• Back

Childlike relationship.... form prayer.... language of the heart....

Anyone who feels called to serve the lord and constantly asks for His grace is approached by the lord in every way, for he testifies to his will to work for God and thus also draws God's love through his will. And in prayer for strength he confesses his weakness before the lord, and his relationship with God is that of a child.... and the father in heaven asks for nothing more. Not for a single moment in his life on earth does such a child consider himself arrogant. With a humble and loving heart he is grateful to the father in heaven for every gift of grace and therefore remains a true child before God, Who protects him from every spiritual decline.... For once someone has entered into this right relationship with Him, he can no longer go astray, i.e. be spiritually arrogant towards the father in heaven. For through his humble plea for God's grace he attains wisdom, and all wisdom makes him regocnize the greatness of the father in heaven more and more and makes him ever more humble and desirous of love. And therefore all spiritual knowledge, all higher development and attainment of the state of perfection always has the human being's childlike relationship with the father as a prerequisite, and prayer in spirit and in truth is in turn the visible sign that the earthly child has entered into this relationship with the father. Yet the lord pays no attention to formal prayers, for they kill any feeling of love.... He cannot pray in spirit and in truth who uses prescribed words which do not come from the bottom of his heart, for they do not reflect his own thinking but the thinking of others.... The human being should express himself to the father in the most intimate bond with Him as his heart feels, he should truly regard the father as father and come to Him with all his little worries and concerns, and precisely this intimate contact (with the father) will trigger true devotion, and such a prayer will not be a mere form.... For God gave people the intellect for this purpose, that they should be active themselves and send their spirit upwards. If man makes use of a form, his heart does not speak to the father, but he again only fulfils a duty imposed on him, and this prayer cannot have the right value before God, since the father wants to be called upon as father and hear the voice of His child in the most childlike way.... simply, intimately and fully trusting in the love and omnipotence of the one to Whom the prayer is addressed....

Amen

Kinderlijke verhouding – Vormgebed – Taal van het hart

De Heer nadert degene, die zich geroepen voelt om de Heer te dienen en onophoudelijk om Zijn genade vraagt, op elke manier, want hij getuigt van zijn wil om voor God te werken en trekt dus door die wil ook de liefde van God naar zich toe. En in het gebed om kracht erkent hij zijn zwakte voor de Heer en de verhouding van hem tot God is die van een kind. En meer verlangt de Vader in de hemel niet. Niet één enkel moment in zijn aardse leven bekijkt zo’n kind zich met een aanmatigende blik. Het is met een deemoedig en liefhebbend hart de Vader in de hemel dankbaar voor elk genadegeschenk en blijft dus een waar kind voor God, Die het beschermt tegen elke geestelijke achteruitgang.

Want wie eenmaal deze juiste verhouding met Hem is aangegaan, kan nooit meer verdwalen. Dat wil zeggen, geestelijk aanmatigend zijn ten opzichte van de Vader in de hemel. Want door zijn deemoedig smeken om Gods genade komt hij tot wijsheid. En alle wijsheid laat hem de grootte van de Vader in de hemel steeds meer inzien en dat maakt hem steeds deemoediger en meer verlangend naar liefde.

En daarom heeft alle geestelijke kennis, alle opwaartse ontwikkeling en het bereiken van de toestand van volmaaktheid steeds de kinderlijke verhouding van de mens tot de Vader als voorwaarde. En het gebed in de geest en in de waarheid is er weer het zichtbare teken van, dat het mensenkind deze verhouding tot de Vader aangegaan is.

Maar de Heer slaat geen acht op de vormgebeden, want die doden elk gevoel van liefde. Degene, die zich van voorgeschreven woorden, die niet uit het diepste van het hart komen, bedient, kan niet in de geest en de waarheid bidden, want ze geven niet het eigen denken, maar het denken van vreemden weer. De mens moet zich in de innigste verbondenheid met de Vader tegenover Hem zo uiten, zoals het gevoel van zijn hart is. Hij moet de Vader waarachtig als vader beschouwen en tot Hem komen met al zijn kleine zorgen en verlangens. En juist dit innige contact met de Vader zal een waar gebed teweegbrengen. En zo’n gebed zal niet alleen maar voor de vorm zijn.

Want God gaf de mensen verstand, zodat ze zelf actief moeten zijn en hun geest omhoog sturen. Als de mens zich van een vorm bedient, spreekt niet zijn hart tot de Vader, maar hij vervult alleen maar weer een hem opgelegde plicht. En dit gebed kan voor God niet de juiste waarde hebben, als de Vader toch als vader aangeroepen wil worden en de stem van Zijn kind op de kinderlijkste manier wil horen: eenvoudig, innig en volledig vertrouwend op de liefde en almacht van Degene, Die het gebed betreft.

Amen