• Terug

Aardse kennis is geen wijsheid

Ook al denkt u wijs te zijn, u bent het niet zolang Ik mijn licht, dat uw geest verlicht, niet bij u naar binnen kan laten stralen. Want wat u als kennis beschouwt zal u niet gelukkig maken, zelfs al benadert het de waarheid. Want het is enkel aardse kennis, kennis die over al datgene gaat wat u voor het aardse leven wetenswaardig dunkt. En zou u morgen reeds uw lichamelijk leven moeten opgeven, dan zou voor u ook deze kennis verloren zijn wanneer u geen geestelijke vooruitgang zou kunnen aantonen. U bezit echter niet de wijsheid als u daar niet geestelijk naar streeft.

Wijsheid is het inzicht in het weten dat onvergankelijk is, dat alleen van Mij uitgaat en toestroomt naar degene die er innig naar verlangt. U mensen echter hecht altijd alleen maar waarde aan de resultaten van het denken en u ontkent elke waarde van geestelijk verkregen resultaten. U bewijst daarmee alleen maar dat het nog erg donker is in u, dat er in u nog geen licht straalt, dat u in een betreurenswaardige toestand voortgaat omdat de tijd die u tot nu toe op aarde leefde, nutteloos was.

U jaagt waardeloze goederen na als u zich tevreden stelt met de kennis die u tot nog toe verworven heeft, die uitsluitend antwoord gaf op aardse vragen, die problemen oploste die geestelijk gezien waardeloos zijn. U bereikt niet het doel van uw aardse leven, dat alleen daarin bestaat de geestelijke duisternis waarin uw zielen zich bevinden te veranderen, uw omhulsels op te lossen, die het binnendringen van het licht verhinderen.

U mensen beseft niet eens uw aardse levensdoel. U kent niet de eigenlijke opdracht die u is gesteld, maar u gelooft van uzelf wijs te zijn als u kennis bezit die alleen aards georiënteerd is, als u over een helder verstand beschikt en dit goddelijk geschenk alleen benut om in zuiver wereldlijke richting te onderzoeken en te piekeren. U kunt op aarde tot hoog aanzien komen, u kunt ook iets groots presteren in verhouding tot uw medemensen, maar u kunt uzelf niet wijs noemen, want u zult krachtens uw verstand niets kunnen doorgronden wat buiten het bereik ligt waarin u als mens leeft. En aan het einde van uw leven zult u moeten bekennen dat u niets weet als u bewust uw einde ziet naderen, wanneer u er vlak voor staat door de poort van de eeuwigheid te gaan en u over het succes van uw aardse leven nadenkt. Dan zal de zelfverzekerdheid die u had, u verlaten. Dan zult u zich misschien ook bewust worden van de nutteloosheid van al uw moeiten en u zou dankbaar zijn voor een flauw lichtschijnsel dat u nog zou kunnen verkrijgen over het eigenlijke levensdoel van de mens.

Wordt u, die denkt wijs te zijn, nu tijdens uw aardse leven een licht aangeboden, dan versmaadt u het uit arrogantie. Want onder de indruk van een schijnlicht bespeurt u niet het zachte schijnsel dat intussen uw hart zou binnendringen, terwijl het schijnlicht - dat wil zeggen: uw verstandelijke kennis - geen innerlijke helderheid verspreidt.

U zou een licht - al straalt het ook ongewoon - nooit moeten afwijzen. U zou niet moeten trachten met het verstand zo'n licht te verklaren. U zou de ogen die door het schijnlicht reeds verzwakt zijn moeten sluiten en het ware licht uw hart binnen moeten laten stralen, dat wil zeggen: eens al uw aardse kennis opzij zetten en alleen stil luisteren wanneer wijze woorden uw oor binnendringen. U zou er eens de tijd voor moeten nemen, uw gedachten te laten dwalen in een voor u onbekend gebied, en er naar moeten verlangen ook daarover opheldering te verkrijgen. En iedere gedachte van dien aard zal u tot zegen worden. Want dan zult u een weten ontvangen dat u nu als "wijsheid uit God" herkent en dat u waarlijk meer succes zal opleveren dan de door u nagestreefde wereldse kennis, die vergaat zoals uw lichaam vergaat en de ziel niet het geringste voordeel heeft gebracht, die haar in dezelfde duisternis liet als waarin ze de aarde betreden heeft als mens.

Amen

El conocimiento terrenal no es "sabiduría"....

Aunque se crean sabios no lo son mientras no dejen brillar en ustedes Mi luz que ilumina su espíritu. Porque lo que consideran como conocimiento, aunque se acerque a la verdad, no les hará felices por mucho tiempo, ya que no es más que conocimiento terrenal.... un conocimiento que concierne a todo lo que consideras que vale la pena conocer para la vida terrenal. Y si mañana tuvieras que entregar tu vida física, este conocimiento también se haría inaprovechable para ti si no fueras capaz de demostrar con él tu progreso espiritual. Pero no poseen sabiduría quienes no se esfuerzan espiritualmente. La sabiduría es discernir el conocimiento imperecedero, que proviene sólo de Mí y fluye hacia quien lo desea sinceramente. Pero ustedes, los humanos, sólo evalúan los resultados intelectuales y niegan todo valor a los resultados obtenidos espiritualmente. Y así sólo demuestras que todavía está muy oscuro en ti, que todavía no brilla ninguna luz en ti, que caminas en un estado lamentable porque el tiempo que has pasado en la tierra hasta ahora ha sido inútil. Estás persiguiendo bienes falsos si te conformas con los conocimientos que has obtenido hasta ahora, que sólo respondían a cuestiones terrenales, que resolvían problemas que no tienen valor desde el punto de vista espiritual. Ustedes se pierden su propósito en la vida terrestre, que consiste únicamente en transformar la oscuridad espiritual en la que se encuentran sus almas, en disolver sus corazas que impiden la penetración de la luz. Ustedes, los humanos, ni siquiera reconocen el propósito de su vida terrenal, no conocen la tarea real que se les ha encomendado, pero se creen sabios si poseen un conocimiento que sólo está orientado a lo terrenal.... si tienen un intelecto agudo y sólo utilizan este don divino para investigar y rumiar en una dirección puramente mundana.... Pueden alcanzar una gran reputación en la tierra, también pueden lograr grandes cosas en comparación con sus semejantes, pero no pueden llamarse sabios, porque en virtud de sus intelectos no podrán comprender nada fuera del reino donde viven los humanos.... Y al final de tu vida tendrás que admitir que no sabes nada cuando veas conscientemente que se acerca tu final, cuando estés a punto de entrar por la puerta a la eternidad y reflexiones sobre el éxito de tu camino terrenal.... Entonces te abandonará la seguridad en ti mismo que antes te caracterizaba; entonces quizás también te darás cuenta de la inutilidad de tus esfuerzos, y agradecerías un pequeño rayo de luz que aún puedas recibir sobre el verdadero propósito del ser humano en la vida. Ustedes,.... que se creen sabios.... si se les ofrece una luz durante sus vidas terrenales, entonces la desprecian por presunción, pues estando bajo la impresión de una luz cegadora no sienten el suave resplandor que, sin embargo, penetraría en sus corazones, mientras que la luz cegadora, su conocimiento intelectual.... no difunde claridad interior. Nunca deben rechazar una luz si brilla de forma inusual para ustedes, no deben tratar de explicarse dicha luz con su intelecto, deben cerrar los ojos, que ya están debilitados por la luz deslumbrante, y dejar que la luz correcta brille en sus corazones, es decir, dejar de lado una vez todo su conocimiento terrenal y sólo escuchar en silencio cuando palabras sabias lleguen a su oído.... Debes encontrar el tiempo para dejar que tus pensamientos vaguen por un territorio desconocido y anhelar también ser iluminado al respecto..... Y cada pensamiento así se convertirá en una bendición para ti.... Porque entonces les llegará un conocimiento que ahora reconocerán como "sabiduría proveniente de Dios" y la que verdaderamente les proporcionará un éxito mayor que el conocimiento mundano por el que se esfuerzan.... que pasa como ustedes mismos pasan según el cuerpo y que no ha aportado al alma el más mínimo progreso.... y que la dejó en la misma oscuridad en la que entró en la tierra como ser humano....

Amén