• Terug

De tempel van de Heer

De menselijke ziel is de tempel van de Heer, als deze zich tot liefde gevormd heeft en God nu Zelf verblijf in haar kan nemen. En deze tempel is God welgevallig, want nu dient de mens God waarachtig, omdat zijn werkzaamheid in liefde hem tot een dienaar van de mensheid gemaakt heeft en God beloont zo’n liefde met Zijn nabijheid. Hij komt in het hart van die mens, die deze tot een tempel voor de Heer opgetooid heeft. De tegenwoordigheid van God is het kostbaarste geschenk voor de mens en daarom ook dat het hart, dat Hem in zich draagt, geheiligd is. Het is een tempel van God geworden, waar God Zelf Zijn stem laat klinken, die die mens mag horen, in wiens hart God intrek genomen heeft.

De stem van God te horen, maakt de mens tot het gelukkigste schepsel op aarde en hij weet nu, dat God buitengewoon goed en heilig is, dat Zijn liefde, die zich naar de mens toe neigt, grenzeloos is. De mens is zelf tot tempel van de Heer geworden en de vereniging met God heeft plaatsgevonden. Dit is een gelukzalige vereniging. Een aaneensluiting van dat, wat ooit uit God voortgekomen is, met zijn Schepper, en zo’n aaneensluiting moet de mens de grootste gelukzaligheid opleveren. En deze gelukzaligheid moet het effect van een levenswandel in liefde zijn, want waar liefde is, is God. En waar God is, is ongekende gelukzaligheid.

Zodra de mens zijn hart tot een tempel voor de Heer gevormd heeft, is hij een kind van God, dat in alle kinderrechten binnentreedt. En zo mag het ook van mond tot mond met de Vader spreken. Het kan Hem van heel dichtbij horen. Het kan Zijn stem horen, vragen aan Hem stellen en de antwoorden begeren. En diegene, die de Heer altijd in zich weet, zal bovenmatig gelukzalig zijn. Want degene, van wie het hart is, dat de Heiland tot Zijn tempel gekozen heeft, zal Zijn genade en liefde nooit meer kwijtraken, want de goddelijke liefde heeft hem gegrepen en ze laat hem eeuwig niet meer los. Zijn geest heeft zich met de Vadergeest verenigd en zodoende is er geen achteruitgang meer mogelijk.

De mens heeft de levensproef op aarde doorstaan. Hij heeft zich definitief vrij gemaakt van de macht van de tegenstander van God en uit vrije wil gekozen voor God, Die zijn bereidwilligheid nu met Zijn grenzeloze liefde beloont, met Zijn tegenwoordigheid, met Zijn stem die nu, waar en wanneer hij deze horen wil, in hem klinkt. En zodoende is het hart van de mens een tempel geworden, waarin het heiligste aanwezig is. De goddelijke Heer Zelf, Die intrek genomen heeft in hem, zoals Hij het beloofd heeft.

Amen

HRAM GOSPODARA....

Gospodarev hram je ljudska duša kad se ona oblikuje u Ljubav tako da se Sam Bog u njoj može nastaniti. I taj hram Bogu je ugodan jer tada čovjek istinski služi Bogu, pošto ga je njegova Ljubav-na aktivnost učinila slugom čovječanstva, a takvu jednu Ljubav Bog nagrađuje Svojom blizinom.... On dolazi u srce onog čovjeka koji ga je uredio kao hram Gospodara. Božje prisustvo je najdivniji poklon za tog čovjeka pa je stoga i (to) srce u kojem On može boraviti počašćeno. Božji hram je nastao tamo gdje Sam Bog čini da zazvuči Njegov glas koji može čuti čovjek u čijem srcu se Bog nastanio.

Čuti Božji glas čovjeka čini najsretnijim stvorenjem na Zemlji te on onda zna da je Bog predobar i svet, da je bezgranična Njegova Ljubav koja je naklonjena čovjeku.... Sam čovjek je postao hramom Gospodara i došlo je do sjedinjenja s Gospodarom.... To je jedno blaženo sjedinjenje, spoj onoga što je nekoć proizišlo iz Boga s njegovim Stvoriteljem, i takav jedan spoj čovjeku mora donijeti najvišu blaženost. A ta blaženost mora biti rezultat života u Ljubavi, jer gdje je Ljubav, tamo je Bog.... a tamo gdje je Bog, tamo je i nezamisliva blaženost.

Kad je čovjek svoje srce uredio kao hram za Gospodara, on je dijete Božje, koje ulazi u sva prava djeteta. Tako da i sa Ocem može razgovarati direktno, može Ga čuti iz najbliže blizine, može čuti Njegov glas, pitati Ga pitanja i žudjeti odgovor, i biti će sretno preko svake mjere što zna da je Gospodar neprestano u njemu. Jer čije srce je Spasitelj izabrao za Svoj hram, taj Njegovu Milost i Ljubav nikad neće izgubiti, jer njega je obuhvatila Božanska Ljubav i Ona ga vječno više ne pušta.

Njegov duh sjedinio se sa Očevim Duhom, tako da više nema propadanja. Ispit zemaljskog života čovjek je položio, definitivno se oslobodio iz vlasti protivnika Boga i iz slobodne volje se odlučio za Boga, Koji sad njegovu voljnost nagrađuje Svojom bezgraničnom Ljubavlju, Svojom prisutnošću, Svojim glasom, koji ovaj sada čuje gdje i kad god ga želi čuti. Pa je tako srce čovjeka postalo hramom, koji u sebi nosi ono najsvetije, Samoga Božanskog Gospodara, Koji je se nastanio u njemu, kao što je obećao....

AMEN