• Nazaj

VOLJA-MILOST .... (Pripomba na Filipljane 2:13) ....

Do duhovnega zastoja bo prišlo takrat, ko je volja človeka prešibka, da bi premagala ovire. Noben nadaljnji napredek se ne more več napraviti. Čeprav je vse odvisno od Božje milosti, pa vendar mora človek k temu narediti svoje, da bi postal obilno blagoslovljen, on mora uporabiti svojo voljo in napotiti prošnjo za moč, potem bo on stremel navzgor. Ne obstaja nobena pot, ki izključuje voljo človeka, zatorej mora on najprej aktivirati svojo voljo. Nihče ne more biti izvzet od tega.

Če bi Božja milost bila označena kot prva, bi bil človek osvobojen od tega, da aktivno uporabi svojo voljo. In to je napaka, ki zopet potegne za sabo še druge napake. Božja milost in usmiljenje prav gotovo vplivata na posameznika tako, da mu zagotavljata vse možnosti za njegovo končno Odrešitev. Kajti to je nepredstavljiva Božja milost, da lahko človek potuje po poti zemeljskega življenja, da bi se ponovno vrnil k Bogu....

Vendar je v fazi svobodne volje le svobodna volja odločilnega pomena, glede tega ali on bo, ali ne bo sprejel nadaljnje blagoslove; sicer življenje na Zemlji ne bi bilo preizkusni čas (za preizkušanje njegove volje), katerega človek mora opraviti. Bog želi dostaviti na Zemljo Čisto Resnico. Zatorej mora On dati pojasnilo tam, kjer ravnajo ljudje narobe ali so se zmotili. On mora popraviti to, kar je do sedaj bilo narobe razumljeno, ker On želi ločiti Resnico od neresnice (laži). Če se človek upira Božjemu prizadevanju, da ga uvede v Resnico, on prav tako aktivno uporablja svojo voljo, vendar na Bogu nasproten način, in nikoli ne more postati razsvetljen.

Bog je dal človeku sposobnost, da podrobno razmišlja o stvareh in, da lahko sprejme svobodno odločitev. To je zopet Božja milost, vendar pa je svobodna odločitev ponovno odvisna od volje človeka, zatorej mora oseba želeti, da Božja milost uresniči učinek v njej.... Njegova volja odpira srce, da postane dovzetno za Božjo milost, in njegova volja mora Božjo milost prav tako uporabiti.... Šele to jasno spoznanje (razumevanje) omogoča osebi, da razvije občutek odgovornosti, medtem, ko do sedaj napačno stališče, da človek ne more storiti ničesar brez Božje milosti.... da ta le motivira človeško voljo.... slabi njegov notranji vzgib-vzpodbudo, da bi bil aktiven.

V tem primeru ne bi mogli govoriti o svobodni volji človeka, če bi Bog Sam vplival na to voljo, s posredovanjem Svoje milosti. Sredstva pomoči ima človek sicer na razpolago v neomejenem obsegu, zatorej mu bo olajšano dopustiti svoji volji, da postane aktivna, vendar pa mora slednje storiti človek iz svoje lastne vzpodbude. Pravi namen (cilj) življenja za človeka je, da v svobodni volji sprejme odločitev za ali proti Bogu.... Zatorej Bog nikoli ne bo pospešil te odločitve, tako, da bi določil voljo človeka, ker bi to prav zares zgrešilo namen življenja na Zemlji.

To je razlog, zakaj so ljudje vedno znova obveščeni, da bodo postali pozorni in osvobodili sebe od tega, kar je zmota, in kar bi zaradi človeških idej in človeških interpretacij-razlag lahko postala zmota, ne, da bi se namerno hotelo širiti zmoto. Toda prav ta razlaga, da je Bog Sam ta, Kateri določa voljo človeka, nosi veliko težo, ker ga vodi v napačno razmišljanje. Zato ne bo niti Božanstvo ustrezno prepoznano, niti to ne krepi občutka odgovornosti človeka....

On se bo na koncu zanašal le na Božjo milost, ki prevzema osebo odvisno od Božanske volje.... ki teče k njemu, pod pogojem, da mu je Bog namenil podariti milost. Toda v tem primeru on ne more biti poklican na odgovornost, če ne doseže cilja, ki mu je bil dan na začetku njegovega utelešenja. Le v svobodni volji najdemo bistvo vsega; vendar pa vsak kdor izpodbija (zanika) svobodno voljo človeka, vidi sebe le kot marioneto-lutko, ki je vedno in nenehno vodena z višjo Silo, ne, da pri tem sama kakorkoli aktivno sodeluje.

Božja modrost in Ljubezen izključujeta nesvobodo volje, sicer bi bil višji razvoj za človeško dušo nemogoč in ne bi potreboval dolgotrajnega procesa na Zemlji (skozi stvaritve treh kraljestev narave), če bi Božja volja izbrala kandidate za Božje kraljestvo in jim s tem dostavljala Svojo milost, katero bi ljudje naknadno sprejeli in bi jih zagotovo vodila v nebeško kraljestvo. AMEN

Will - Grace.... (Objecção Philippians 2 - 13.)

A paralisação espiritual ocorrerá quando a vontade humana for demasiado fraca para superar os obstáculos. Nenhum sucesso pode ser registrado. Embora tudo dependa da graça de Deus, o ser humano tem que fazer a sua parte para ser ricamente dotado de graça, ele tem que querer e pedir forças, então ele vai lutar para cima. Não há caminho que elimine a vontade do ser humano e, portanto, a vontade deve primeiro tornar-se ativa. O homem não pode ser libertado disto. Assim que a graça de Deus fosse chamada primeiro, o homem seria liberto de deixar a sua vontade tornar-se activa. E este é um erro que leva a mais erros. A graça e a misericórdia de Deus certamente agarrou o ser humano que lhe dá todas as possibilidades de redenção final. Pois é uma graça inconcebível de Deus que o ser humano possa voltar da vida terrena para alcançar Deus novamente..... Mas na etapa do livre arbítrio o livre-arbítrio por si só é decisivo para a concessão ou não de mais graça, caso contrário a vida terrena não seria um período probatório que o ser humano tem de passar. Deus quer guiar a pura verdade para a Terra. Portanto, Ele deve prestar esclarecimento onde as pessoas erraram ou erraram. Ele deve corrigir o que foi mal compreendido até agora, pois Ele quer separar a verdade da mentira. Se o ser humano resiste ao esforço divino de guiá-lo para a verdade, ele realmente deixará sua vontade tornar-se ativa, mas de uma forma que se opõe a Deus, e isso nunca poderá tornar-se claro nele. Deus deu ao homem a capacidade de pensar e de tomar uma decisão livre. Esta é novamente a graça de Deus, mas a livre decisão depende novamente da vontade do ser humano, portanto o ser humano deve querer que a graça de Deus se torne efetiva nele..... Sua vontade abre seu coração para que ele seja receptivo à graça de Deus, e sua vontade também deve fazer uso da graça de Deus.... Esta clara realização só permite ao ser humano tornar-se responsável, enquanto que a visão errada anterior de que o ser humano é incapaz de fazer nada sem a graça divina.... que só causa a vontade do ser humano.... faz com que o impulso para a atividade se afrouxe nele. Então não seria possível falar do livre arbítrio de uma pessoa se o próprio Deus influenciasse essa vontade através da mediação de Sua graça. Embora o ser humano tenha meios ilimitados à sua disposição, assim lhe é facilitado deixar a sua vontade tornar-se activa, o ser humano tem de fazer o último por sua própria vontade. O verdadeiro propósito da vida é a decisão do ser humano de livre vontade a favor ou contra Deus.... Consequentemente, Deus nunca antecipará esta decisão, determinando a vontade do ser humano, pois então o propósito da vida terrena seria realmente perdido. E é por isso que a informação é sempre enviada às pessoas para que elas prestem atenção e se distanciem do que é erro, do que a concepção humana e a interpretação humana permitiram que se tornasse erro, sem que fosse a intenção de espalhar conscientemente o erro. Mas compreensivelmente esta mesma interpretação, que é o próprio Deus que determina a vontade do ser humano, pesa muito porque o leva a pensar mal. Nem a Deidade é reconhecida corretamente, nem o senso de responsabilidade do ser humano é reforçado. No final, ele conta apenas com a graça divina que agarra o ser humano, dependendo da vontade divina.... que flui para ele, desde que Deus tenha pretendido a graça para o ser humano. Mas então ele também não poderia ser responsabilizado se não atingisse o objetivo que lhe foi estabelecido no início da sua encarnação. O núcleo só pode ser encontrado no livre arbítrio; no entanto, qualquer pessoa que contesta o livre arbítrio do ser humano se vê como uma figura fantoche que é sempre e constantemente dirigida por um poder superior sem ser ele próprio ativo de qualquer forma. A sabedoria e o amor de Deus elimina uma falta de liberdade de vontade, pois de outra forma seria impossível um desenvolvimento superior da alma humana e não exigiria a longa caminhada na Terra se a vontade de Deus quisesse escolher os aspirantes ao Reino de Deus, fornecendo-lhes a Sua graça que, então, guia em segurança a pessoa por ela confiscada para o Reino dos Céus.....

Amém