• Terug

Leed als louteringsmiddel of liefde

Wat eraan bijdraagt de rijpheid van de ziel te bevorderen, zult u vaak als last of ongemak ondervinden. Want het zijn vaak middelen om de ziel te helpen zich te ontgiften, om haar zuiver en ontvankelijk voor licht te maken. Weliswaar bestaat er een buitengewoon doeltreffend middel, dat voor u mensen veel minder smartelijk is: werkzaam zijn in onbaatzuchtige naastenliefde, dan wordt de ziel zeer snel rijp. Ze verwerft steeds meer kracht en ze wordt in haar wezen door de liefde gelouterd en veranderd. Maar u mensen laat het meestal ontbreken aan de liefde. U hebt nog veel eigenliefde in u. U bent nog niet geheel onzelfzuchtig geworden in uw denken en handelen.

En daarom moet het ontgiften van de ziel door andere middelen gebeuren, zoals daar zijn leed en ziekte, zorgen en noden, die u dan ook bezwaren en uw gehele geloof opeisen opdat u er weer vanaf komt. Want in diep geloof zou u Mij al uw noden en lijden kunnen toevertrouwen. U zou ze aan Mij kunnen overlaten en er dan ook zeker van zijn dat Ik ze van u afneem. Maar dit diepe geloof is ook weer pas het gevolg van de liefde. En zo blijft de liefde steeds het meest dringend. De liefde kan niet worden uitgeschakeld. De liefde is de ware en meest zekere manier om vrij te worden van ziekte en leed, van zorgen van allerlei aard.

Maar u weet wederom niet wat voor zegen er voor uw ziel uit voortvloeit, wanneer u mensen geduldig ook alles wat u bezwaart op u neemt, wanneer u alles gelaten draagt omwille van het rijp worden van uw ziel. Want geen ziel is al zo ver rijp geworden, dat ze bij haar heengaan helder is als kristal, zodat Mijn Liefdelicht haar nu onbelemmerd zou kunnen doorstralen. Aan iedere ziel kleven min of meer nog onzuiverheden en hoe meer ze deze dus nog op aarde kan kwijtraken, des te gelukkiger gaat ze het rijk hierna binnen en dan dankt ze Mij als haar God en Vader voor de tijd van beproeving op aarde, zelfs al was hij nog zo zwaar.

En elke dag in het aardse leven is toch alleen een gelegenheid zich waar te maken. Elke dag is voor de ziel de mogelijkheid geestelijke rijkdommen te verzamelen. En elke dag gaat voorbij, en de tijdspanne tot aan haar heengaan van de aarde wordt steeds korter. Hij duurt niet eeuwig, maar de toestand van de ziel, als die erg gebrekkig is, kan eeuwig duren. En zou u mensen al het leed dat u zult moeten verduren, steeds maar beschouwen als louteringsmiddel, als de voorwaarde voor een ontgiften van uw ziel van alle haar nog aanklevende zwakheden en fouten, dan zou u waarlijk het leed zegenen en u erover verheugen, omdat het u geestelijke vooruitgang brengt en omdat u eens ook zult inzien waarom het nodig was tijdens uw aards bestaan.

Elke dag moet u leren beschouwen als een trede op de ladder naar de volmaaktheid, die u echter ook zult moeten opklimmen om het doel te bereiken. Eens zult u beseffen hoe nutteloos die dagen waren dat u niets te verduren had, tenzij ze in beslag waren genomen door werkzaam te zijn in liefde. Dan zal ook de mate van leed minder worden. En er zou waarlijk niet zoveel nood en ellende in de wereld zijn, wanneer de liefde werd beoefend, wanneer de mensen hun best zouden doen, onbaatzuchtige werken van liefde te verrichten en daardoor de rijpheid van hun ziel te bevorderen op de meest natuurlijke manier. Maar wanneer u zult moeten lijden, wees daar dan dankbaar voor en streef er desondanks naar uw wezen tot liefde te vormen. Want uw leven op aarde is slechts kort, maar het is bepalend voor de gehele eeuwigheid.

Amen

La sofferenza oppure l’amore come mezzo di purificazione

Quello che contribuisce alla maturità dell’anima lo percepirete sovente come peso o disagio, perché sono più sovente dei mezzi per aiutare l’anima e togliere le scorie, per renderla pura e ricettiva per la Luce. Esiste comunque un mezzo oltremodo efficace che per voi uomini è meno doloroso: l’agire nell’amore disinteressato per il prossimo. Allora l’anima matura più velocemente, si conquista sempre più Forza ed attraverso l’amore viene purificata e cambia nel suo essere. Ma voi uomini fate quasi sempre mancare l’amore, avete ancora in voi molto amor proprio, non siete ancora diventati totalmente altruistici nel vostro pensare ed agire e perciò deve svolgersi la descoriazione dell’anima attraverso altri mezzi, come sofferenza e malattia, preoccupazioni e miserie, che poi vi aggravano anche e richiede tutta la vostra fede per liberarvene. Perché nella profonda fede potreste affidare a Me tutte le vostre miserie e sofferenze, le potete caricare su di Me e poi anche essere certi che Io ve le tolgo. Questa profonda fede però procede anche di nuovo solo dall’amore. E così l’amore rimane sempre la cosa più urgente, non può essere escluso, l’amore è il vero e più sicuro mezzo di diventare liberi da malattia e sofferenza, da preoccupazioni di ogni genere.

Nuovamente non sapete che cosa è per la Benedizione della vostra anima, se prendete su di voi anche pazientemente tutto ciò che vi aggrava, quando portate tutto rassegnati per via della maturazione della vostra anima. Perché nessuna anima è già maturata così tanto da essere cristallina al suo decesso, che la Mia Luce d’Amore la possa irradiare senza impedimento. In ogni anima sono ancora più o meno attaccate delle impurità, e più le può ancora espellere ancora sulla Terra, più felice entra nel Regno dell’aldilà e Mi ringrazia come suo Dio e Padre per il tempo di prova sulla Terra, per quanto possa essere stato difficile.

Ed ogni giorno nella vita terrena è comunque una possibilità per l’affermazione, ogni giorno è per l’anima la possibilità di raccogliere ricchezze spirituali, ed ogni giorno passa e la spanna di tempo fino al suo decesso dalla Terra diventa sempre più breve. Non dura in eterno, ma lo stato dell’anima, per quanto molto imperfetta, può durare eternamente. E se voi uomini consideraste ogni sofferenza che dovete sopportare, come mezzo di purificazione, come la condizione per togliere alla vostra anima le scorie di tutte le debolezze ed errori ancora attaccati in lei, benedireste davvero la sofferenza e ve ne rallegrereste, perché vi porta progresso spirituale ed una volta riconoscerete anche, perché era necessaria durante la vostra esistenza terrena.

Dovete imparare a considerare ogni giorno come un gradino sulla scala per il perfezionamento, che però dovete anche salire per giungere alla meta. Una volta riconoscerete, quanto inutile era stato ogni giorno in cui non avevate nulla da sopportare, a meno che erano colmati con l’agire nell’amore. Allora diminuirà anche la misura di sofferenza e non vi sarebbe davvero così tanta miseria e bisogno nel mondo, se venisse esercitato l’amore, se gli uomini si adoperassero a svolgere opere dell’amore disinteressato per promuovere nel modo più naturale la maturità dell’anima. Ma quando dovete soffrire, siate grati per questo e tendete comunque a formare il vostro essere nell’amore, perché solo breve è la vostra vita terrena, ma è determinante per tutta l’Eternità.

Amen