• Back

Sense of justice.... Judging one's fellow human being....

The human being has to have an inherent sense of justice or he would be unable to pass judgment on apparently heartless conduct. Anyone who deems himself so exalted that he will not tolerate any objection because he believes himself infallible will never think righteously either, for he does not allow others the same rights he claims for himself. A substantial difference has to be made between people. Anyone being strictly critical of himself and his actions will also always make an effort to judge other people fairly. However, anyone who only looks for faults in his fellow human beings and believes himself without error will regard all conduct from a superior point of view, and thus his judgment is wrong.

Every human being can err; every human being can make mistakes.... Yet he has to know himself, then he can fight his faults and improve himself.... But anyone who does not recognise a fault in himself will not strive for perfection either.

When he acts unkindly he will not be aware of it, he will not hold himself to account and is incapable of judging his actions fairly. He lacks a sense of justice; he will always consider his own actions beyond reproach but try to demean his fellow human being for the least mistake. It has to be clear to the human being that he has no right to accuse a fellow human being of a degrading action as long as he does not live up to a high moral standard himself. He should always consider his own shortcomings if he wants to criticise the failings of other people.

But someone with an inherent sense of justice will not hastily judge someone else, for he will try to put himself into the same situation and then also understand the failings and faults of the other person. However, in order to be able to do so he has to be truthful, he has to see things as they are.... he should not rate himself too highly and underrate his fellow human being, for then he will apply a different standard to his own faults than to the other person's faults, and that excludes all righteous thinking and judgment.

It is exceptionally valuable to firmly call oneself to account, then the human being will stay true to himself and not do his fellow human being an injustice out of selfishness by unfairly condemning his conduct and putting himself above the other person. And thus the human being should first look at himself and his behaviour before he criticises his fellow human being and elevates himself as his judge....

Amen

Rechtvaardigheidsgevoel - Het veroordelen van de medemens

Het rechtvaardigheidsgevoel moet in de mens aanwezig zijn, daar hij anders geen oordeel kan vellen over een liefdeloos schijnende handelwijze. Wie zichzelf zo verheven voelt dat hij geen tegenspraak duldt omdat hij denkt onfeilbaar te zijn, zal ook nooit rechtvaardig denken, want hij kent de mens niet hetzelfde recht toe als zichzelf. Er is een groot onderscheid te maken tussen de mensen. Wie zichzelf en zijn handelen aan strenge kritiek onderwerpt, zal ook steeds zijn best doen andere mensen rechtvaardig te beoordelen. Maar wie alle fouten alleen bij de medemens zoekt en meent zelf zonder fouten te zijn, die beschouwt elke handelwijze alleen vanuit het standpunt van iemand die overal boven staat en dus is zijn oordeel verkeerd.

Ieder mens kan zich vergissen, ieder mens kan fouten maken. Maar hij moet zichzelf doorzien, dan kan hij tegen zijn fouten strijden en dus edeler worden. Maar wie niet een fout bij zichzelf ziet, streeft ook niet naar volmaaktheid. Als hij liefdeloos handelt, is hij zich daar niet van bewust, hij geeft er zich geen rekenschap van en is niet in staat zijn handelen rechtvaardig te beoordelen. Hij mist het rechtvaardigheidsgevoel, hij zal steeds zijn eigen handelen onaantastbaar vinden, maar de medemens vanwege een kleine fout trachten te kleineren. Het moet de mens duidelijk zijn dat hij niet het recht heeft de medemens een onedele handeling te verwijten zolang hij zelf niet op een moreel hoog peil staat. Hij moet steeds aan zijn eigen onvolmaaktheid denken wanneer hij de medemens diens tekortkoming wil verwijten.

Wie echter de rechtvaardigeidszin in zich draagt, die zal ook niet zo snel oordelen over de medemens. Want hij zal proberen zich in dezelfde situatie te verplaatsen en dan ook begrip hebben voor de zwakheden en fouten van de ander. Om dat te kunnen moet hij ook oprecht zijn, hij moet de dingen zien zoals ze zijn. Hij mag zichzelf niet te hoog aanslaan, de medemens echter niet te laag, want dan zal hij zijn eigen fouten met een andere maatstaf beoordelen dan de fouten van de ander en dat schakelt elk rechtvaardig denken en oordelen uit.

Het is zo onvergelijkelijk waardevol zichzelf streng aan te pakken. De mens blijft zichzelf dan trouw en hij zal niet door eigenliefde de medemens onrecht aandoen doordat hij diens handelwijze onrechtvaardig veroordeelt en zichzelf tegenover hem verheven voelt. En zo moet de mens eerst zichzelf en zijn handelen beschouwen, voordat hij dat van de medemens bekritiseert en zich tot diens rechter opwerpt.

Amen