• Terug

Lijden en sterven

Mijn lijden en sterven aan het kruis was niet te vermijden. Ik moest de kelk leegdrinken tot de laatste druppel. Ik moest alles op Mij nemen om het verlossingswerk voor u mensen te volbrengen, dat u bevrijdde van alle schuld. Alleen al het besef van uw beklagenswaardige toestand spoorde Mij aan deze offergang te gaan, want mijn hart was vol liefde voor u en deze liefde wilde dat ontzettende lot dat u zou wachten na uw lichamelijke dood, van u weg nemen. Omdat Ik dat ondraaglijke lot kende, omdat Ik zowel de zaligheid van het lichtrijk als ook het lijden en de kwellingen van het rijk der duisternis aan mijn ogen voorbij kon laten gaan, en omdat mijn liefde u gold als mijn gevallen broeders, zocht Ik naar de enige uitweg die uw ontzettende lot kon afwenden. Ik nam zelf al uw zondenschuld op Mij en ging daarmee de weg naar het kruis.

Wat Mij aards werd aangedaan stond als het ware slechts symbool voor wat de gehele zondenlast voor Mij betekende. Een onmetelijk drukkende en naar beneden trekkende last die Mij steeds weer op de grond wierp, en die Ik toch gedragen heb uit overgrote liefde. Wat mijn lichaam aan smarten kon verduren heb Ik ook op Mij genomen, want Ik droeg de zondenlast voor u. Ik wilde daarvoor de verzoening tot stand brengen die u onherroepelijk zou hebben moeten voldoen, maar waartoe u gedurende eeuwigheden niet in staat zou zijn geweest. Ik heb geleden en gestreden, Ik heb waarlijk bloed gezweet. Ik heb in alle diepten van de hel gekeken en angst en afgrijzen verscheurden mijn ziel. Ik heb alles verdragen wat uzelf had moeten lijden. En mijn liefde voor u gaf Mij de kracht om vol te houden tot in het uur van de dood.

Niets is vergelijkbaar met mijn lijden, en geen mens zou deze maat hebben kunnen verdragen. Maar Ik heb Mij vrijwillig daarvoor aangeboden omdat Ik wist, dat u alleen zo verlost kon worden uit de boeien van de satan. Ik wist tevoren al wat Mij te wachten stond en droeg die last ook met Mij mee. Ik ging bewust de weg waarvan het einddoel het kruis was. Maar door dit te weten leed Ik onbeschrijflijk en daarom kon Ik nooit vrolijk zijn tussen de mijnen. Ik zag het onheil dat boven de zielen hing en Ik zag het uitblijven van het succes van hun aardse levenswandel als Ik faalde en hun niet de verlossing bracht uit zonde en dood.

En deze kennis versterkte mijn wil, zodat Ik Mij zonder verzet aan mijn lot overgaf, dat zin en doel van mijn aardse leven geweest is. Doch tot het laatst moest Ik worstelen, tot het laatst torende die last zo ontzaglijk hoog boven Mij uit dat Ik mijn kracht voelde verminderen en Ik als mens tot God riep om de kelk aan Mij voorbij te laten gaan. Maar de kracht van mijn liefde was sterker dan mijn menselijke zwakheid. En de dag van mijn onuitsprekelijk lijden en mijn sterven aan het kruis werd voor u mensen de dag van verlossing van alle schuld. En dit te weten liet Mij alles geduldig op Mij nemen, zodat Ik tenslotte kon uitroepen: "Het is volbracht!" En mijn ziel kon terugkeren naar waar zij vandaan gekomen was, want juist door mijn dood vond de volkomen vereniging plaats met de Vader van eeuwigheid van wie Ik eens was uitgegaan.

Amen

Suffering and dying....

My suffering and death on the cross could not be avoided, I had to empty the cup completely, I had to take everything upon Myself if the act of Salvation for you humans, to redeem you from all guilt, was to be accomplished.... Only the knowledge of your pitiful state persuaded Me to make this self-sacrifice because My heart was filled with love for you.... and this love wanted to prevent the appalling fate which awaited you after the death of your body.... Because I knew of this appalling fate, since My eyes could witness the blissfulness of the kingdom of light as well as the suffering and torment in the realm of darkness, and since My love was for you as My fallen brothers I searched for a solution to avert your dreadful fate.... I accepted all the guilt Myself and carried it on the path to the cross....

Whatever had been physically done to Me was more than less just a symbol of what the entire burden of sin meant to Me, an immensely arduous, painful and suppressing burden, which made Me fall time and again and which I nevertheless carried with utmost love.... I took upon Myself all the pain My body could endure, for I carried the burden of sin on your behalf, I wanted to accomplish the atonement which you irrevocably would have had to make.... which you would have been eternally unable to do.... I suffered and fought, I truly sweated blood, I looked into all pits of hell, and fear and horror tore My soul apart.... I endured everything you would have had to endure yourselves.... And My love for you gave Me the strength to endure until the hour of death.

There is no comparison for My torment, no human being could have suffered to this extent.... But I had offered Myself voluntarily because I knew that only in this way could you be released from Satan's chains.... I already knew in advance what to expect and carried this burden around with Me too, I consciously took the path which would finally lead to the cross, but I suffered terribly because of My knowledge and therefore could never be joyful amongst My Own.... I saw the tragedy imposed on the souls, I saw the futility of their earthly life if I had failed and not brought them salvation from sin and death....

And this knowledge strengthened My will so that I accepted My fate without resistance, which has was the purpose and objective of My life on earth.... But right up to the end I had to make a great effort, right up to the end the burden on Me had increased so tremendously that I could feel My strength diminishing and thus I called as a human being to God, to let the cup pass Me by.... But the strength of My love was stronger than My human weakness.... And the day of My indescribable suffering and My death on the cross became the day of Salvation from all guilt for you humans.... And the knowledge of this enabled Me to patiently accept everything so that I could finally call out 'It is finished....' And My soul could return from whence it had come, since through My death the complete unification with My Father, from Whom I too had once emerged, took place....

Amen