• Back

Jesus' last Words on the cross....

I always want to give to you what you desire. You only need to take notice of your inner voice and it will instruct you truthfully, because I want you to live in truth and gain a clear understanding: My crucifixion has brought salvation to you humans, it has redeemed your past guilt of sin.... As the human being Jesus I took extreme pain upon Myself, and a most bitter death was My fate.... However, since I was unable to suffer as 'God' I took abode in a human shell which was capable of suffering and which also mustered the will to suffer on behalf of His fellow human beings in order to satisfy My justice, in order to open up the path to Me for His fallen brothers. Yet His will was free.... He was not impelled by the Deity within Him to accomplish the sacrifice He wanted to make for Me.... although love.... Which was Myself.... was the cause for which He mustered this will.... Yet I Myself never coerce the will of a human being and neither does My love. However, anyone who has love can't help himself but emanate it. And thus, the human being Jesus, too, radiated love and thereby only wanted to please humanity. Hence He only ever wanted what would help people to become blissfully happy. The will of the human being Jesus was free.... yet He had completely subordinated Himself to Me and My will. Consequently, His will could not be different to Mine. For the love in Him was so powerful that it had merged with the Eternal Love, with Myself.... Thus I Myself was in Him, and I Myself achieved in Him the act of Salvation ....

And yet, the human being Jesus had to take the final decision Himself when He undertook the most difficult journey.... the path to the cross. And even though I, the Eternal Love, was in Him, My divine Spirit withdrew, that is, Love.... the spirit.... no longer urged Him into action; it kept quiet and apparently left the human being Jesus to struggle on His own.... And this was the most difficult of all, the fact that the man Jesus felt alone in His suffering and nevertheless walked the path until the end.... He was not alone, for I would never have been able to separate Myself from Him again, Who had become one with Me.... But I no longer expressed Myself, because the atonement of the original sin necessitated an extreme amount of human suffering and torment which the human being Jesus had readily taken upon Himself, and therefore the sacrifice of atonement has been the work of the most merciful love that was ever accomplished on earth. And these pains lasted until His death on the cross and made Him proclaim 'My God, my God, why have You forsaken me....' I was in Him but I did not speak, yet it was only the body which suffered until His soul recognised Me again, when He called 'It is finished....' and 'Father, into Your hands I commit My Spirit....'

The body suffered until the end and I had to withdraw Myself during these hours or His already spiritualised soul would have rendered the body insensitive to pain, because My spirit is unable to suffer. And the human being Jesus had already attained the spiritualisation of soul and body as a result of His way of life on earth.... But the purpose and objective of His earthly progress was the redemption of the guilt of sin, which was only possible by way of an excessive extent of suffering and pain.... Hence the 'Deity' withdrew and left the 'human being' Jesus to His tormentors, who truly carried out the most shameful work on behalf of My adversary, because Jesus Himself wanted it this way.... For His soul had offered of its own accord to descend to earth in order to make the sacrifice of atonement for His fallen brothers; it had offered to take on flesh in order to accept these said immeasurable pains and torments because only a human being was capable of suffering. And I accepted the sacrifice since it was, after all, made by 'love'.... which may never be rejected. And 'love' stayed in Him until His death, even if It no longer allowed It's strength to take effect.... Thus I Myself must have been in Him too, even if I remained silent at the end so that the act of Salvation could find its culmination: that a human being allowed Himself to be crucified for His fellow human beings.... that He truly made a sacrifice which I accepted as an act of atonement for the whole human race.... No 'divine strength' alleviated the sacrifice for Him, for 'Love' Itself remained quiet, although it had taken complete possession of the human being Jesus....

And this, too, is a mystery you humans are as yet unable to grasp.... The man Jesus had to taste the greatest suffering: to feel alone and abandoned. And precisely this suffering redeemed the sin which every being had burdened itself with when it left Me, Who had given them all My love, which they rejected. The human being Jesus had to experience this suffering, and therefore He spoke the words 'My God, my God, why have You forsaken me....' Yet you humans will never be able to understand the magnitude of the act of Salvation as long as you live on earth. Nevertheless, one day it will strike you with a sudden, blinding realisation and you will praise and worship Me without end.... For this act of Salvation applied to all of you, you all may participate in the blessings of the act of Salvation, and as a result of the act of Salvation the path was opened for all of you to return to Me ....

Amen

De laatste woorden van Jezus aan het kruis

Ik wil u altijd geven wat u begeert. U zult alleen maar op de stem in u acht hoeven te slaan en die zal u naar waarheid onderrichten, omdat Ik wil dat u vast in de waarheid staat en een duidelijk beeld verkrijgt: mijn kruisdood heeft u mensen verlossing gebracht, hij heeft uw vroegere zondenschuld teniet gedaan. Ik heb als mens Jezus de grootste kwellingen op Me genomen en het bitterste sterven was mijn lot. Doch daar Ik als "God" niet kon lijden, betrok Ik een menselijk omhulsel dat in staat was te lijden en ook de wil opbracht voor Zijn medemensen te lijden om mijn gerechtigheid genoegdoening te schenken, om voor Zijn gevallen broeders de weg naar Mij vrij te maken. Maar het was diens vrije wil. Hij werd niet door de Godheid die in Hem was gedreven tot Zijn offer dat Hij Mij brengen wilde, ofschoon de Liefde, die Ik zelf was, reden geweest is, dat Hij deze wil opbracht. Maar Ik zelf oefen geen enkele dwang uit op de wil van een mens en mijn liefde dwingt ook niet. Maar wie de liefde heeft, kan niet anders dan ze laten uitstralen. En zo ook straalde de mens Jezus de liefde uit en daarmee wilde Hij de mensheid alleen maar gelukkig maken. Dus wilde Hij ook steeds alleen datgene, wat de medemensen hielp zalig te worden. De wil van de mens Jezus was vrij. Maar Hij had zich geheel aan Mij en mijn wil ondergeschikt gemaakt. En zo kwam het, dat Zijn wil niet anders gericht kon zijn dan de mijne. Want de liefde in Hem was zo sterk, dat ze zich had verenigd met de eeuwige Liefde, die Ik zelf was. Dus was Ik zelf in Hem en Ik zelf volbracht in Hem het verlossingswerk.

En toch moest de mens Jezus de laatste beslissing zelf treffen, toen Hij de zwaarste gang aanvaardde, de weg naar het kruis. En ofschoon Ik als de eeuwige Liefde in Hem was, trok mijn geest die God is, zich terug, dat wil zeggen de liefde, de geest, dwong Hem niet zo te handelen. Hij hield zich stil en liet de mens Jezus schijnbaar alleen in Zijn worsteling. En dit was het zwaarste, dat de mens Jezus zich alleen voelde in Zijn nood en toch de weg ging tot het einde. Hij was niet alleen, want eeuwig zou Ik Me niet kunnen scheiden van Hem, die met Mij één was geworden. Maar Ik uitte Me niet meer, omdat een overgroot menselijk lijden en gemarteld worden nodig was om de mensheid te bevrijden van de oer-schuld die de mens Jezus bereidwillig op zich nam. En daarom is het zoenoffer een werk van de barmhartigste liefde geweest, dat ooit op aarde werd volbracht. En deze martelingen hielden aan tot Zijn dood aan het kruis en deden Hem de woorden uitroepen: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U Me verlaten?" Ik was in Hem, maar Ik uitte Me niet. Maar het was alleen nog het lichaam dat leed, tot Zijn ziel Mij herkende, toen Hij riep "Het is volbracht" en "Vader, in Uw handen beveel Ik mijn geest".

Het lichaam had geleden tot en met het einde en Ik moest Me in deze uren terugtrekken, daar anders Zijn al vergeestelijkte ziel ook het lichaam ongevoelig zou hebben gemaakt voor pijn, omdat de geest uit Mij niet lijden kan. En de mens Jezus had de vergeestelijking van ziel en lichaam al bereikt door Zijn levenswandel op aarde. Maar de zin en het doel van Zijn gang over de aarde was het delgen van de zondenschuld, dat alleen door een ontzaglijk grote mate van lijden mogelijk was. Daarom dus, dat de Godheid terug trad en de "mens" Jezus overliet aan Zijn beulen, die in opdracht van mijn tegenstander waarlijk het schandelijkste werk uitvoerden, omdat Jezus het zelf zo wilde. Want Zijn ziel had zich zelf aangeboden om naar de aarde af te dalen, om voor Zijn gevallen broeders het zoenoffer te brengen, vlees aan te nemen om juist dat onmetelijke lijden en gemarteld worden op zich te nemen, omdat alleen een mens in staat was te lijden. En Ik nam het offer aan, want de liefde bracht het, die nooit mag worden geweerd. En de liefde bleef in Hem tot aan Zijn dood, al liet ze ook haar kracht niet meer voelen. Dus moest Ik zelf ook in Hem zijn geweest, ook wanneer Ik Me stilhield, opdat het verlossingswerk zijn bekroning beleefde: dat een mens zich liet kruisigen voor Zijn medemensen, dat Hij waarlijk een offer bracht dat Ik als werk van verzoening aannam voor de zondenschuld van de hele mensheid. Geen goddelijke kracht heeft Hem het offer lichter gemaakt, omdat de Liefde zelf zich stilhield, ofschoon Ze totaal van de mens Jezus bezit had genomen.

En dit is ook een mysterie dat u mensen nog niet zult kunnen begrijpen. Het was het diepste leed dat de mens Jezus moest doormaken: zich alleen en verlaten te voelen. En juist dit leed heeft de schuld teniet gedaan, die ieder wezen op zich had geladen toen het Mij verliet, die hen allen mijn hele liefde schonk, die ze afwezen. De mens Jezus moest door dit bovenmate grote leed heengaan en daarom waren zijn woorden: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?" Maar u mensen zult nooit de grootte van het verlossingswerk kunnen beseffen, zolang u op aarde bent. Maar eens zullen u de schellen van de ogen vallen en u zult Mij loven en prijzen zonder ophouden. Want dit werk van verlossing gold u allen. U allen moogt deelnemen aan de genaden van het werk van verlossing en voor u allen werd de weg naar Mij vrij door het werk van verlossing.

Amen