• Terug

De omvang van de verwoesting - Natuurcatastrofe

De mensen kunnen zich er geen voorstelling van maken op welke wijze God Zich zal uiten, omdat er zich een werk van verwoesting zal voltrekken, zoals het in zijn omvang nog niet werd meegemaakt. En daarom zullen de voorspellingen geen geloof vinden en ook zonder uitwerking blijven. Want iets buitengewoons willen de mensen niet accepteren en een ingreep van God, die scheppingen verwoest, houden ze voor totaal uitgesloten.

Maar God uit Zich in een vorm die ongewoon is, omdat het doel van de verwoestingen is, de mensen uit het dagelijkse leven weg te rukken en in andere levensomstandigheden te verplaatsen, die het denken en hun levenswandel moeten veranderen. En daarom zal God door de krachten van de natuur de mensen Zijn Macht en Zijn Kracht bewijzen. Hij zal Zich hiermee in ongebreidelde uitbarstingen aan de mensen openbaren, opdat ze zich tot Hem wenden om hulp, opdat ze Hem in hun hart belijden en Hem aanroepen om Zijn bijstand. Het zal een gebeuren zijn, dat de mensen doet verstijven. Want het woeden van de krachten der natuur zal geweldig zijn. Zo geweldig, dat ze denken dat het einde van de wereld is gekomen.

En de mensen zullen niet weten welke omvang de natuurcatastrofe heeft aangenomen. Ze zullen alleen maar hun naaste omgeving kunnen overzien en over de eigenlijk omvang van het werk van verwoesting niets weten, omdat elke verbinding met de omgeving is verbroken. Het zullen vreselijke uren zijn. Uren van de grootste nood en diepste vertwijfeling, omdat geen mens tegen de krachten der natuur is opgewassen, omdat allen over zich moeten laten komen wat hun door God is opgelegd.

De goddelijke Stem zal hoorbaar zijn voor ieder, want Ze zal zo krachtig weerklinken, dat niemand zijn oor ervoor kan sluiten. Ze zal angst en verschrikking teweegbrengen. En toch is het de Stem van de Liefde, Die tot de mensen spreekt. Alleen zo geweldig, omdat op een zachte Stem geen acht wordt geslagen en omdat de mens geroepen moet worden, wil hij niet ten onder gaan aan de manier van leven, zoals hij die leidt: zonder God en zonder het geloof aan een voortbestaan na de dood.

Weliswaar zal ook deze duidelijke uiting van God door de meeste mensen niet worden herkend als datgene wat ze is. Een God, Die bestuurt en het lot voorbestemt, zal door velen helemaal worden afgewezen. Maar het geweldige natuurgebeuren zal de mensen ertoe brengen na te denken. En dan is de wil van ieder afzonderlijk bepalend, in hoeverre zijn denken in overeenstemming is met de waarheid en hoe hij nu de op hem af komende gedachten op zich in laat werken.

Hij kan tot het ware inzicht komen wanneer hij zich niet afsluit voor de dragers van de waarheid, die door middel van gedachten proberen hem te onderrichten, en wanneer hij de mensen aanhoort, die hem de Liefde Gods en de zin en het doel van het leven op aarde verkondigen. God geeft alle mensen de gelegenheid tot het juiste inzicht te komen. En alleen het verlangen naar de waarheid is nodig, om zich de verschrikkelijke belevenis ten nutte te maken. Maar slechts weinigen zullen dit verlangen hebben en ze zijn niet anders te helpen, wanneer ook deze natuurcatastrofe zonder indruk te maken aan hen voorbijgaat.

God gebruikt het uiterste middel voor de definitieve scheiding. Hij probeert nog eenmaal het denken van de mensen te veranderen. Hij houdt hun de vergankelijkheid van het aardse voor ogen en laat ze in toestanden geraken, waarin ze Hem zullen zoeken en naar Hem verlangen om hen dan bij te kunnen staan. Hij laat derhalve een werk van vernietiging zich voltrekken, dat echter tegelijkertijd een verlossing betekent voor het in de vaste vorm gekluisterde geestelijke.

De onwetende mensheid ziet alleen maar de overweldigende verwoesting, maar de wetende mens is op de hoogte van de noodzaak en de zegen van zulke verwoestingen voor de geestelijke ontwikkeling van het wezenlijke. Hij kent ook het gevaar waarin de mensheid zich bevindt, dat ze haar Schepper niet erkent, dat ze onverantwoordelijk voortleeft en haar hoogste doel van het leven op aarde niet vervult. En hij weet dat God Zijn geweldige Stem nu laat weerklinken, omdat Hij medelijden heeft met de mensheid, die Zijn besturen en werkzaam zijn niet beseft. Hij weet dat God alleen maar de dwalende zielen wil helpen, opdat ze Hem herkennen als Hij door de krachten der natuur tot hen spreekt.

Amen

Größe des Zerstörungswerkes.... Naturkatastrophe....

In welcher Weise Sich Gott äußern wird, davon können sich die Menschen keine Vorstellung machen, weil sich ein Zerstörungswerk vollziehen wird, wie es in seiner Größe noch nicht erlebt wurde. Und darum werden die Voraussagen keinen Glauben finden und auch ohne Wirkung bleiben, denn etwas Außergewöhnliches wollen die Menschen nicht gelten lassen, und einen Eingriff Gottes, der Schöpfungen zerstört, halten sie für gänzlich ausgeschlossen. Gott äußert Sich aber in einer Form, die ungewöhnlich ist, weil der Zweck der Zerstörungswerke ist, die Menschen aus dem täglichen Leben herauszureißen und in andere Lebensverhältnisse zu versetzen, die das Denken und ihren Lebenswandel ändern sollen. Und darum wird Gott durch die Naturgewalten den Menschen Seine Macht und Seine Kraft beweisen, Er wird Sich in den Elementarausbrüchen dieser den Menschen offenbaren, Er wird sie jeglicher Kraft berauben und ihnen ihre Hilflosigkeit vor Augen führen, auf daß sie sich an Ihn wenden um Hilfe, auf daß sie Ihn im Herzen bekennen und anrufen um Seinen Beistand. Es wird ein Vorgang sein, der die Menschen erstarren läßt, denn gewaltig wird das Toben der Naturkräfte sein, so gewaltig, daß sie glauben, das Ende der Welt sei gekommen.... Und es werden die Menschen nicht wissen, welchen Umfang die Naturkatastrophe angenommen hat, sie werden nur ihre nächste Umgebung überblicken können und um die eigentlichen Ausmaße des Zerstörungswerkes nichts wissen, weil jede Verbindung mit der Umwelt unterbrochen ist. Es werden furchtbare Stunden sein, Stunden der höchsten Not und der tiefsten Verzweiflung, weil kein Mensch gegen die Naturgewalten angehen kann, weil alle über sich ergehen lassen müssen, was ihnen von Gott auferlegt ist. Die göttliche Stimme wird vernehmlich sein einem jeden, denn sie wird in einer Stärke ertönen, daß keiner sein Ohr verschließen kann.... sie wird Angst und Schrecken auslösen.... Und doch ist es die Stimme der Liebe, die zu den Menschen spricht.... nur deshalb so gewaltig, weil der leisen Stimme nicht geachtet wird und weil der Mensch gerufen werden muß, will er nicht untergehen in dem Lebenswandel, den er führt.... ohne Gott und ohne den Glauben an ein Fortleben nach dem Tode. Es wird zwar auch diese offensichtliche Äußerung Gottes von den meisten Menschen nicht erkannt werden als das, was sie ist; es wird ein lenkender und schicksalbestimmender Gott von vielen erst recht abgelehnt werden, doch zum Nachdenken wird das gewaltige Naturgeschehen die Menschen anregen, und dann ist der Wille des einzelnen entscheidend, wieweit sein Denken der Wahrheit entsprechend ist und wie er die ihm nun zugehenden Gedanken auf sich wirken läßt. Er kann zur rechten Erkenntnis kommen, so er sich den Wahrheitsträgern nicht verschließt, die gedanklich ihn zu belehren versuchen, und so er die Menschen anhört, die ihm von der Liebe Gottes predigen und vom Sinn und Zweck des Erdenlebens. Gott gibt allen Menschen die Gelegenheit, zur rechten Erkenntnis zu kommen, und nur der Wille zur Wahrheit ist nötig, daß er aus dem furchtbaren Erleben den rechten Nutzen zieht. Doch nur wenige werden diesen Willen haben, und ihnen ist nicht anders zu helfen, wenn auch diese Naturkatastrophe eindruckslos an ihnen vorübergeht. Gott wendet das letzte Mittel an vor der endgültigen Scheidung.... Er sucht noch einmal das Denken der Menschen zu wandeln, Er stellt ihnen die Vergänglichkeit des Irdischen vor Augen und läßt sie in Lagen kommen, wo sie Ihn suchen und nach Ihm verlangen sollen, um ihnen dann beistehen zu können. Und Er läßt deshalb ein Zerstörungswerk sich vollziehen, das aber gleichzeitig eine Erlösung für das in der festen Form gebundene Geistige bedeutet.... Die unwissende Menschheit sieht nur die überwältigende Zerstörung, der wissende Mensch aber weiß um die Notwendigkeit und den Segen solcher Zerstörungen für die geistige Entwicklung des Wesenhaften.... Er weiß auch um die Gefahr, in der sich die Menschheit befindet, daß sie ihren Schöpfer nicht erkennt.... daß sie verantwortungslos dahinlebt und ihren letzten Erdenlebenszweck nicht erfüllt. Und er weiß, daß Gott Seine gewaltige Stimme nur ertönen läßt, weil Ihn die Menschheit erbarmt, die Sein Walten und Wirken nicht erkennt. Er weiß, daß Gott nur den irrenden Seelen helfen will, damit sie Ihn erkennen, so Er durch die Naturgewalten zu ihnen spricht....

Amen