• Back

Monastic life?....

_(concerning a previous conversation)A natural limit has been set when the strength of resistance is threatening to wane, and then the soul can expect help if it is too weak to stand firm by itself. A woman’s purpose in life mainly involves caring and supportive work, and she receives her strength to do so in the same proportion as she is expressing her love, and thus a sphere of activity exists especially for the woman on earth which offers the soul ample opportunity to mature. There is no need to tightly limit her duties in order to live for the Lord’s pleasure in seclusion on earth. Anyone who wants to work to a greater extent in the service of neighbourly love will also be offered adequate opportunity for it in the outside world. It is therefore not especially beneficial for the soul if a field of duty is imposed on the person which is in fact conscientiously carried out but only as a kind of personal obligation.... under conditions which exclude a refusal or non-compliance of this fulfilment of duty, and therefore the work of loving service does not always correspond to the person’s free will. The will of the person who puts himself into such an obligatory situation may doubtlessly be good and his intention may well be to dedicate his life entirely to the Lord and Saviour, but he does not consider that everyone can utilise and develop his earthly life in the midst of worldly commotion and that he will be offered more than enough opportunities for active neighbourly love....

Amen

Kloosterleven?

Er is een grens gesteld, door de natuur bepaald, waarin het weerstandsvermogen zwakker dreigt te worden. En nu moet de ziel als het ware hulp verwachten, als ze alleen te zwak is stand te houden. De inhoud van het leven van de vrouw heeft meestal daar betrekking op, zorgend en verzorgend bezig te zijn, en de kracht daartoe komt haar in dezelfde verhouding toe, zoals zij de liefde daarbij laat spreken. En dus past op aarde bij de vrouw juist een werkkring, die volop gelegenheid biedt om de ziel rijp te laten worden. En er is geen enge begrenzing van haar plichten nodig, om op aarde te leven in teruggetrokkenheid naar welgevallen van God de Heer. Wie in dienst van de naastenliefde in vergrote mate werkzaam wil zijn, is ook in het vrije leven genoeg gelegenheid geboden. En daarom is het niet bijzonder succesvol voor de ziel, als de mens een werkterrein wordt opgelegd, dat nu wel gewetensvol wordt nagekomen, echter onder een soort zelfdwang - onder voorwaarden, waarin een weigeren of niet nakomen van de plichtsvervulling is uitgesloten - en dus het in praktijk brengen van liefdewerken niet steeds strookt met de vrije wil van de mens. Zonder twijfel kan de wil van diegene, die zichzelf in zo’n toestand van dwang brengt, goed en naar zijn voornemen zijn, het leven helemaal aan de Heer en Heiland te wijden, maar denkt hij er niet aan, hoe omvangrijk ieder zijn aardse leven kan gebruiken en benutten, temidden van het gewoel der wereld, en hoe hem gelegenheden te over worden geboden om werkzaam te zijn in naastenliefde.

Amen