• Nazaj

VOLJA-MILOST .... (Pripomba na Filipljane 2:13) ....

Do duhovnega zastoja bo prišlo takrat, ko je volja človeka prešibka, da bi premagala ovire. Noben nadaljnji napredek se ne more več napraviti. Čeprav je vse odvisno od Božje milosti, pa vendar mora človek k temu narediti svoje, da bi postal obilno blagoslovljen, on mora uporabiti svojo voljo in napotiti prošnjo za moč, potem bo on stremel navzgor. Ne obstaja nobena pot, ki izključuje voljo človeka, zatorej mora on najprej aktivirati svojo voljo. Nihče ne more biti izvzet od tega.

Če bi Božja milost bila označena kot prva, bi bil človek osvobojen od tega, da aktivno uporabi svojo voljo. In to je napaka, ki zopet potegne za sabo še druge napake. Božja milost in usmiljenje prav gotovo vplivata na posameznika tako, da mu zagotavljata vse možnosti za njegovo končno Odrešitev. Kajti to je nepredstavljiva Božja milost, da lahko človek potuje po poti zemeljskega življenja, da bi se ponovno vrnil k Bogu....

Vendar je v fazi svobodne volje le svobodna volja odločilnega pomena, glede tega ali on bo, ali ne bo sprejel nadaljnje blagoslove; sicer življenje na Zemlji ne bi bilo preizkusni čas (za preizkušanje njegove volje), katerega človek mora opraviti. Bog želi dostaviti na Zemljo Čisto Resnico. Zatorej mora On dati pojasnilo tam, kjer ravnajo ljudje narobe ali so se zmotili. On mora popraviti to, kar je do sedaj bilo narobe razumljeno, ker On želi ločiti Resnico od neresnice (laži). Če se človek upira Božjemu prizadevanju, da ga uvede v Resnico, on prav tako aktivno uporablja svojo voljo, vendar na Bogu nasproten način, in nikoli ne more postati razsvetljen.

Bog je dal človeku sposobnost, da podrobno razmišlja o stvareh in, da lahko sprejme svobodno odločitev. To je zopet Božja milost, vendar pa je svobodna odločitev ponovno odvisna od volje človeka, zatorej mora oseba želeti, da Božja milost uresniči učinek v njej.... Njegova volja odpira srce, da postane dovzetno za Božjo milost, in njegova volja mora Božjo milost prav tako uporabiti.... Šele to jasno spoznanje (razumevanje) omogoča osebi, da razvije občutek odgovornosti, medtem, ko do sedaj napačno stališče, da človek ne more storiti ničesar brez Božje milosti.... da ta le motivira človeško voljo.... slabi njegov notranji vzgib-vzpodbudo, da bi bil aktiven.

V tem primeru ne bi mogli govoriti o svobodni volji človeka, če bi Bog Sam vplival na to voljo, s posredovanjem Svoje milosti. Sredstva pomoči ima človek sicer na razpolago v neomejenem obsegu, zatorej mu bo olajšano dopustiti svoji volji, da postane aktivna, vendar pa mora slednje storiti človek iz svoje lastne vzpodbude. Pravi namen (cilj) življenja za človeka je, da v svobodni volji sprejme odločitev za ali proti Bogu.... Zatorej Bog nikoli ne bo pospešil te odločitve, tako, da bi določil voljo človeka, ker bi to prav zares zgrešilo namen življenja na Zemlji.

To je razlog, zakaj so ljudje vedno znova obveščeni, da bodo postali pozorni in osvobodili sebe od tega, kar je zmota, in kar bi zaradi človeških idej in človeških interpretacij-razlag lahko postala zmota, ne, da bi se namerno hotelo širiti zmoto. Toda prav ta razlaga, da je Bog Sam ta, Kateri določa voljo človeka, nosi veliko težo, ker ga vodi v napačno razmišljanje. Zato ne bo niti Božanstvo ustrezno prepoznano, niti to ne krepi občutka odgovornosti človeka....

On se bo na koncu zanašal le na Božjo milost, ki prevzema osebo odvisno od Božanske volje.... ki teče k njemu, pod pogojem, da mu je Bog namenil podariti milost. Toda v tem primeru on ne more biti poklican na odgovornost, če ne doseže cilja, ki mu je bil dan na začetku njegovega utelešenja. Le v svobodni volji najdemo bistvo vsega; vendar pa vsak kdor izpodbija (zanika) svobodno voljo človeka, vidi sebe le kot marioneto-lutko, ki je vedno in nenehno vodena z višjo Silo, ne, da pri tem sama kakorkoli aktivno sodeluje.

Božja modrost in Ljubezen izključujeta nesvobodo volje, sicer bi bil višji razvoj za človeško dušo nemogoč in ne bi potreboval dolgotrajnega procesa na Zemlji (skozi stvaritve treh kraljestev narave), če bi Božja volja izbrala kandidate za Božje kraljestvo in jim s tem dostavljala Svojo milost, katero bi ljudje naknadno sprejeli in bi jih zagotovo vodila v nebeško kraljestvo. AMEN

Wil - Genade (Tegenwerping Filippenzen 2 : 13)

De geestelijke stilstand zal zich dan voordoen, wanneer de wil van de mens te zwak is om hindernissen te overwinnen. Er kunnen helemaal geen successen worden geboekt. Alles is weliswaar afhankelijk van de genade Gods, maar de mens moet het zijne ervoor doen om nu eenmaal met genade rijk te worden bedacht. Hij moet willen en om kracht vragen, dan zoekt hij de weg omhoog. Er bestaat geen manier die de wil van de mens uitschakelt en dus moet de wil eerst actief worden. Daarvan kan de mens niet worden ontheven.

Zodra nu de genade Gods als eerste wordt bestempeld, zou de mens ervan worden ontheven zijn wil actief te laten worden. En dit is een dwaling die weer verdere dwalingen tot gevolg heeft. Wel heeft de genade en barmhartigheid Gods de mensen vastgepakt, dat ze hun alle mogelijkheden geeft voor een uiteindelijke verlossing. Want het is een onvoorstelbare genade van God dat de mens zijn weg over de aarde mag afleggen om weer bij God te komen.

Maar in het stadium van de vrije wil is alleen de vrije wil beslissend of hem verdere genade wordt toegestuurd of niet, daar anders het aardse leven immers geen proeftijd zou zijn die de mens heeft te doorstaan. God wil de zuivere waarheid naar de aarde sturen. Dus moet Hij daar opheldering geven, waar de mensen dwalen of gedwaald hebben. Hij moet rechtzetten wat tot nu toe verkeerd werd begrepen, want Hij wil de waarheid van de leugen scheiden. Stelt de mens weerstand tegenover het goddelijke streven hem de waarheid te doen toekomen, dan laat hij weliswaar ook zijn wil actief worden, maar op een aan God vijandige manier en nooit kan het in hem duidelijk worden.

God gaf de mens het vermogen te kunnen nadenken en een vrije beslissing te nemen. Dit is weer de genade Gods. De vrije beslissing is nu echter weer van de wil van de mens afhankelijk, dus moet de mens willen dat de genade Gods bij hem werkzaam zal worden. Zijn wil opent het hart, dat het ontvankelijk is voor de genade Gods en zijn wil moet de genade Gods ook benutten. Dit duidelijke inzicht laat de mens pas bewust worden van zijn verantwoording, terwijl de verkeerde opvatting tot nu toe, dat de mens tot niets in staat is zonder de goddelijke genade - dat deze pas de wil van de mens ertoe brengt actief te worden - de drang om werkzaam te zijn in hem doet verlammen. Er zou dan ook niet van een vrije wil van de mens kunnen worden gesproken, wanneer God Zelf deze wil zou beïnvloeden door het overbrengen van Zijn genade.

De hulpmiddelen staan de mens weliswaar onbeperkt ter beschikking, dus wordt het ze gemakkelijk gemaakt de wil werkzaam te laten worden, maar dit laatste moet de mens uit eigen beweging doen. Het eigenlijke doel van het leven is de beslissing in vrije wil voor of tegen God. Bijgevolg zal God nooit op deze beslissing vooruitlopen doordat Hij de wil van de mens bepaalt, want dan zou waarlijk het doel van het aardse leven zijn gemist.

En daarom wordt de mensen steeds weer bericht toegestuurd, opdat ze opletten en zich losmaken van datgene wat dwaling is, wat menselijke voorstelling en menselijke uitleg tot een dwaling liet worden, zonder dat het de bedoeling was bewust dwaling te verspreiden. Maar begrijpelijkerwijs weegt juist deze uitleg zwaar, dat het God Zelf is die de mensen tot willen beweegt, want ze leidt hen in een verkeerd denken. Noch de Godheid wordt juist gezien, noch het verantwoordelijkheidsbesef van de mens gesterkt. Hij vertrouwt tenslotte alleen op de goddelijke genade die de mens vastpakt naar gelang van de goddelijke wil die hem toestroomt in zoverre God de mens genade heeft toebedacht. Maar dan zou hij ook niet ter verantwoording kunnen worden geroepen wanneer hij het doel niet bereikt dat hem werd gesteld bij het begin van zijn belichaming.

Alleen in de vrije wil is de essentie te vinden. Wie echter de vrije wil van de mens bestrijdt, beschouwt zichzelf als een marionettenfiguur die voortdurend door een hogere macht wordt geleid zonder daarbij zelf op een of andere wijze actief te zijn. Gods wijsheid en liefde schakelen een onvrijheid van de wil uit, omdat anders de positieve ontwikkeling van de menselijke ziel onmogelijk zou zijn en er niet de lange gang over de aarde voor nodig zou zijn, wanneer Gods wil de kandidaten voor het rijk Gods zou uitzoeken doordat Hij dezen Zijn genade doet toekomen, die dan zeker de door haar vastgepakte mensen naar het hemelrijk leidt.

Amen