• Terug

Leed als louteringsmiddel of liefde

Wat eraan bijdraagt de rijpheid van de ziel te bevorderen, zult u vaak als last of ongemak ondervinden. Want het zijn vaak middelen om de ziel te helpen zich te ontgiften, om haar zuiver en ontvankelijk voor licht te maken. Weliswaar bestaat er een buitengewoon doeltreffend middel, dat voor u mensen veel minder smartelijk is: werkzaam zijn in onbaatzuchtige naastenliefde, dan wordt de ziel zeer snel rijp. Ze verwerft steeds meer kracht en ze wordt in haar wezen door de liefde gelouterd en veranderd. Maar u mensen laat het meestal ontbreken aan de liefde. U hebt nog veel eigenliefde in u. U bent nog niet geheel onzelfzuchtig geworden in uw denken en handelen.

En daarom moet het ontgiften van de ziel door andere middelen gebeuren, zoals daar zijn leed en ziekte, zorgen en noden, die u dan ook bezwaren en uw gehele geloof opeisen opdat u er weer vanaf komt. Want in diep geloof zou u Mij al uw noden en lijden kunnen toevertrouwen. U zou ze aan Mij kunnen overlaten en er dan ook zeker van zijn dat Ik ze van u afneem. Maar dit diepe geloof is ook weer pas het gevolg van de liefde. En zo blijft de liefde steeds het meest dringend. De liefde kan niet worden uitgeschakeld. De liefde is de ware en meest zekere manier om vrij te worden van ziekte en leed, van zorgen van allerlei aard.

Maar u weet wederom niet wat voor zegen er voor uw ziel uit voortvloeit, wanneer u mensen geduldig ook alles wat u bezwaart op u neemt, wanneer u alles gelaten draagt omwille van het rijp worden van uw ziel. Want geen ziel is al zo ver rijp geworden, dat ze bij haar heengaan helder is als kristal, zodat Mijn Liefdelicht haar nu onbelemmerd zou kunnen doorstralen. Aan iedere ziel kleven min of meer nog onzuiverheden en hoe meer ze deze dus nog op aarde kan kwijtraken, des te gelukkiger gaat ze het rijk hierna binnen en dan dankt ze Mij als haar God en Vader voor de tijd van beproeving op aarde, zelfs al was hij nog zo zwaar.

En elke dag in het aardse leven is toch alleen een gelegenheid zich waar te maken. Elke dag is voor de ziel de mogelijkheid geestelijke rijkdommen te verzamelen. En elke dag gaat voorbij, en de tijdspanne tot aan haar heengaan van de aarde wordt steeds korter. Hij duurt niet eeuwig, maar de toestand van de ziel, als die erg gebrekkig is, kan eeuwig duren. En zou u mensen al het leed dat u zult moeten verduren, steeds maar beschouwen als louteringsmiddel, als de voorwaarde voor een ontgiften van uw ziel van alle haar nog aanklevende zwakheden en fouten, dan zou u waarlijk het leed zegenen en u erover verheugen, omdat het u geestelijke vooruitgang brengt en omdat u eens ook zult inzien waarom het nodig was tijdens uw aards bestaan.

Elke dag moet u leren beschouwen als een trede op de ladder naar de volmaaktheid, die u echter ook zult moeten opklimmen om het doel te bereiken. Eens zult u beseffen hoe nutteloos die dagen waren dat u niets te verduren had, tenzij ze in beslag waren genomen door werkzaam te zijn in liefde. Dan zal ook de mate van leed minder worden. En er zou waarlijk niet zoveel nood en ellende in de wereld zijn, wanneer de liefde werd beoefend, wanneer de mensen hun best zouden doen, onbaatzuchtige werken van liefde te verrichten en daardoor de rijpheid van hun ziel te bevorderen op de meest natuurlijke manier. Maar wanneer u zult moeten lijden, wees daar dan dankbaar voor en streef er desondanks naar uw wezen tot liefde te vormen. Want uw leven op aarde is slechts kort, maar het is bepalend voor de gehele eeuwigheid.

Amen

Suffering as means of purifying the soul or love....

Whatever contributes towards the soul's maturity will often be experienced by you as a burden or hardship, for it is frequently the means of assisting the purification of the soul in order to make it wholesome and receptive to light. Nevertheless, an exceedingly effective means exists which is less painful for you humans: Acts of selfless neighbourly love.... Then the soul will mature very quickly, it will constantly acquire more strength and will reform and change its nature through love. However, for the most part you humans lack love, you still harbour much selfish love, you have not yet become completely unselfish in your thinking and actions, and therefore the soul's purification needs to proceed by other means, such as suffering and illness, worries and adversities, which will then burden you and demand all your faith in order for you to free yourselves of them again. For in profound faith you would be able to entrust all your problems and sufferings to Me, you would be able to hand them over to Me and subsequently also be certain that I will take them from you. But this profound faith is, again, only the result of love.... And thus it will always remain a matter of greatest priority, love cannot be excluded; love is the correct and most certain means of freeing yourselves from illness and suffering, from all kinds of worries.... Yet, on the other hand, you don't realise what blessings arise for the soul if you humans also patiently take all burdens upon yourselves, if you humbly endure everything for the sake of your soul's maturing.... For no soul is already so mature that it, on passing away, will be of such crystal clarity that My light of love would be able to permeate it without obstruction....

Blemishes more or less still cling to every soul, and the more of them it can discard on earth the happier it will be on entering the kingdom of the beyond and thank Me, its God and Father, for the time of trial on earth, regardless of how difficult it had been. And every day in earthly life is, after all, only an opportunity for testing, every day is a possibility for the soul to gather spiritual riches, and every day passes by and the length of time until its passing away from earth is getting ever shorter.... It won't last forever, but the state of the soul, if it is imperfect, can last eternally.... And if you humans would only ever consider the suffering you have to endure as a means for purification, as the condition for a cleansing of your soul from all weaknesses and flaws still adhering to it, you would truly bless the suffering and be glad of it, because it will result in your spiritual progress and one day you will also realise why it was necessary during your earthly existence. You should learn to look at every day as a step on the ladder to perfection.... but you will also have to climb it in order to reach the goal. One day you will realise how useless those days were when you didn't have to endure anything.... unless you spent them by being lovingly active.... Then the measure of suffering will also diminish, and there would truly not be so much hardship and misery in the world if people practised love, if they made an effort to carry out selfless works of love and thereby improved the maturity of soul in the most natural way. But if you have to suffer then be grateful for it and, despite everything, strive to shape your nature into love, for your life on earth is only short yet it is decisive for the whole of eternity.

Amen