• Terug

Lijden en sterven

Mijn lijden en sterven aan het kruis was niet te vermijden. Ik moest de kelk leegdrinken tot de laatste druppel. Ik moest alles op Mij nemen om het verlossingswerk voor u mensen te volbrengen, dat u bevrijdde van alle schuld. Alleen al het besef van uw beklagenswaardige toestand spoorde Mij aan deze offergang te gaan, want mijn hart was vol liefde voor u en deze liefde wilde dat ontzettende lot dat u zou wachten na uw lichamelijke dood, van u weg nemen. Omdat Ik dat ondraaglijke lot kende, omdat Ik zowel de zaligheid van het lichtrijk als ook het lijden en de kwellingen van het rijk der duisternis aan mijn ogen voorbij kon laten gaan, en omdat mijn liefde u gold als mijn gevallen broeders, zocht Ik naar de enige uitweg die uw ontzettende lot kon afwenden. Ik nam zelf al uw zondenschuld op Mij en ging daarmee de weg naar het kruis.

Wat Mij aards werd aangedaan stond als het ware slechts symbool voor wat de gehele zondenlast voor Mij betekende. Een onmetelijk drukkende en naar beneden trekkende last die Mij steeds weer op de grond wierp, en die Ik toch gedragen heb uit overgrote liefde. Wat mijn lichaam aan smarten kon verduren heb Ik ook op Mij genomen, want Ik droeg de zondenlast voor u. Ik wilde daarvoor de verzoening tot stand brengen die u onherroepelijk zou hebben moeten voldoen, maar waartoe u gedurende eeuwigheden niet in staat zou zijn geweest. Ik heb geleden en gestreden, Ik heb waarlijk bloed gezweet. Ik heb in alle diepten van de hel gekeken en angst en afgrijzen verscheurden mijn ziel. Ik heb alles verdragen wat uzelf had moeten lijden. En mijn liefde voor u gaf Mij de kracht om vol te houden tot in het uur van de dood.

Niets is vergelijkbaar met mijn lijden, en geen mens zou deze maat hebben kunnen verdragen. Maar Ik heb Mij vrijwillig daarvoor aangeboden omdat Ik wist, dat u alleen zo verlost kon worden uit de boeien van de satan. Ik wist tevoren al wat Mij te wachten stond en droeg die last ook met Mij mee. Ik ging bewust de weg waarvan het einddoel het kruis was. Maar door dit te weten leed Ik onbeschrijflijk en daarom kon Ik nooit vrolijk zijn tussen de mijnen. Ik zag het onheil dat boven de zielen hing en Ik zag het uitblijven van het succes van hun aardse levenswandel als Ik faalde en hun niet de verlossing bracht uit zonde en dood.

En deze kennis versterkte mijn wil, zodat Ik Mij zonder verzet aan mijn lot overgaf, dat zin en doel van mijn aardse leven geweest is. Doch tot het laatst moest Ik worstelen, tot het laatst torende die last zo ontzaglijk hoog boven Mij uit dat Ik mijn kracht voelde verminderen en Ik als mens tot God riep om de kelk aan Mij voorbij te laten gaan. Maar de kracht van mijn liefde was sterker dan mijn menselijke zwakheid. En de dag van mijn onuitsprekelijk lijden en mijn sterven aan het kruis werd voor u mensen de dag van verlossing van alle schuld. En dit te weten liet Mij alles geduldig op Mij nemen, zodat Ik tenslotte kon uitroepen: "Het is volbracht!" En mijn ziel kon terugkeren naar waar zij vandaan gekomen was, want juist door mijn dood vond de volkomen vereniging plaats met de Vader van eeuwigheid van wie Ik eens was uitgegaan.

Amen

TRPLJENJE IN UMIRANJE....

Mojemu trpljenju in smrti na križu se ni bilo mogoče izogniti, moral sem popolnoma izprazniti kelih, moral sem vse prevzeti nase, če naj bi se za vas ljudi izpolnilo dejanje odrešenja, da bi vas odrešil vseh krivd.... Šele spoznanje vašega bednega stanja Me je prepričalo, da sem se žrtvoval, saj je bilo Moje srce polno ljubezni do vas.... in ta ljubezen je želela preprečiti strašno usodo, ki vas je čakala po smrti vašega telesa... Ker sem vedel za to obupno usodo, ker so bile Moje oči priča blaženosti v kraljestvu svetlobe, pa tudi trpljenju in mučenju v kraljestvu teme, in ker sem vas ljubil kot svoje padle brate, sem iskal rešitev, da bi preprečil vašo grozno usodo... Sam sem sprejel vso krivdo in jo nosil na poti do križa... Vse, kar mi je bilo storjeno fizično, je bilo bolj kot ne le simbol tega, kar je zame pomenilo celotno breme greha, neizmerno naporno, boleče in dušeče breme, zaradi katerega sem vedno znova padal in ki sem ga kljub temu nosil z največjo ljubeznijo... Nase sem vzel vso bolečino, ki jo je Moje telo lahko preneslo, saj sem nosil breme greha namesto vas, želel sem doseči spravo, ki bi jo morali vi nepreklicno opraviti... česar večno ne bi bili sposobni storiti.... Trpel sem in se boril, resnično sem potil krvavi pot, pogledal sem v vse jame pekla, strah in groza pa sta Mi raztrgala dušo.... Prestal sem vse, kar bi morali prestati sami.... In Moja ljubezen do vas Mi je dala moč, da sem vztrajal do smrtne ure.

Z Mojimi mukami ni primerjave, nobeno človeško bitje ne bi moglo trpeti do te mere.... Vendar sem se prostovoljno ponudil, ker sem vedel, da se le tako lahko osvobodite Satanovih verig... Že vnaprej sem vedel, kaj Me čaka, in to breme sem tudi nosil s seboj, zavestno sem izbral pot, ki Me je na koncu pripeljala do križa, vendar sem strašno trpel zaradi svojega spoznanja in zato nisem nikoli mogel biti vesel med svojimi... Videl sem tragedijo, ki je bila naložena dušam, videl sem nesmiselnost njihovega zemeljskega življenja, če bi mi spodletelo in jim ne bi prinesel odrešitve od greha in smrti... In to spoznanje je okrepilo Mojo voljo, tako da sem brez odpora sprejel svojo usodo, ki je bila namen in cilj Mojega življenja na Zemlji... Toda vse do konca sem se moral zelo truditi, vse do konca se je breme na Meni tako zelo povečalo, da sem čutil, da Mi zmanjkuje moči, zato sem kot človek klical Boga, naj gre ta čaša mino Mene... Toda moč Moje ljubezni je bila močnejša od Moje človeške šibkosti.... In dan Mojega nepopisnega trpljenja in Moje smrti na križu je postal dan odrešitve od vseh krivd za vas ljudi... Spoznanje o tem mi je omogočilo potrpežljivo sprejemanje vsega, tako da sem lahko končno zaklical: "Končano je....". Moja duša se je lahko vrnila, od koder je prišla, saj se je z Mojo smrtjo zgodila popolna združitev z Mojim Očetom, iz katerega sem tudi Jaz nekoč izšel....

Amen