• Terug

De laatste woorden van Jezus aan het kruis

Ik wil u altijd geven wat u begeert. U zult alleen maar op de stem in u acht hoeven te slaan en die zal u naar waarheid onderrichten, omdat Ik wil dat u vast in de waarheid staat en een duidelijk beeld verkrijgt: mijn kruisdood heeft u mensen verlossing gebracht, hij heeft uw vroegere zondenschuld teniet gedaan. Ik heb als mens Jezus de grootste kwellingen op Me genomen en het bitterste sterven was mijn lot. Doch daar Ik als "God" niet kon lijden, betrok Ik een menselijk omhulsel dat in staat was te lijden en ook de wil opbracht voor Zijn medemensen te lijden om mijn gerechtigheid genoegdoening te schenken, om voor Zijn gevallen broeders de weg naar Mij vrij te maken. Maar het was diens vrije wil. Hij werd niet door de Godheid die in Hem was gedreven tot Zijn offer dat Hij Mij brengen wilde, ofschoon de Liefde, die Ik zelf was, reden geweest is, dat Hij deze wil opbracht. Maar Ik zelf oefen geen enkele dwang uit op de wil van een mens en mijn liefde dwingt ook niet. Maar wie de liefde heeft, kan niet anders dan ze laten uitstralen. En zo ook straalde de mens Jezus de liefde uit en daarmee wilde Hij de mensheid alleen maar gelukkig maken. Dus wilde Hij ook steeds alleen datgene, wat de medemensen hielp zalig te worden. De wil van de mens Jezus was vrij. Maar Hij had zich geheel aan Mij en mijn wil ondergeschikt gemaakt. En zo kwam het, dat Zijn wil niet anders gericht kon zijn dan de mijne. Want de liefde in Hem was zo sterk, dat ze zich had verenigd met de eeuwige Liefde, die Ik zelf was. Dus was Ik zelf in Hem en Ik zelf volbracht in Hem het verlossingswerk.

En toch moest de mens Jezus de laatste beslissing zelf treffen, toen Hij de zwaarste gang aanvaardde, de weg naar het kruis. En ofschoon Ik als de eeuwige Liefde in Hem was, trok mijn geest die God is, zich terug, dat wil zeggen de liefde, de geest, dwong Hem niet zo te handelen. Hij hield zich stil en liet de mens Jezus schijnbaar alleen in Zijn worsteling. En dit was het zwaarste, dat de mens Jezus zich alleen voelde in Zijn nood en toch de weg ging tot het einde. Hij was niet alleen, want eeuwig zou Ik Me niet kunnen scheiden van Hem, die met Mij één was geworden. Maar Ik uitte Me niet meer, omdat een overgroot menselijk lijden en gemarteld worden nodig was om de mensheid te bevrijden van de oer-schuld die de mens Jezus bereidwillig op zich nam. En daarom is het zoenoffer een werk van de barmhartigste liefde geweest, dat ooit op aarde werd volbracht. En deze martelingen hielden aan tot Zijn dood aan het kruis en deden Hem de woorden uitroepen: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U Me verlaten?" Ik was in Hem, maar Ik uitte Me niet. Maar het was alleen nog het lichaam dat leed, tot Zijn ziel Mij herkende, toen Hij riep "Het is volbracht" en "Vader, in Uw handen beveel Ik mijn geest".

Het lichaam had geleden tot en met het einde en Ik moest Me in deze uren terugtrekken, daar anders Zijn al vergeestelijkte ziel ook het lichaam ongevoelig zou hebben gemaakt voor pijn, omdat de geest uit Mij niet lijden kan. En de mens Jezus had de vergeestelijking van ziel en lichaam al bereikt door Zijn levenswandel op aarde. Maar de zin en het doel van Zijn gang over de aarde was het delgen van de zondenschuld, dat alleen door een ontzaglijk grote mate van lijden mogelijk was. Daarom dus, dat de Godheid terug trad en de "mens" Jezus overliet aan Zijn beulen, die in opdracht van mijn tegenstander waarlijk het schandelijkste werk uitvoerden, omdat Jezus het zelf zo wilde. Want Zijn ziel had zich zelf aangeboden om naar de aarde af te dalen, om voor Zijn gevallen broeders het zoenoffer te brengen, vlees aan te nemen om juist dat onmetelijke lijden en gemarteld worden op zich te nemen, omdat alleen een mens in staat was te lijden. En Ik nam het offer aan, want de liefde bracht het, die nooit mag worden geweerd. En de liefde bleef in Hem tot aan Zijn dood, al liet ze ook haar kracht niet meer voelen. Dus moest Ik zelf ook in Hem zijn geweest, ook wanneer Ik Me stilhield, opdat het verlossingswerk zijn bekroning beleefde: dat een mens zich liet kruisigen voor Zijn medemensen, dat Hij waarlijk een offer bracht dat Ik als werk van verzoening aannam voor de zondenschuld van de hele mensheid. Geen goddelijke kracht heeft Hem het offer lichter gemaakt, omdat de Liefde zelf zich stilhield, ofschoon Ze totaal van de mens Jezus bezit had genomen.

En dit is ook een mysterie dat u mensen nog niet zult kunnen begrijpen. Het was het diepste leed dat de mens Jezus moest doormaken: zich alleen en verlaten te voelen. En juist dit leed heeft de schuld teniet gedaan, die ieder wezen op zich had geladen toen het Mij verliet, die hen allen mijn hele liefde schonk, die ze afwezen. De mens Jezus moest door dit bovenmate grote leed heengaan en daarom waren zijn woorden: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?" Maar u mensen zult nooit de grootte van het verlossingswerk kunnen beseffen, zolang u op aarde bent. Maar eens zullen u de schellen van de ogen vallen en u zult Mij loven en prijzen zonder ophouden. Want dit werk van verlossing gold u allen. U allen moogt deelnemen aan de genaden van het werk van verlossing en voor u allen werd de weg naar Mij vrij door het werk van verlossing.

Amen

ISUSOVE POSLJEDNJE RIJEČI NA KRIŽU....

Ja vam uvijek želim dati ono za čim žudite. Vi jedino trebate obratiti pažnju na vaš unutarnji glas i on će vas istinito podučiti, jer Ja želim da živite u istini i steknete jasno razumijevanje: Moje uskrsnuće je vama ljudima donijelo spasenje, ono je iskupilo vašu prošlu krivnju grijeha.... Kao ljudsko biće Isus Ja Sam na Sebe uzeo ekstremnu bol, i Moja je sudbina bila najgorča smrt .... Međutim, pošto Sam bio nesposoban patiti kao ‘Bog’ uzeo Sam prebivalište u ljudskoj čauri koja je bila sposobna patiti i koja je također sakupila volju patiti namjesto Njegovih bližnjih ljudskih bića kako bi zadovoljio Moju pravednost, kako bi Njegovoj paloj braći otvorio put ka Meni. Ipak Njegova je volja bila slobodna.... On nije bio prisiljen od strane Božanstva u Njemu ostvariti žrtvu koju je On htio učiniti za Mene.... iako je ljubav.... Koja Sam bio Ja Osobno.... bila uzrok zbog kojeg je On sakupio ovu volju.... Ipak Ja Osobno nikad ne prisiljavam volju ljudskog bića niti to čini Moja ljubav. Međutim, svatko tko ima ljubav ne može drugačije nego ju isijavati/zračiti. I tako, ljudsko biće Isus je, također, zračio ljubav i pri tom je jedino želio ugoditi čovječanstvu. Otud je On jedino uvijek želio što bi pomoglo ljudima da postanu blaženo sretni. Volja ljudskog bića Isusa je bila slobodna.... ipak On je potpuno sebe podredio Meni i Mojoj volji. Posljedično tome, Njegova volja nije mogla biti drugačija od Moje. Jer ljubav u Njemu je bila toliko moćna da se stopila sa Vječnom Ljubavlju, sa Mnom.... Tako Sam Ja Osobno bio u Njemu, i Ja Osobno Sam ostvario u Njemu čin Spasenja (2 Korinćanima 5:18, 19)....

Pa ipak, ljudsko biće Isus je morao Sam donijeti konačnu odluku kada se odvažio na najteže putovanje.... put do križa. I premda Sam Ja, Vječna Ljubav, bio u Njemu, Moj se Božanski Duh povukao, to jest, Ljubav.... duh.... Ga više nije nagonio na djelovanje; on je šutio i prividno napustio ljudsko biće Isusa da se bori Sam .... I to je bilo najteže od svega, činjenica da se čovjek Isus osjetio samim u Njegovoj patnji a ipak je hodao putem sve do kraja.... On nije bio sam, jer Ja nikad ne bi bio u stanju Sebe ponovno razdvojiti od Njega, Koji je postao jedno sa Mnom (Ivan 10:30).... Ali Ja više nisam Sebe izražavao budući je okajanje izvornog grijeha potrebovalo izuzetnu količinu ljudske patnje i muke koju je ljudsko biće Isus rado uzeo na Sebe, i prema tome je žrtva okajanja bilo djelo najmilosrdnije ljubavi koja je ikada bila ostvarena na Zemlji. I ti su bolovi trajali sve do Njegove smrti na križu i natjerali su Ga izjaviti ‘Moj Bože, Moj Bože, zašto Si Me ostavio....’ (Matej 27:46) Ja Sam bio u Njemu ali Ja nisam govorio, pa ipak bilo je to jedino tijelo koje je patilo dok Me Njegova duša opet prepoznala, kada je On rekao ‘Dovršeno je....’ (Ivan 19:30) i ‘Oče, u Tvoje ruke predajem Svoj Duh....’ (Luka 23:46)....

Tijelo je trpilo sve do kraja i Ja Sam Sebe morao povući/udaljiti tijekom tih sati ili bi Njegova već produhovljena duša bila učinila tijelo neosjetljivim na bol, budući je Moj duh nesposoban patiti. I ljudsko biće Isus je već bio ostvario produhovljavanje duše i tijela kao rezultat Njegovog načina života na Zemlji.... ali svrha i cilj Njegovog zemaljskog napretka je bilo iskupljenje krivnje grijeha, što je bilo jedino moguće putem ekcesivne količine patnje i boli.... Zbog toga se ‘Božanstvo’ povuklo i ostavilo ljudsko biće Isusa Njegovim mučiteljima, koji su uistinu izvršili najsramotniji posao namjesto Mojeg protivnika, pošto je Isus Osobno to želio tako.... Jer Njegova se je duša sama od sebe ponudila sići na Zemlju kako bi izvršila žrtvu okajanja za Njegovu palu braću; ona se ponudila uzeti tijelo kako bi prihvatila ove gore spomenute neizmjerne bolove i mučenja pošto je jedino ljudsko biće bilo sposobno patiti. I Ja Sam prihvatio žrtvu pošto je ona, naposlijetku, bila izvršena od strane ‘ljubavi’.... koju se nikad ne može odbaciti. I ‘ljubav’ je ostala u Njemu sve do Njegove smrti, pa maker Ona više nije dopustila Svojoj snazi da se izrazi.... Tako Sam Ja Osobno morao također biti u Njemu, čak ako Sam i ostao nijem na kraju tako da bi čin Spasenja mogao kulminirati: da je ljudsko biće dopustilo Sebi biti raspeto za Njegovu bližnju braću.... da je On doista podnio žrtvu koju Sam Ja prihvatio kao čin okajanja za cijelu ljudsku rasu.... Nikakva ‘božanska snaga’ za Njega nije umanjila žrtvu, jer Sama je ‘Ljubav’ ostala tiha, iako je bila potpuno zaposjela ljudsko biće Isusa....

I ovo, također, je tajna koju vi ljudi niste još sposobni dokučiti.... Čovjek Isus je morao okusiti najveću patnju: osjetiti se usamljenim i odbačenim. I baš je ova patnja okajala grijeh kojim je svako biće sebe opteretilo kada je napustilo Mene, Koji Sam im dao svu Svoju ljubav, koju su oni odbacili. Ljudsko biće Isus je trebao doživjeti ovu patnju, i prema tome je On izgovorio riječi ‘Moj Bože, Moj Bože, zašto Si Me ostavio....’ (Matej 27:46) Ipak vi ljudi nikad nećete biti u stanju razumjeti veličinu/važnost čina Spasenja sve dok živite na Zemlji. Unatoč tome, jednog dana će vas pogoditi sa iznenadnom blistavom realizacijom i vi ćete Me hvaliti i slaviti bez kraja.... Jer ovaj je čin Spasenja bio [[u smislu: ‘primjenjiv’; ili ‘od koristi’]] za svih vas, svi vi možete sudjelovati u blagoslovima čina Spasenja, i kao rezultat čina Spasenja je za svih vas bio otvoren put povratka k Meni.

AMEN