• Terug

Leed als louteringsmiddel of liefde

Wat eraan bijdraagt de rijpheid van de ziel te bevorderen, zult u vaak als last of ongemak ondervinden. Want het zijn vaak middelen om de ziel te helpen zich te ontgiften, om haar zuiver en ontvankelijk voor licht te maken. Weliswaar bestaat er een buitengewoon doeltreffend middel, dat voor u mensen veel minder smartelijk is: werkzaam zijn in onbaatzuchtige naastenliefde, dan wordt de ziel zeer snel rijp. Ze verwerft steeds meer kracht en ze wordt in haar wezen door de liefde gelouterd en veranderd. Maar u mensen laat het meestal ontbreken aan de liefde. U hebt nog veel eigenliefde in u. U bent nog niet geheel onzelfzuchtig geworden in uw denken en handelen.

En daarom moet het ontgiften van de ziel door andere middelen gebeuren, zoals daar zijn leed en ziekte, zorgen en noden, die u dan ook bezwaren en uw gehele geloof opeisen opdat u er weer vanaf komt. Want in diep geloof zou u Mij al uw noden en lijden kunnen toevertrouwen. U zou ze aan Mij kunnen overlaten en er dan ook zeker van zijn dat Ik ze van u afneem. Maar dit diepe geloof is ook weer pas het gevolg van de liefde. En zo blijft de liefde steeds het meest dringend. De liefde kan niet worden uitgeschakeld. De liefde is de ware en meest zekere manier om vrij te worden van ziekte en leed, van zorgen van allerlei aard.

Maar u weet wederom niet wat voor zegen er voor uw ziel uit voortvloeit, wanneer u mensen geduldig ook alles wat u bezwaart op u neemt, wanneer u alles gelaten draagt omwille van het rijp worden van uw ziel. Want geen ziel is al zo ver rijp geworden, dat ze bij haar heengaan helder is als kristal, zodat Mijn Liefdelicht haar nu onbelemmerd zou kunnen doorstralen. Aan iedere ziel kleven min of meer nog onzuiverheden en hoe meer ze deze dus nog op aarde kan kwijtraken, des te gelukkiger gaat ze het rijk hierna binnen en dan dankt ze Mij als haar God en Vader voor de tijd van beproeving op aarde, zelfs al was hij nog zo zwaar.

En elke dag in het aardse leven is toch alleen een gelegenheid zich waar te maken. Elke dag is voor de ziel de mogelijkheid geestelijke rijkdommen te verzamelen. En elke dag gaat voorbij, en de tijdspanne tot aan haar heengaan van de aarde wordt steeds korter. Hij duurt niet eeuwig, maar de toestand van de ziel, als die erg gebrekkig is, kan eeuwig duren. En zou u mensen al het leed dat u zult moeten verduren, steeds maar beschouwen als louteringsmiddel, als de voorwaarde voor een ontgiften van uw ziel van alle haar nog aanklevende zwakheden en fouten, dan zou u waarlijk het leed zegenen en u erover verheugen, omdat het u geestelijke vooruitgang brengt en omdat u eens ook zult inzien waarom het nodig was tijdens uw aards bestaan.

Elke dag moet u leren beschouwen als een trede op de ladder naar de volmaaktheid, die u echter ook zult moeten opklimmen om het doel te bereiken. Eens zult u beseffen hoe nutteloos die dagen waren dat u niets te verduren had, tenzij ze in beslag waren genomen door werkzaam te zijn in liefde. Dan zal ook de mate van leed minder worden. En er zou waarlijk niet zoveel nood en ellende in de wereld zijn, wanneer de liefde werd beoefend, wanneer de mensen hun best zouden doen, onbaatzuchtige werken van liefde te verrichten en daardoor de rijpheid van hun ziel te bevorderen op de meest natuurlijke manier. Maar wanneer u zult moeten lijden, wees daar dan dankbaar voor en streef er desondanks naar uw wezen tot liefde te vormen. Want uw leven op aarde is slechts kort, maar het is bepalend voor de gehele eeuwigheid.

Amen

O sofrimento como meio de purificação ou de amor....

O que contribui para a promoção da maturidade da alma, muitas vezes você se sentirá como um fardo ou um inconveniente, pois muitas vezes são meios para ajudar a alma a se purificar, para torná-la mais alta e mais receptiva à luz. Embora haja um meio extremamente eficaz que é menos doloroso para vocês, humanos: trabalhar no amor altruísta ao próximo.... Então a alma amadurecerá muito rapidamente, adquirirá cada vez mais força e a sua natureza será purificada e mudada através do amor. Mas à maioria de vós, humanos, falta amor, ainda tendes muito amor próprio, ainda não vos tornastes completamente altruístas nos vossos pensamentos e acções e, por isso, a purificação da alma tem de ocorrer por outros meios, tais como o sofrimento e a doença, as preocupações e as dificuldades, que depois também vos sobrecarregam e exigem toda a vossa fé para se livrarem deles novamente. Porque em profunda fé podeis confiar-Me todas as vossas necessidades e sofrimentos, podeis entregá-los a Mim e ter a certeza de que Eu os tirarei de vós. Mas esta fé profunda também só emerge novamente do amor.... E assim o amor permanece sempre a coisa mais urgente, o amor não pode ser eliminado, o amor é o meio verdadeiro e seguro de se libertar de doenças e sofrimentos, de preocupações de todos os tipos.... Mas vós, por vossa vez, não sabeis que bênçãos irão acumular na vossa alma se vós, humanos, pacientemente tomardes sobre vós tudo o que vos sobrecarrega, se humildemente suportardes tudo para o amadurecimento da vossa alma.... Pois nenhuma alma amadureceu a tal ponto que seja de uma clareza cristalina ao partir, para que a Minha luz de amor possa agora brilhar através dela desinibidamente.... Mais ou menos impurezas ainda se agarram a cada alma, e assim quanto mais ela ainda pode repeli-las na Terra, mais feliz ela entrará no reino do além e Me agradecerá como seu Deus e Pai pelo tempo de provação na Terra, mesmo que ainda fosse tão difícil. E no entanto, cada dia na vida terrena é apenas uma oportunidade para a liberdade condicional, cada dia é a oportunidade da alma para reunir riquezas espirituais, e cada dia passa e o espaço de tempo até a sua partida da terra torna-se cada vez mais curto.... Não dura para sempre, mas o estado da alma, se for muito deficiente, pode durar para sempre.... E se vós, seres humanos, alguma vez considerardes todo o sofrimento que tendes de suportar como um meio de purificação, como a condição para purificar a vossa alma de todas as fraquezas e defeitos que ainda se agarram a ela, abençoareis verdadeiramente o sofrimento e desfrutá-lo-eis, porque ele vos traz progresso espiritual e uma vez reconhecereis também por que razão ele foi necessário durante a vossa existência terrena. Você deve aprender a considerar todos os dias como um passo na escada para a perfeição...., mas você também tem que subir para alcançar o objetivo. Um dia você vai perceber como esses dias foram inúteis, já que você não tinha nada para suportar.... a menos que estivessem cheios de actividade no amor.... Então a quantidade de sofrimento também diminuirá, e realmente não haveria tanta dificuldade e miséria no mundo se o amor fosse praticado, se as pessoas fizessem um esforço para realizar obras de amor altruísta e assim promover a maturidade da alma da maneira mais natural. Mas se você tem que sofrer, seja grato por isso e ainda assim se esforce para moldar sua natureza em amor, pois sua vida terrena é apenas curta, mas é decisiva para toda a eternidade._>Amém