• Terug

Alleen dienende liefde leidt naar de volmaaktheid

In elke fase van uw positieve ontwikkeling moest u dienen, want elk scheppingswerk had zijn doel en bestemming. Niets is doelloos geschapen door de macht van de Schepper Die het eens gevallen wezenlijke weer opwaarts wil voeren. Als mens zult u weliswaar niet overal een dienend doel kunnen herkennen, maar de Schepper zelf liet zich door Zijn wijsheid en liefde leiden, al Zijn scheppingen een taak toe te wijzen. En door de vervulling hiervan werd toch steeds het doel bereikt dat het daarin gebonden geestelijke stap voor stap opwaarts ging. Het wezenlijke legt dus in de gebonden toestand een eindeloos lange weg van ontwikkeling af, zoals u mensen dit al menigmaal bekend werd gemaakt. Maar beslissend voor de uiterste voltooiing kan alleen datgene zijn wat in vrije wil door het wezen wordt volbracht. Beslissend is alleen het dienen als mens, het dienen van het eens gevallen wezen in het stadium van de vrije wil. De mens moet dienen in liefde, dan wordt hij in vrije wil werkzaam naar Gods wil en wordt hij nog op aarde volmaakt.

De liefde zal altijd tot uitdrukking komen in het dienen, omdat de liefde steeds haar best doet het voorwerp van de liefde gelukkig te maken, het te helpen. En de dienende liefde is een zuiver goddelijke liefde. Ze is niet verkeerd gericht zoals vroeger toen ze alleen zichzelf bevredigde. Integendeel, ze heeft altijd alleen het welzijn van de naaste tot doel en uit zich daarom steeds in dienen. Wat nu de mens in dienende liefde onderneemt, zal altijd gezegend zijn en steeds naar de uiteindelijke volmaaktheid leiden. Maar laat hij werken van dienende naastenliefde achterwege, dan blijft hij onherroepelijk op hetzelfde niveau van zijn ontwikkeling staan en dreigt er bovendien gevaar dat zijn eigenliefde sterker wordt en dat hij terugzinkt, dat zijn aards bestaan nutteloos is omdat hij als mens niet meer wordt gedwongen.

Wie dienstbaar is in onbaatzuchtige liefde, vervult ook de goddelijke wil. En hij komt weer dichter bij zijn God en Schepper, omdat dienende liefde ook een bewijs van deemoed is, omdat de mens nu niet meer aanmatigend is, wat eens zijn val teweeg heeft gebracht. De gehele schepping dient, al is het ook in gebonden toestand, en het eens gevallen geestelijke legt in deze gebonden toestand nu de weg naar God af. Het kan echter niet in deze toestand het uiteindelijke doel bereiken dat de vrije wil als voorwaarde heeft, daar anders het wezen eeuwig een geoordeeld wezen zou blijven en niet meer overeen zou komen met de oertoestand waar het zich vrij kon ontwikkelen en vrij kon scheppen en werken. Het is noodzakelijk dat het deze vrijheid weer verkrijgt en zich weer strikt in de goddelijke wil ophoudt, ofschoon het ook zijn wil verkeerd kan gebruiken. En deze beslissing moet de mens gedurende zijn aards bestaan nemen om weer te worden wat hij was in het allereerste begin. Daarom moet hij dienen. En dit vereist een achterstellen van de eigenliefde, een zich vormen tot onbaatzuchtige goddelijke liefde die steeds alleen maar gelukkig wil maken. En dit is voor de mens in het begin niet gemakkelijk, maar kan gedurende het aardse bestaan worden bereikt, omdat hem alle hulpmiddelen worden geboden om zijn eigenliefde geheel te veranderen. Dan zal de mens alleen nog aan zijn naaste denken en daardoor ook de liefde tot God bewijzen en dus weer dichter bij Hem komen, zoals hij zich eens uit vrije wil van Hem verwijderde. En al meent u mensen ook u te vervolmaken door het verrichten van handelingen en gebruiken, zolang deze niet bestaan uit werken van dienende naastenliefde, zijn ze waardeloos voor God en dragen ze niet bij tot uw positieve ontwikkeling.

U zult u alleen door dienende liefde kunnen vervolmaken, want alleen deze getuigt van uw vrije wil om naar God terug te keren. En Hij zal u ook steeds weer gelegenheden verschaffen waar u aanleiding zal worden gegeven tot dienende liefde, waar u de naaste zult kunnen bijstaan in geestelijke en aardse nood, waar u allen die in een benarde positie geraken en zichzelf daar niet uit kunnen bevrijden, zult kunnen helpen, troosten en beschermen.

De gang over de aarde tevoren door alle scheppingen was wel zwaar en smartelijk, maar u kwam daardoor zeker hogerop, omdat u volgens de natuurwet werd genoodzaakt tot dienen. Maar in het stadium als mens is het voor u veel moeilijker, want u zult uzelf moeten overwinnen. Uw vrije wil moet actief worden dat te doen, waartoe u voorheen was gedwongen door de natuurwet. U zult moeten dienen, maar wordt daar niet meer toe gedwongen. Alleen uw wil beslist. En daarom draagt u ook grote verantwoordelijkheid voor uw leven op aarde als mens. U zult weer kunnen afglijden, maar u zult ook het allerhoogste kunnen bereiken. U zult u door dienende liefde kunnen verbinden met de eeuwige Liefde zelf en dan is uw doel op aarde bereikt. U hebt de aaneensluiting gevonden met uw God en Schepper. U keert als kinderen terug naar de Vader van Wie u als schepsel eens bent weggegaan.

Amen

Nur dienende Liebe führt zur Vollendung....

In jeder Phase eurer Aufwärtsentwicklung mußtet ihr dienen, denn jegliches Schöpfungswerk hatte seinen Zweck und seine Bestimmung, nichts ist sinnlos erschaffen worden von der Schöpfermacht, Die das einst gefallene Wesenhafte wieder zur Höhe führen wollte. Als Mensch könnet ihr wohl nicht überall einen dienenden Zweck erkennen, doch der Schöpfer Selbst ließ Sich von Seiner Weisheit und Liebe bestimmen, allen Seinen Schöpfungen eine Aufgabe zuzuweisen, durch deren Erfüllen immer nur der Zweck erreicht wurde, daß das darin gebundene Geistige Schritt für Schritt zur Höhe gelangte. Es legt also das Wesenhafte im Mußzustand einen endlos langen Entwicklungsweg zurück, wie euch Menschen dies schon des öfteren kundgetan wurde. Entscheidend für die letzte Vollendung kann aber nur das sein, was im freien Willen von dem Wesen vollbracht wird, entscheidend allein ist das Dienen als Mensch.... des einst gefallenen Wesens im Stadium des freien Willens.... Es muß der Mensch dienen in Liebe, dann wird er im freien Willen nach dem Willen Gottes tätig und kommt zur Vollendung noch auf Erden. Die Liebe wird sich immer zum Ausdruck bringen im Dienen.... weil die Liebe stets bemüht ist, den Gegenstand der Liebe zu beglücken, ihm zu helfen. Und es ist die dienende Liebe eine rein-göttliche Liebe, sie ist nicht verkehrt gerichtet wie einst, daß sie nur sich selbst befriedigte, sondern sie hat immer nur das Wohl des Nächsten zum Ziel und äußert sich daher stets im Dienen.... Was nun der Mensch in dienender Liebe unternimmt, wird immer gesegnet sein und stets zur letzten Vollendung führen. Unterläßt er aber Werke dienender Nächstenliebe, dann bleibt er unwiderruflich auf der gleichen Stufe seiner Entwicklung stehen, und es ist auch die Gefahr, daß sich seine Eigenliebe verstärkt und er zurücksinkt, daß sein Erdenleben ein Leerlauf ist, weil er als Mensch nicht mehr gezwungen wird.... Wer dienet in selbstloser Liebe, der erfüllet auch den göttlichen Willen, und er nähert sich seinem Gott und Schöpfer wieder, weil dienende Liebe auch ein Beweis der Demut ist, weil sich der Mensch nun nicht mehr überhebt, was einstens seinen Fall veranlaßt hat.... Die gesamte Schöpfung dienet, wenn auch im Muß(zu)stand, und es legt das einst gefallene Geistige in diesem Mußzustand nun den Weg zu Gott zurück, kann aber in diesem Zustand nicht das letzte Ziel erreichen, das den freien Willen zur Voraussetzung hat, ansonsten das Wesen ewiglich ein gerichtetes Wesen bliebe und nicht mehr dem Urzustand entsprechen würde, wo es frei herausgestellt war und frei schaffen und wirken konnte.... Es muß unbedingt diese Freiheit wieder erhalten und nun genau wieder im göttlichen Willen sich bewegen, obgleich es auch verkehrt seinen Willen nützen kann. Und diese Entscheidung muß der Mensch während seines Erdenlebens treffen, um wieder zu werden, was er war im Anbeginn. Daher soll er dienen.... Und das erfordert ein Zurücksetzen der Eigenliebe, ein Sich-Formen zur selbstlosen, göttlichen Liebe, die immer nur beglücken will.... was für den Menschen anfangs nicht leicht ist, doch während des Erdenlebens erreicht werden kann, weil ihm alle Hilfsmittel geboten werden, daß sich seine Ichliebe wandelt und der Mensch nur noch seines Nächsten gedenket und dadurch auch die Liebe zu Gott beweiset und Ihm sich also wieder nähert, wie er sich einst von Ihm entfernte im freien Willen. Und ob ihr Menschen auch glaubet, euch zu vollenden, indem ihr Handlungen und Bräuche verrichtet.... solange diese nicht in Werken dienender Nächstenliebe bestehen, sind sie wertlos vor Gott und tragen nicht zu eurer Aufwärtsentwicklung bei.... Ihr könnet euch nur durch dienende Liebe vollenden, denn diese allein bezeugt euren freien Willen zur Rückkehr zu Gott. Und Er wird euch auch immer wieder Gelegenheiten schaffen, wo ihr zu dienender Liebe veranlaßt werdet, wo ihr dem Nächsten beistehen könnet in geistiger und in irdischer Not, wo ihr helfen, trösten und schützen könnet alle, die in Bedrängnis geraten und sich selbst nicht daraus befreien können. Der Erdengang zuvor durch alle Schöpfungen war wohl schwer und leidvoll, doch ihr gelangtet sicher dadurch zur Höhe, weil ihr naturgesetzlich zum Dienen veranlaßt wurdet.... Doch im Stadium als Mensch ist es für euch weit schwerer, denn ihr müsset euch selbst überwinden, es muß euer freier Wille tätig werden, das zu tun, wozu ihr vorher gezwungen waret durch das Naturgesetz.... Ihr müsset dienen.... werdet aber dazu nicht mehr gezwungen, sondern euer Wille allein entscheidet.... Und darum traget ihr auch eine große Verantwortung für euer Erdenleben als Mensch.... ihr könnet wieder zurücksinken, aber auch zur höchsten Höhe gelangen.... ihr könnet durch dienende Liebe euch verbinden mit der Ewigen Liebe Selbst, und dann ist euer Ziel erreicht auf Erden, ihr habt den Zusammenschluß gefunden mit eurem Gott und Schöpfer, ihr kehret als Kinder zum Vater zurück, von Dem ihr als Geschöpfe einst ausgegangen seid....

Amen