• Zurück

Innige Vaterliebe.... Sorge um die Lauen.... Mittel....

Worte vermögen es nicht auszudrücken, mit welcher Liebe der Vater im Himmel Seine Kinder betreut. Er ist stets und ständig besorgt um Seine Geschöpfe und will nur immer die Liebe dieser sich erringen, auf daß sie zu Ihm kommen und bei Ihm verbleiben bis in alle Ewigkeit. Und Seine Sorge gilt besonders jenen, die sich unbedenklich treiben lassen vom Strom der Zeit, die ungeachtet der großen Gefahr sich diesen Strömungen anschließen und den festen Boden unter ihren Füßen verlieren.... den Glauben an Gott, der ihm Halt und Stütze ist im Erdenleben. Ihr Wille ist weder dem Guten noch dem Bösen zugewandt, sie suchen nicht das Böse, sie leisten aber auch keinen Widerstand, so es an sie herantritt.... Sie sind dem Guten auch nicht offensichtlich abgewandt, betätigen sich aber auch nicht selbst in Werken der Liebe; sie sind weder heiß noch kalt, sondern ohne jeglichen eigenen Tätigkeitsdrang. Und also haben sie kein Ziel vor Augen, und ihr Leben ist leer und wäre nutzlos gelebt, so der Vater im Himmel sie nicht aus ihrer trägen Ruhe aufstören möchte.... Es müssen diese Menschen oft sehr hart betroffen werden, ehe sie ihren Gleichmut verlieren und sich eines anderen Denkens befleißigen. Nur tiefste Einsamkeit und schmerzlichstes Leid vermögen einen Eindruck auf diese Seelen zu hinterlassen, und oft nur ist der Erfolg davon auch nur Empörung oder Verbitterung. Denn sie verschließen Aug' und Ohr dem Leid der Mitmenschen, und nichts erregt ihr Mitgefühl, was diese betrifft.... Also muß Gott Sich in einer Weise bemerkbar machen, die Not und Kummer für den Menschen bedeuten. Denn Seine innigste Liebe wird nicht erkannt, und es findet der Mensch in Sorglosigkeit nicht mehr den Weg zu Ihm. Und der Weg, den er wandelt, führt in die Irre. Namenloses Elend wird daher die Menschen treffen, die in der Not der Zeit noch nicht die Hand Gottes erkennen.... namenloses Leid, das sie an sich selbst verspüren. Und der Herr wird warten, bis der Ruf aus dem Herzen des Menschen zu Ihm dringt, und es wird jene Stunde gesegnet sein und geistiges Erwachen die Folge solchen Leides, in dem der Mensch den Weg zu Gott fand. Denn nun erst beginnt er, zu streben und seiner Seele zu gedenken. Er treibt nicht mehr willenlos im Strudel des Lebens, sondern er hat festen Boden unter den Füßen.... er ist gläubig geworden und suchet Gott nun immer und überall....

Amen

Innige Vaderliefde – Zorg om degenen die slap zijn – Middel

Woorden zijn niet in staat om uit te drukken met welke liefde de Vader in de hemel voor Zijn kinderen zorgt. Hij is voortdurend om Zijn schepselen bezorgd en Hij wil steeds alleen maar hun liefde verkrijgen, opdat ze tot Hem komen en tot in alle eeuwigheid bij Hem blijven.

En Zijn zorg betreft in het bijzonder degenen, die zich onbezorgd mee laten drijven op de stroom van de tijd, die ongeacht het grote gevaar zich bij deze stromingen aansluiten en de vaste bodem onder hun voeten verliezen: het geloof in God, Die voor hen houvast en ondersteuning in het aardse leven is. Hun wil is noch naar het goede, noch naar het kwaad toegekeerd. Ze zoeken het kwaad niet, maar ze bieden er ook geen weerstand tegen, als ze er mee geconfronteerd worden. Ze hebben zich ook niet duidelijk van het goede afgekeerd, maar ze houden zichzelf ook niet bezig met werken van liefde. Ze zijn noch heet, noch koud, maar ze zijn zonder elke eigen drang om werkzaam te zijn. En dus hebben ze geen doel voor ogen en hun leven is leeg en zou nutteloos geleefd zijn, als de Vader in de hemel hen niet in hun trage rust zou willen storen.

Deze mensen moeten vaak heel hard getroffen worden, voordat ze hun kalmte verliezen en naar een ander denken streven. Alleen de diepste eenzaamheid en het smartelijkste leed zijn in staat om een indruk op deze zielen achter te laten en vaak is daar slechts ook alleen maar woede of verbittering het resultaat van. Want ze sluiten hun ogen en oren voor het lijden van de medemensen en niets wekt, wat dit betreft, hun medelijden op.

Dus moet God op een manier de aandacht trekken, die nood en narigheid voor de mens betekent. Want Zijn innigste liefde wordt niet herkend en de mens vindt in zijn zorgeloosheid de weg naar Hem niet meer terug. En de weg, die hij gaat, brengt hem op een dwaalspoor. Onuitsprekelijke ellende zal de mensen, die in de nood van de tijd de hand van God nog niet herkennen, daarom treffen. Onuitsprekelijk leed, dat ze zelf zullen voelen.

En de Heer zal wachten tot de roep uit het hart van de mens tot Hem doordringt. En het uur, waarin de mens de weg naar God vindt, zal gezegend zijn en een geestelijk ontwaken zal het gevolg van dit lijden zijn. Want nu pas begint hij te streven en aan zijn ziel te denken. Want hij drijft niet meer willoos in de maalstroom van het leven, maar hij heeft vaste bodem onder de voeten. Hij is gelovig geworden en zoekt God nu altijd en overal.

Amen