• Terug

De brede en de smalle weg

De weg die u op aarde gaat, kan heerlijk, aangenaam en rijk aan genoegens zijn, maar ook erg moeizaam en zwaar - en meestal kiest u de makkelijke vlakke weg en geniet van alles wat deze weg u aan vreugden en genot biedt. U schrikt terug voor de weg die erg moeizaam is en vraagt niet naar de eindbestemming van de weg die u bent opgegaan. Voor het ogenblik is het voor u voldoende de heerlijkheden te kunnen genieten die de brede weg u belooft - maar u denkt er niet aan waar hij heen leidt.

Steeds echter splitsen zich er smalle wegen af en steeds staan er op deze splitsingen boden die u toeroepen en vermanen om die wegen te gaan die weliswaar niet vlak zijn, integendeel een klim vereisen, en waarvoor u kracht moet gebruiken om de klim aan te kunnen. De boden beloven u echter ook een heerlijk doel, ze verzekeren u dat u de vele moeiten van de weg niet tevergeefs op u neemt, dat het doel u rijkelijk zal belonen voor alle lasten die deze smalle weg van u vergt, voor alles waar u afstand van moet doen.

Steeds weer hebt u gelegenheid van de grote brede weg af te gaan, want steeds weer ontmoet u deze boden die u waarschuwen om uw weg niet voort te zetten en die u proberen over te halen de weg op te gaan die naar boven leidt. U moet hun gehoor schenken, u moet er ernstig over nadenken dat u zich in gevaar bevindt door onverstoorbaar de weg verder te vervolgen die nooit ten hogen kan leiden omdat hij geen inspanningen van u vergt, wanneer hij schijnbaar horizontaal verder gaat, maar steeds meer naar beneden, de diepte in, voert.

U moet steeds zelf gaan twijfelen wanneer uw aardse leven u vervulling brengt van uw verlangens, want u moet toegeven dat het steeds slechts wereldse vreugden zijn die u begeert en u verschaft. Vreugden die vergaan als droombeelden waarvan voor u niets waardevols overblijft, veelmeer in u een gevoel van banaliteit en van onbehagen achterlaten wanneer u uzelf ernstig aanpakt.

De grote weg waarover u loopt is wel door bloemrijke hagen omzoomd en u voelt u behaaglijk in zo'n omgeving, maar het is niet iets echts, het zijn slechts voorspiegelingen en verhullingen die voor u dat, wat erachter ligt, moeten bedekken en u zou schrikken wanneer u er doorheen zou kunnen kijken en het moeras ontdekken dat deze bloemrijke hagen enkel maar moeten verbergen.

De wegen echter die opwaarts leiden, vergen het overwinnen van oneffenheden en het is niet gemakkelijk zulke wegen te begaan, doch bovenaan wenkt een heerlijk doel de wandelaar, hij ziet een licht boven zich stralen dat onvergelijkelijk weldadig over hem uitstroomt en dat hem alle moeiten doet vergeten.

En de reiziger weet dat dit geen schijnlicht is, hij weet dat het ware vaderland hem verwacht, dat hem dan alle heerlijkheden zal bieden. En hij legt graag en opgewekt de moeizame weg af, hij let niet op ongemakken, want voortdurend ontvangt hij kracht van boven en daarom bereikt hij ook zeker zijn doel. Hij keert terug in het Vaderhuis om daar voor eeuwig gelukzalig te zijn en te blijven.

Amen

O caminho estreito e o largo....

O caminho que se toma na terra pode ser glorioso, confortável e cheio de alegria.... mas também árduo e difícil para si, e na maioria das vezes escolhe o caminho fácil, uniforme e desfruta de tudo o que este caminho lhe oferece em termos de alegrias e prazeres.... Afasta-se do caminho estreito, que é árduo, e não pergunta sobre o objectivo do caminho que tomou. Basta-lhe poder desfrutar das glórias para o momento que o amplo caminho lhe promete, mas não pensa onde ele o leva. No entanto, uma e outra vez caminhos estreitos ramificam-se a partir dele, e há sempre mensageiros nestes cruzamentos que o chamam e aconselham a tomar aqueles caminhos que não são planos mas requerem uma ascensão, razão pela qual tem de usar a força para dominar a ascensão..... Mas os mensageiros também lhe prometem um objectivo glorioso, eles asseguram-lhe que não irá tomar as dificuldades do caminho em vão, que o objectivo irá recompensá-lo ricamente por todas as dificuldades, por todos os sacrifícios que este caminho estreito lhe exigiu. Uma e outra vez, terá a oportunidade de mudar o caminho largo, pois, uma e outra vez, encontrará estes mensageiros que o avisam para continuar o seu caminho e tentam atraí-lo para o caminho que o leva para cima. Deve ouvi-los, deve considerar seriamente que está em perigo se continuar inabalavelmente no caminho que nunca pode conduzir para cima porque não exige de si nenhum esforço quando parece estar a ir a direito mas conduz cada vez mais para baixo, para a profundidade. Devíeis preocupar-vos se a vossa vida terrena vos traz sempre a realização do vosso desejo, pois tendes de admitir a vós próprios que só desejais prazeres mundanos e criais para vós próprios.... Prazeres que passam como sonhos, dos quais nada de valor permanece para vós, mas que vos deixam com um sentimento de estagnação e desconforto se vos levardes seriamente a tribunal.... A estrada por onde anda é de facto delimitada por sebes floridas e sente-se confortável em tais ambientes, mas não são nada reais, são apenas pretensões e coberturas destinadas a esconder o que está por trás delas, e ficaria chocado se pudesse olhar através delas e descobrir o lodo que estas sebes floridas se destinam apenas a esconder. Mas os caminhos que levam para cima requerem a superação de solavancos, e não é fácil cobrir tais caminhos, no entanto um glorioso objectivo acena ao caminhante no topo, ele vê uma luz a brilhar por cima dele que se derrama sobre ele de uma forma incomparavelmente agradável e o faz esquecer todas as dificuldades. E o vagabundo sabe que esta não é uma luz ofuscante, sabe que o verdadeiro lar o espera, o que lhe oferecerá então todas as glórias. E ele cobre com alegria e alegria o árduo caminho, não presta atenção às dificuldades, pois recebe constantemente força de cima e, portanto, também alcança com segurança o seu objectivo.... Ele regressa à casa do seu Pai para ser e permanecer feliz para sempre...._>Ámen