• Terug

De tempel van de Heer

De menselijke ziel is de tempel van de Heer, als deze zich tot liefde gevormd heeft en God nu Zelf verblijf in haar kan nemen. En deze tempel is God welgevallig, want nu dient de mens God waarachtig, omdat zijn werkzaamheid in liefde hem tot een dienaar van de mensheid gemaakt heeft en God beloont zo’n liefde met Zijn nabijheid. Hij komt in het hart van die mens, die deze tot een tempel voor de Heer opgetooid heeft. De tegenwoordigheid van God is het kostbaarste geschenk voor de mens en daarom ook dat het hart, dat Hem in zich draagt, geheiligd is. Het is een tempel van God geworden, waar God Zelf Zijn stem laat klinken, die die mens mag horen, in wiens hart God intrek genomen heeft.

De stem van God te horen, maakt de mens tot het gelukkigste schepsel op aarde en hij weet nu, dat God buitengewoon goed en heilig is, dat Zijn liefde, die zich naar de mens toe neigt, grenzeloos is. De mens is zelf tot tempel van de Heer geworden en de vereniging met God heeft plaatsgevonden. Dit is een gelukzalige vereniging. Een aaneensluiting van dat, wat ooit uit God voortgekomen is, met zijn Schepper, en zo’n aaneensluiting moet de mens de grootste gelukzaligheid opleveren. En deze gelukzaligheid moet het effect van een levenswandel in liefde zijn, want waar liefde is, is God. En waar God is, is ongekende gelukzaligheid.

Zodra de mens zijn hart tot een tempel voor de Heer gevormd heeft, is hij een kind van God, dat in alle kinderrechten binnentreedt. En zo mag het ook van mond tot mond met de Vader spreken. Het kan Hem van heel dichtbij horen. Het kan Zijn stem horen, vragen aan Hem stellen en de antwoorden begeren. En diegene, die de Heer altijd in zich weet, zal bovenmatig gelukzalig zijn. Want degene, van wie het hart is, dat de Heiland tot Zijn tempel gekozen heeft, zal Zijn genade en liefde nooit meer kwijtraken, want de goddelijke liefde heeft hem gegrepen en ze laat hem eeuwig niet meer los. Zijn geest heeft zich met de Vadergeest verenigd en zodoende is er geen achteruitgang meer mogelijk.

De mens heeft de levensproef op aarde doorstaan. Hij heeft zich definitief vrij gemaakt van de macht van de tegenstander van God en uit vrije wil gekozen voor God, Die zijn bereidwilligheid nu met Zijn grenzeloze liefde beloont, met Zijn tegenwoordigheid, met Zijn stem die nu, waar en wanneer hij deze horen wil, in hem klinkt. En zodoende is het hart van de mens een tempel geworden, waarin het heiligste aanwezig is. De goddelijke Heer Zelf, Die intrek genomen heeft in hem, zoals Hij het beloofd heeft.

Amen

Tempel des Herrn....

Des Herrn Tempel ist die menschliche Seele, so sie sich gestaltet hat zur Liebe und nun Gott Selbst in ihr Aufenthalt nehmen kann. Und es ist dieser Tempel Gott gefällig, denn nun dienet der Mensch wahrhaft Gott, weil seine Liebetätigkeit ihn zu einem Diener der Menschheit gemacht hat, und eine solche Liebe lohnet Gott mit Seiner Nähe.... Er kommt in das Herz des Menschen, der dieses zu einem Tempel des Herrn ausgeschmückt hat. Die Anwesenheit Gottes ist das köstlichste Geschenk für den Menschen und daher auch das Herz geheiligt, das Ihn bergen darf. Es ist ein Tempel Gottes geworden, wo Gott Selbst Seine Stimme ertönen läßt, die der Mensch vernehmen darf, in dessen Herzen Gott Wohnung genommen hat. Die Stimme Gottes zu hören macht den Menschen zum glücklichsten Geschöpf auf Erden, und er weiß es nun, daß Gott übergut und heilig ist, daß Seine Liebe grenzenlos ist, die sich dem Menschen zuneigt.... Es ist der Mensch selbst zum Tempel des Herrn geworden, und die Vereinigung mit Gott hat stattgefunden.... Es ist dies eine selige Vereinigung, ein Zusammenschluß dessen, was einstmals aus Gott hervorgegangen ist, mit seinem Schöpfer, und ein solcher Zusammenschluß muß dem Menschen höchste Seligkeit eintragen. Und diese Seligkeit muß die Auswirkung eines Lebenswandels in Liebe sein, denn wo die Liebe ist, ist Gott.... und wo Gott ist, ungeahnte Seligkeit. Sowie der Mensch sein Herz gestaltet hat zum Tempel für den Herrn, ist er ein Kind Gottes, das in alle Kindesrechte eintritt. Und so darf es auch mit dem Vater reden von Mund zu Mund, es kann Ihn vernehmen aus nächster Nähe, es kann Seine Stimme hören, Ihn fragen und Antwort begehren, und es wird über alle Maßen glücklich sein, den Herrn in sich zu wissen jederzeit. Denn wessen Herz der Heiland zu Seinem Tempel ausersehen hat, der geht nimmermehr Seiner Gnade und Liebe verlustig, denn ihn hat die göttliche Liebe, erfaßt und Sie lässet ihn ewiglich nicht mehr. Sein Geist hat sich mit dem Vatergeist vereint, und also gibt es keinen Rückfall mehr. Die Erdenlebensprobe hat der Mensch bestanden, sich endgültig frei gemacht aus der Gewalt des Gegners von Gott und aus freiem Willen sich entschieden für Gott, Der diese seine Willigkeit nun lohnet mit Seiner grenzenlosen Liebe, mit Seiner Gegenwart, mit Seiner Stimme, die ihm nun tönet, wo und wann er sie vernehmen will. Und also ist des Menschen Herz ein Tempel geworden, der das Heiligste in sich birgt, den göttlichen Herrn Selbst, Der Wohnung genommen hat in ihm, wie Er es verheißen hat....

Amen