempelj je Bogu prijeten, ker tedaj človek resnično služi Bogu, ker ga je njegova Ljubezen-ska dejavnost oblikovala v služabnika človeštva; neko takšno Ljubezen pa Bog nagradi s Svojo bližino.... On prihaja v srce tistega človeka, kateri ga je uredil kot Gospodarjev tempelj. Božja prisotnost je najlepše darilo za tega človeka, pa je tako počaščeno tudi (to) srce, v katerem On prebiva. Božji tempelj je nastal tam, kjer Sam Bog naredi to, da zveni Njegov glas, katerega lahko sliši človek, v čigar srcu se je nastanil Bog.

Če človek sliši Božji glas, je on zaradi tega najsrečnejša stvaritev na Zemlji; in on ve, da je Bog zelo dober in svet ter da je (On) neskončna Ljubezen, katera je človeku naklonjena.... Sam človek je postal Božji tempelj in zgodilo se je zedinjenje z Gospodarjem.... To je neko blaženo zedinjenje (združenje), spajanje tega, kar je nekoč nastalo iz Boga, z njegovim Stvarnikom; in neko takšno spajanje mora človeku prinesti največjo blaženost. Ta blaženost pa mora biti rezultat (posledica) življenja v Ljubezni; namreč tam, kjer je Ljubezen, tam je Bog.... kjer pa je Bog, tam je tudi nezamisljiva blaženost.

Ko je človek svoje srce uredil kot tempelj za Gospodarja, je on Božji otrok, ki ima vse otrokove pravice. Tako da se lahko tudi z Očetom direktno pogovarja, lahko Ga sliši v najtesnejši bližini, lahko sliši Njegov glas, Ga vpraša vprašanja in hrepeni po odgovoru; in srečen bo preko vsake mere, ker ve, da se je v njem nastanil Gospodar. Ker čigar srce je Odrešenik (Jezus Kristus) izbral za Svoj tempelj, ta ne bo nikoli izgubil Njegove milosti in Ljubezni, ker ga je zajela Božanska Ljubezen, katera ga nikoli več ne izpusti.

Njegov duh se je zedinil z Očetovim Duhom tako, da ni več propadanja. Človek je opravil izpit zemeljskega življenja. Definitivno se je oslobodil izpod oblasti Božjega nasprotnika (Satana) in se v svobodni volji odločil za Boga, Kateri pa sedaj njegovo voljnost nagrajuje s Svojo neskončno Ljubeznijo, s Svojo prisotnostjo, s Svojim glasom, katerega on sedaj sliši kjerkoli in kadarkoli to želi. In tako je človekovo srce postalo tempelj, katero v sebi nosi tisto najsvetejše: Samega Božanskega Gospodarja, Kateri se je nastanil v njem, kakor je to obljubil....

AMEN