• Terug

Hulp tijdens zielennood is het grootste liefdeswerk voor de naaste

Dit is het belangrijkste gebod van de naastenliefde, namelijk dat u de medemens niet in de nood van de ziel laat. Alle aardse nood komt tot een einde en daarom moet er niet te veel betekenis aan gehecht worden. Maar de nood van de ziel blijft bestaan, ook wanneer de mens zijn aardse leven beëindigt, als hij deze niet op aarde probeert op te heffen.

En waar zijn eigen kracht daar niet toereikend voor is, daar moet u hem hulpvaardig terzijde staan, omdat u anders geen liefde in uw hart voelt en zodoende het goddelijke gebod van de naastenliefde niet vervult. Want zo’n ziel is verzwakt en is niet in staat om de kracht op te brengen om zichzelf te bevrijden. Ze is duister en zonder licht. Ze is onwetend en niet vrij. En deze toestand moet u veranderen in een wetende, lichtvolle en vrije toestand.

En daarom moet u deze mens onderwijzen. U moet hem een helder beeld schetsen over hoe zijn weg over de aarde moet gaan. U moet hem binnenleiden in dezelfde kennis, die u gelukkig maakt en die u al in u hebt opgenomen. Een verzinken in de door God aan u rechtstreeks gegeven geestelijke geschenken moet elke ziel gelukkig maken. En omgekeerd zal een ongelukkige toestand geestelijke nood voor de ziel betekenen, omdat het niet licht en helder in die mens is.

En als de medemens dus in geestelijke duisternis smacht, verricht u het grootste werk van liefde, als u hem de middelen en de wegen wijst om deze duisternis te verdrijven. Zielen, die in nood zijn, hebben niet de kracht om het licht te naderen. Zodoende moet de mens het licht naar hen toe brengen. Hij moet zich in de donkerste gebieden wagen, om deze met zijn licht te verlichten. Want licht is ook voor deze nog volledig onwetende wezens een weldaad en licht heft de nood van de ziel op. Dus moet de mensen wijsheid aangeboden worden, opdat ze wetend worden en licht en kracht ontvangen. Dit is de enige mogelijkheid om de ziel te helpen, zodat ze rijp wordt, zolang ze op aarde verblijft.

Weliswaar voelt de mens er weinig van, als de ziel in nood verkeert, want hij vestigt zijn aandacht meer op de behoeften van het lichaam en neemt er genoegen mee, als hij deze behoeften kan vervullen. En omdat hij de nood van de ziel niet voelt, doet hij ook niets om haar te helpen.

Maar de naar geestelijke goederen strevende mens kent de nood van de zielen in het hiernamaals en de te lage rijpheidstoestand en hij moet zijn kennis gebruiken en de dwalende mens helpen, doordat hij met volle liefde hem ertoe probeert te bewegen om eveneens geestelijke goederen na te streven en hem de waardeloosheid van de aardse goederen voor ogen houdt.

De zorgen om de ziel van de medemens is de ware uitoefening van de naastenliefde, want ze kan de ziel van het eeuwige verderf redden. En als de mens om kracht vraagt voor dit werkzaam zijn in liefde, zal hij nooit een vergeefs verzoek doen. Hij zal in dezelfde mate kracht ontvangen, als hij deze gebruiken wil voor het heil van de zielen.

Amen

L'aide dans la misère de l'âme, la plus grande œuvre d'amour du prochain

Le Commandement le plus important de l'amour pour le prochain est que vous ne devez pas laisser le prochain dans la misère de l'âme. Toutes les misères terrestres finissent et donc elles ne sont pas à considérer comme importantes. Mais la misère de l'âme reste, même lorsque l'homme conclut sa vie terrestre, s'il ne cherche pas à l'éliminer sur la Terre. Là où sa force ne suffit pas, là vous devez l’aider, autrement vous ne sentez aucun amour dans le cœur et donc vous ne vous acquittez pas lu divin Commandement de l'amour pour le prochain, parce qu'une telle âme est affaiblie et ne réussit pas à avoir assez de force pour son auto-libération. Elle est obscure et sans Lumière, elle est ignorante et non-libre et vous devez changer cet état en celui de sagesse, de luminosité et de liberté. Donc vous devez instruire ces hommes, vous devez leur donner une claire image de la façon dont ils doivent parcourir leur voie terrestre, vous devez les introduire dans le même savoir qui vous a rendus heureux et que vous avez déjà accueilli en vous. Se plonger dans les Dons de l'Esprit donnés directement par Dieu doit rendre toute âme heureuse et vice versa un état malheureux signifie pour l'âme la misère spirituelle, parce que dans l'homme l’âme n'est pas claire et limpide. Si donc le prochain languit dans l'obscurité spirituelle, vous accomplirez la plus grande œuvre d'amour si vous lui indiquez les moyens et les voies pour bannir cette obscurité. Les âmes qui sont dans la misère n'ont pas la Force de s'approcher de la Lumière, donc l'homme doit porter cette Lumière à leur rencontre. Il doit oser la transmettre dans les régions les plus obscures, pour les éclairer avec sa Lumière, parce que la Lumière est un bénéfice même pour ces êtres encore totalement ignorants et la Lumière élimine la misère de l'âme, donc aux hommes il doit être offert la sagesse pour qu'ils deviennent savants et reçoivent la Lumière et la Force. Cela est l'unique possibilité pour aider l'âme, pour qu'elle mûrisse tant qu’elle demeure sur la Terre. Certes, l'homme sent peu lorsque l'âme se trouve dans la misère, parce qu'il oriente son attention plus vers les besoins du corps et il est content lorsqu’il peut les satisfaire. Et vu qu’il ne ressent pas la misère de l'âme, il ne fait rien pour l'aider. Mais l'homme qui tend au bien spirituel connait la misère des âmes dans l'au-delà et leur manque d'état de maturité et il doit utiliser son savoir et aider des hommes égarés en cherchant à les inciter à être plein d'amour, et à tendre aussi au bien spirituel en lui mettant devant les yeux l'inutilité des biens terrestres. La préoccupation pour l'âme du prochain est le vrai exercice d'amour pour le prochain, parce qu'il peut sauver l'âme de la ruine éternelle. Donc lorsque l'homme demande la Force pour agir dans l'amour, il ne fera jamais en vain une telle demande. Il recevra la Force dans la même mesure où il veut l'employer pour le salut des âmes.

Amen