• Terug

Het berouw van de ziel in het hiernamaals

Voor de ziel in het hiernamaals is het bewustzijn zelf schuld te hebben aan haar situatie en van elke mogelijkheid beroofd te zijn uit eigen kracht haar toestand te veranderen een vreselijke last. Maar dit bewustzijn heeft ze pas dan wanneer zich in haar het verlangen voordoet, voor verbetering te zorgen. Tevoren is ze apathisch, doet geen moeite opwaarts of naar beneden te gaan, voelt alleen maar een kwelling zonder weerga en is volledig willoos, tot er zich voor haar, door hulp van lichtwezens die haar in vermomming naderen, weer een mogelijkheid voordoet met andere zielen samen te komen, en nu in haar de drang ontwaakt, in een andere omgeving te komen in het geloof dan ook aan de toestand vol van kwelling ontsnapt te zijn. En nu wordt het haar pas duidelijk, dat ze datgene moet inhalen, wat ze op aarde verzuimde, dat ze werkzaam moet zijn in liefde.

En nu ziet ze ook haar nutteloos leven op aarde in en de spijt over de vele onbenutte gelegenheden is buitengewoon groot. Bij goede wil zal ze spoedig een verbetering bemerken, want zodra ze berouw voelt, benut ze ook elke gelegenheid in liefde bezig te zijn tegenover de noodlijdende zielen, want een ziel die verhard is, keert zich meer naar beneden en voelt ook nooit berouw over haar eigen schuld, omdat zo'n ziel door beïnvloeding van kwade krachten nooit haar onrecht in kan zien en bijgevolg ook geen spijt voelt. Pas het besef van haar schuld is in staat de ziel in het streven opwaarts te gaan, aan te zetten. En dan begint ook het werkzaam zijn in liefde, dat haar kracht toevoert om op te klimmen.

Het bewustzijn van haar schuld is steeds het gevolg van medelijden met die zielen die net als zij, een toestand vol kwelling hebben te verdragen, en deze opwelling levert de ziel al de hulp op van de lichtwezens, die nu niet meer aflaten, tot ze de weg omhoog heeft gevonden en is opgegaan. En hoe verder de ziel in het inzicht vordert, des te vlijtiger komt ze, het in liefde werkzaam zijn in het hiernamaals na en biedt al diegenen hulp die nog lager staan dan zij, omdat ze hun kwellingen kent en ze graag zou willen helpen die voor hen te verminderern.

En dit bezig zijn in liefde laat nu de eigen wroeging zwakker worden, en ze heeft nu toch de mogelijkheid rijper te worden, en ofschoon ze ook nooit de hoogste graad kan bereiken, het kindschap GOD's, dat alleen door een leven in liefde op aarde kan worden verworven, is ze toch gelukzalig in het bewustzijn, GOD, DIE ze nu boven alles liefheeft, te kunnen dienen tot in alle eeuwigheid.

Amen

KAJANJE DUŠE U ONOSTRANOM....

Neizmjerno je opterećujuće za dušu u onostranom biti svjesna da je sama uzrokovala svoju situaciju, te da je lišena svake mogućnosti da iz vlastite snage promijeni svoje stanje. Ovu svjesnost međutim, ona ima tek onda, kada se u njoj pojavi želja da sebi stvori poboljšanje. Ona je prethodno ravnodušna [[(apatična)]], ne stremi ni naviše ni naniže, osjeća samo muku bez premca, i potpuno je bezvoljna, sve dok joj, kroz pomoć svjetlosnih bića koja joj prilaze prerušena, opet nije pružena mogućnost da se susretne s drugim dušama, i onda se u njoj probudi nagon da dođe u drugo okruženje, u vjeri da će onda i umaći mučnom stanju. I tek onda je njoj jasno da ona mora nadoknaditi ono što je na Zemlji propustila, da ona mora djelovati u Ljubavi. A sada ona prepoznaje i svoj vlastiti prazni hod na Zemlji, a kajanje nad mnogim neiskorištenim prilikama je nadasve duboko. Uz dobru volju će ona uskoro osjetiti poboljšanje, jer čim ona osjeti kajanje, ona također koristi svaku priliku da se Ljubav-no aktivira naspram potrebitih duša, budući se duša koja je otvrdnula, okreće više prema dolje, i nikada ne osjeća kajanje nad njenom vlastitom krivicom, jer jedna takva duša, zbog utjecaja zlih sila, nikada ne može sagledati svoju nepravednost, a otuda ne pronalazi ni pokajanje. Tek spoznaja njene krivice može potaknuti dušu na stremljenje naviše. A onda započinje i Ljubav-no djelovanje, koje joj donosi snagu za uspon. Svjesnost svoje krivice je uvijek posljedica suosjećanja [[(supatništva)]] s dušama koje poput nje moraju trpjeti mučno stanje, a ovaj poticaj duši već donosi pomoć svjetlosnih bića, koja sada ne sustaju dok nije pronašla put uvis, i pristupila. A što duša dalje napreduje u spoznaji, to gorljivije nastavlja Ljubav-nu aktivnost u onostranom, i pruža pomoć svima onima koji su još ispod nje, jer ona poznaje njihove muke, i želi im pomoći ublažujući ih. A ova Ljubav-na aktivnost čini da postane slabije njeno vlastito kajanje, budući ona sada ipak ima priliku također još sazrjeti, pa čak i ako ona nikada ne može postići najviši stupanj, dijeteštvo Božje, koje jedino može biti stečeno kroz Ljubav-no življenje na Zemlji, no ona je ipak blagoslovljena u svjesnosti da Bogu, Kojega ona sada ljubi iznad svega, može služiti do u svu vječnost.

AMEN