• Terug

Elke ontwikkelingsfase is eenmalig in een verlossingsperiode

De wetten van GOD zijn sedert eeuwigheid vastgelegd, en volgens die wetten voltrekt zich de gehele opwaartse ontwikkeling in het materiële als in het geestelijke rijk. Er bestaan scheppingen in de menigvuldigste soort, zowel stoffelijk als ook geestelijk. En al deze scheppingen hebben alleen de bedoeling, het geestelijke dat ver van GOD verwijderd is weer tot HEM terug te leiden. Maar elk stadium van ontwikkeling is verschillend, zoals ook afzonderlijke scheppingen geheel verschillend zijn. Dus zijn deze scheppingen volgens hun aard steeds aangepast aan de rijpheidsgraad van dat geestelijke waarvoor ze tot verblijfplaats zullen dienen.

Er is altijd sprake van een opwaartse ontwikkeling van het geestelijke, zodra dit in de "je moet" toestand door de materiële schepping gaat. Een stilstand of een achteruitgang in de ontwikkeling kan plaats vinden in het laatste stadium van de materiële schepping, als mens. Daarna echter komt het geestelijke onherroepelijk in het rijk hierna waar geen stoffelijke scheppingen meer zijn. Maar ook dan kan er een stilstand of teruggang op te merken zijn, omdat ook in het geestelijke rijk het wezen zijn vrije wil behoudt, die alleen uiterst verzwakt is als het wezen slechts een geringe rijpheidsgraad heeft bereikt. Evenals in het aardse leven hangt echter de opwaartse ontwikkeling af van werkzaamzaamheid, wat voor de mensen op de aarde onbegrijpelijk is en ook blijven zal. Zij begrijpen de betekenis er niet van want zij denken dat welk werk dan ook, afhankelijk is van aardse scheppingen. Zij geloven dat er voor elke bezigheid aardse, d.w.z. stoffelijke scheppingen nodig zijn. En tengevolge daarvan verdedigen zij de opvatting dat de ziel weer in die sfeer terug komt, waarin zij tevoren haar opwaartse ontwikkeling negeerde. Dat zij dus weer tot de aarde terug keert om daar voort te zetten waar zij opgehouden is, zodat de ziel dus haar onderbroken ontwikkelingsgang altijd weer kan herhalen, tot uiteindelijke voltooiing.

En deze veronderstelling leidt tot een leer die niet volgens de waarheid is maar overal bijval vindt en overal verspreid is: tot de leer van de reïncarnatie op de aarde. Slechts heel weinig mensen kunnen begrijpen hoe schadelijk deze leer is voor de mensheid, als zij niet weerlegd en rechtgezet wordt.

Want daardoor wordt in zekere mate de wet van GOD omvergeworpen, want volgens het plan van de goddelijke Wijsheid moet alles vooruitgaan, wil het hoger komen. De her-belichaming van de ziel op de aarde zou een averechtse ontwikkeling betekenen die van GOD zou uitgaan, dus Zijn wet geheel zou tegenspreken, die een gestadige vooruitgang eist. Het wezen kan zich zelf uit vrije wil wel negatief ontwikkelen, maar het wordt nooit door GOD's Wil teruggeplaatst in een toestand die het reeds eenmaal heeft overwonnen. Nooit mag dus het wezen naar eigen verkiezing een proces herhalen waarin het tevoren gefaald heeft. Het heeft nog vele duizenden mogelijkheden zich verder te ontwikkelen, altijd echter op andere scheppingen en onder andere voorwaarden.

UČENJE O RE-INKARNACIJI JE OBMANJUJUĆE.... ZAKON

Božanski zakoni su vječno nepromjenjivi, i sav uzvišeniji razvoj u tjelesnom kao i u duhovnom kraljevstvu protiče u skladu sa tim zakonima. Postoje tjelesne i duhovne tvorevine najrazličitijih vrsta.... i njihova jedina svrha je voditi duh koji je udaljen od Boga nazad k Njemu. Pa ipak svaka faza razvoja je drugačija kao i pojedinačne tvorevine. One će tako uvijek biti nastanjene duhovima čiji stupanj zrelosti se slaže sa njihovom prirodom. Sve dok se duh kroz tjelesno stvaranje kreće u prisilnom stanju uvijek će postojati postepeni razvoj.... Međutim, zastoj/mirovanje ili nazadovanje/pad u razvoju se može pojaviti za vrijeme konačne etape tjelesne tvorevine kao ljudskog bića.... ali na kraju ljudskog života duh će neopozivo ući u onostrano gdje nikakve tjelesne tvorevine više ne postoje. Zastoj ili nazadovanje se mogu dogoditi čak i u duhovnom kraljevstvu pošto biće zadržava svoju slobodnu volju koja je, međutim, značajno oslabljena ako je ostvarila jedino nizak stupanj zrelosti/savršenstva. Slično kao i u zemaljskom životu, viši razvoj u duhovnom kraljevstvu također ovisi o aktivnosti, a ova aktivnost jeste i mora ostati potpuno nejasna ljudima na Zemlji budući da ne mogu shvatiti njezin značaj.... a u što se s druge strane vjeruje kako ovisi o zemaljskim tvorevinama.

U stvari, ljudi vjeruju kako svaka aktivnost zahtjeva zemaljske, to jest, tjelesne/materijalne, tvorevine. Posljedično tome oni podržavaju gledište da će se duša vratiti u kraljevstvo gdje je ranije zanemarila svoj uzvišeniji razvoj, da će se vratiti na Zemlju da bi nastavila tamo gdje je prekinula [[ili ‘gdje se zaustavila’]].... da ona može nastaviti svoje prekinuto razvojno napredovanje bilo kada sve do konačnog savršenstva.... I ova pretpostavka dovodi do učenja koje ne zadovoljava istinu ali koje svugdje nalazi odobravanje i prema tome je široko rasprostranjeno.... do učenja o re-inkarnaciji na Zemlji.... Samo nekolicina ljudi razumije koje će užasne posljedice ovo učenje imati za čovječanstvo ako ne bude opovrgnuto i ispravljeno. Ovo učenje, na određeni način, poništava Božanski zakon da, u skladu sa planom Božanske mudrosti, sve mora ići naprijed ako želi napredovati. Reinkarnacija na Zemlji bi bilo nazadovanje za dušu odobreno od strane Boga, i tako bi potpuno proturječila Božanskom zakonu koji zapovijeda i demonstrira neprestani napredak. Iako samo biće zaista može dobrovoljno sići Božja volja ga ipak nikad ne bi vratila u stanje koje je ono jednom ranije već prevladalo. I nikad mu neće biti dozvoljeno proizvoljno ponoviti kurs djelovanja na kojem je ranije podbacilo [[= pretrpjelo neuspjeh]]. Jer ono i dalje ima na tisuće i tisuće mogućnosti za daljnji razvitak ali one se uvijek javljaju na različitim kreacijama [[u svemiru = planetama]] (Ivan 14:2) i pod potpuno drugačijim uvjetima.

AMEN