• Terug

Het dragen van leed voor uw medemensen

Ook daarover zal u uitsluitsel worden gegeven, of u voor uw medemensen leed kunt dragen of dat een ieder zelf die maat op zich moet nemen die hem voor het heil van zijn ziel is opgelegd. U, mensen moet bedenken dat uw ziel tijdens het aardse leven moet uitrijpen, dat dus de nog onrijpe substanties zich moeten vergeestelijken. Maar dit geschiedt alleen door liefde of leed, want alleen daardoor worden de omhulsels opgelost die beletten dat Mijn Liefdelicht in de ziel kan binnen stralen.

En tegelijkertijd bezorgen ook de substanties van het lichaam nog vaak moeilijkheden, die in hun ontwikkeling nog achter zijn en ziekten van allerlei aard veroorzaken. Die echter door geduld, liefde en berusting in Mijn Wil verzacht en daardoor vergeestelijkt moeten worden, wat toch uw eigenlijke opdracht is op aarde opdat u uw ziel de hoogst mogelijke volmaaktheid bezorgt.

Deze vergeestelijking van ziel en lichaam moet ieder mens bij zichzelf tot stand brengen. Dit werk kan hem nooit door een medemens uit handen worden genomen, en ieder mens zal MIJ ook eens dankbaar zijn dat IK hem door lijden hielp volmaakt te worden. Daarom moet u begrijpen dat u eigenlijk niets moet ondernemen tegen dàt wat de ziel van uw medemens tot heil kan strekken.

Wanneer echter toch de liefde u drijft - uzelf MIJ aan te bieden het leed voor een medemens te dragen, dan zal IK u in uw liefde niet hinderen. Het leed wordt dan voor die mens voor wie u lijden wilt tijdelijk weggenomen, en u wordt daarmee in de plaats belast. Daardoor verhoogt u dan de rijpheid van uw ziel, omdat u gewillig bent meer leed op u te nemen en omdat de liefde u er toe aanspoort. U volgt dan HEM na DIE voor u allen geleden heeft om u van dat onmetelijke lijden te bevrijden, dat u zelf op u zou hebben moeten nemen als verzoening voor uw zondenschuld, die de beweegreden was dat de aarde voor u mensen een dal van ellende en lijden is. Maar u, mensen hebt nu allen Deze ENE, DIE ook nu nog uw leed op Zijn Schouders neemt en het u helpt dragen. De boete die HIJ voor u in de plaats deed heb IK aangenomen, en daarom moet u tot HEM gaan als leed u drukt. HIJ zal u dan helpen dragen of het van u wegnemen, naar gelang wat het beste voor u is.

De liefde echter van een medemens die voor anderen lijden wil wordt zeer hoog gewaardeerd. Ze zal de lijdende een grotere toevoer van kracht verzekeren omdat liefde een kracht is, die een duidelijk te merken uitwerking op die lijdende mens heeft. Wanneer dus een mens, aan u die lijden moet, een liefdevolle voorspraak doet toekomen, kan de kracht van die liefde u zo vervullen dat u de zwaarte van uw leed niet meer zo erg voelt. Dat dus de smarten en kwellingen tijdelijk aan u voorbij gaan omdat de kracht van die liefde uw ziel ten goede komt, dat zij dus uitrijpt en bovendien minder gevoelig is voor pijn.

Maar altijd is de graad van liefde bepalend welk voordeel de lijdende bij zo'n bewijs van liefde heeft. En omdat het in het aardse leven alleen om het uitrijpen van de ziel gaat en er daartoe veel mogelijkheden bestaan, moet dit uitrijpen als het voornaamste worden beschouwd en derhalve niet verhinderd worden. Ware liefde echter weet het ook waarom een mens lijden moet, ze helpt hem daarom het lijden te verdragen en ze zal het hem daarmee gemakkelijker maken zich in overgave naar Mijn Wil te voegen. En dan neem IKZelf dat kruis van hem, maar zijn ziel is dan weer een stap verder gekomen, want liefde en leed helpen haar het doel te bereiken.

Is de liefdegraad van een mens nog gering dan zal het leed vaak sterker te voorschijn komen, om de loutering van zijn ziel te bespoedigen. Nooit echter kan de volledige loutering van een ziel bereikt worden doordat een ander mens bewust voor deze ziel lijdt. Iedere ziel is voor zichzelf verantwoordelijk en iedere ziel moet zichzelf tot rijpheid brengen, wat echter altijd alleen maar door liefde en leed geschieden kan. Doch de mate van het lijden hangt altijd af van de graad van de liefde.

IK verhoor wel het gebed van hem die zichzelf aanbiedt om leed voor zijn medemensen te dragen, omdat hij het uit liefde doet. En zo laat IK hem ook deelnemen aan hun smarten, maar hij verdraagt het lijden alleen maar voor de loutering van zijn eigen ziel. Hij neemt wel uit liefde de ander zijn smarten weg, maar zij dienen hem alleen tot voltooiing, terwijl echter zijn medemens eveneens voor zichzelf en het uitrijpen van zijn ziel zorg moet dragen, ook al is hij tijdelijk van zijn smarten bevrijd.

Geen liefdewerk blijft dus zonder uitwerking, doch waar en hoe de uitwerking ervan is blijft alleen MIJ voorbehouden, daar IK de staat van rijpheid van ieder mens ken en IK ook ieder naar de toestand van zijn rijpheid zal geven. IK leg ieder mens op wat voor hem draaglijk is, en als het hem te zwaar lijkt is het voldoende dat hij alleen maar de Kruisdrager JEZUS CHRISTUS aanroept en waarlijk, DIE zal hem bijstaan. HIJ zal het kruis op Zijn Schouders nemen wanneer hij daaronder dreigt te bezwijken.

Maar een ieder moet zelf de weg naar MIJ in JEZUS CHRISTUS vinden, want HIJ is uw Verlosser. HIJ zal u verlossen van zonde en dood, van ziekte en leed, zodra u HEM maar in vast geloof om Zijn hulp aanroept. En zolang u nog op aarde leeft hebt u ook de mogelijkheid JEZUS na te volgen en door liefde en leed uw doel te bereiken en u te voltooiien.

Amen

Tragen der Leiden für den Mitmenschen....

Auch darüber sollet ihr Aufschluß erhalten, ob ihr für eure Mitmenschen das Leid tragen könnet oder ob ein jeder Mensch selbst das Maß auf sich nehmen muß, das ihm für sein Seelenheil auferlegt ist.... Bedenket, ihr Menschen, daß eure Seele ausreifen soll während des Erdenlebens, daß sich alle noch unreifen Substanzen vergeistigen sollen und dies geschieht durch Liebe oder Leid, denn dadurch lösen sich die Hüllen auf, die der Seele noch das Einstrahlen des Liebelichtes aus Mir verwehren. Und gleichzeitig machen auch die Substanzen des Körpers noch dem Menschen zu schaffen, die noch in ihrer Entwicklung zurück sind und Krankheiten jeglicher Art veranlassen und die durch Geduld und Liebe und Ergebung in Meinen Willen gesänftet und also vergeistigt werden sollen, was also doch eure eigentliche Erdenaufgabe ist, daß ihr eurer Seele zur größtmöglichen Vollendung verhelfet. Und diese Vergeistigung der Seele und des Körpers muß ein jeder Mensch an sich selbst zuwege bringen, es kann niemals ihm von seiten des Mitmenschen diese Arbeit abgenommen werden, und er wird einmal Mir dankbar sein, daß Ich ihm durch Leiden und Nöte zu seiner Vollendung verhalf. Darum werdet ihr es auch verstehen, daß ihr eigentlich nichts abzuwenden suchen solltet, was der Seele des Mitmenschen zum Heil gereichen kann.... Wenn euch aber dennoch die Liebe treibt, euch Mir anzubieten, daß ihr das Leid für den Mitmenschen tragen wollet, so werde Ich euch in eurer Liebe nicht hindern.... Es wird dem Menschen vorübergehend genommen und euch aufgebürdet, und nun erhöhet ihr dadurch eure Seelenreife, weil ihr vermehrtes Leid auf euch zu nehmen gewillt seid und weil die Liebe euch dazu antreibt. Einer hat für euch alle gelitten, um euch von dem unermeßlichen Leid zu befreien, das ihr hättet selbst auf euch nehmen müssen als Sühne für eure Sündenschuld, die Anlaß war, daß das Erdenleben für euch Menschen ein Tal des Jammers und der Leiden ist.... Ihr Menschen habt aber nun alle diesen Einen, Der auch euer Leid auf Seine Schultern nimmt und es euch tragen hilft.... Dessen vertretende Sühne für euch Ich angenommen habe, und ihr sollet zu Ihm gehen, wenn euch das Leid drückt, und Er wird es euch tragen helfen oder von euch nehmen, wie es für euch gut ist. Die Liebe eines Mitmenschen aber, der für euch leiden will, wird sehr hoch gewertet, und diese Liebe wird euch auch eine Kraftzufuhr sichern, weil Liebe Kraft ist, die sich an jenem Leidenden spürbar auswirkt.... Und wenn ein Mensch euch, die ihr leiden müsset, liebende Fürbitte zuwendet, so kann also die Kraft dieser Liebe euch so erfüllen, das ihr den Grad des Leidens nicht mehr empfindet.... daß für euch Schmerzen und Qualen zeitweise vergehen und die Kraft jener Liebe eurer Seele zugute kommt.... daß sie also reifet und immer weniger schmerzempfindlich ist.... Immer ist der Grad der Liebe bestimmend, welchen Nutzen der Mensch hat von einem solchen Liebegebet für ihn. Und da es im Erdenleben nur um das Ausreifen der Seele geht und dazu viele Möglichkeiten sind, so soll dieses Ausreifen als Erstes erkannt und nicht verhindert werden. Wahre Liebe aber weiß es auch, warum ein Mensch leiden muß, und sie hilft ihm zum Dulden und wird es ihm leichtmachen, sich ergeben in den Willen Gottes zu fügen.... Und dann nehme Ich Selbst das Kreuz von ihm, und seine Seele ist wieder einen Schritt vorwärts gekommen.... Liebe und Leid verhelfen ihr zum Ziel.... Ist der Liebegrad eines Menschen noch niedrig, dann wird das Leid oft verstärkt auftreten, um die Läuterung seiner Seele zu fördern.... Niemals aber kann diese Läuterung der Seele erreicht werden durch bewußtes Leiden eines anderen Menschen für erstere. Jede Seele ist für sich verantwortlich, und jede Seele muß sich selbst zur Reife bringen, was geschieht durch Liebe und Leid.... Und der Grad des Leidens hängt vom Grad der Liebe ab. Ich erhöre wohl das Gebet dessen, der sich selbst erbietet, das Leid des Mitmenschen zu tragen, weil er ihn liebt.... Ich lasse ihn teilnehmen an dessen Schmerzen, die jener nun erduldet. Doch er duldet nun für die Läuterung der eigenen Seele.... er nimmt dem anderen wohl die Schmerzen ab aus Liebe, doch sie dienen nun ihm selbst zur Vollendung, während der Mitmensch gleichfalls für sich selbst und seinen seelischen Reifezustand Sorge tragen muß, auch wenn er vorübergehend von den Schmerzen befreit ist. Kein Liebewerk bleibt ohne Wirkung, doch wo und wie es sich auswirkt, das bleibt Mir vorbehalten, Der Ich den Reifezustand eines jeden Menschen kenne und den Ich auch immer bedenken werde seinem Reifezustand gemäß.... Und Ich lege jedem Menschen ein erträgliches Maß auf, und es genügt, daß er nur den Kreuzträger Jesus anruft, wenn ihm seine Last zu schwer dünkt.... Und wahrlich, Er wird ihm beistehen, Er wird das Kreuz auf Seine Schulter nehmen, wenn er darunter zusammenzubrechen droht.... Aber er soll den Weg finden zu Jesus Christus, dem göttlichen Erlöser, Der auch ihn selbst erlösen wird von Sünde und Tod, von Krankheit und Leid, sowie Er nur vollgläubig angerufen wird um Seine Hilfe. Und solange der Mensch auf Erden lebt, hat er die Möglichkeit, durch Liebe und Leid.... durch die Nachfolge Jesu.... auch das Ziel zu erreichen, sich zu vollenden....

Amen