• Terug

Onvergankelijke schatten – Karig aards leven

Alleen dat heeft blijvende waarde, wat de ziel tot heil strekt. Wat haar na het sterven op aarde het binnengaan in het lichtrijk oplevert. En alleen zulke goederen moeten op aarde nagestreefd worden. Zodoende zijn alleen maar de daden van de geest nuttig. Dat wil zeggen wat de geest in de mens van de ziel eist. Maar tegelijkertijd stelt het lichaam eisen aan de ziel en wel wat voor hem van voordeel is, dat wil zeggen wat het aardse leven aangenaam en aantrekkelijk maakt.

En de ziel heeft nu de taak om te bepalen aan welke eisen ze wil voldoen. Bijgevolg is ook alleen de ziel verantwoordelijk voor de rijkdom, die ze op aarde verzamelt. Als ze het lichaam karig bedenkt, dan zal haar geestelijke rijkdom groeien en dit zal haar geestelijke vrijheid opleveren. Maar als ze het lichaam gehoor schenkt, dan zal ze zelf gebrek moeten lijden, zodra ze zich van het lichaam losmaakt.

De geest in haar spoort haar onophoudelijk aan om geestelijke goederen te verzamelen en ze hoort diens waarschuwingen en aanwijzingen des te helderder en duidelijker, naarmate ze minder aandacht schenkt aan de verlangens van het lichaam. Maar ze moet dan ook haar best doen om de geest in zich gevolg te geven, omdat anders diens waarschuwingen zwakker worden en minder voor de ziel gewaar te worden zijn. De mens verkeert dan in het gevaar om zijn eigenlijke opdracht te verwaarlozen, wanneer zijn ziel, dat wil zeggen al het denken, voelen en willen, enkel aards genot nastreeft, dus streeft naar wat het lichaam verlangt. Want al deze dingen zijn vergankelijk en hebben niet de minste eeuwigheidswaarde.

Maar de mens is het aardse leven gegeven, zodat hij zich zulk waardevols verschaffen zal, dat duurzaam is, omdat het eigenlijke leven pas begint met de afval van het lichaam van de ziel. De mens, die op aarde gebrek geleden heeft ter wille van zijn ziel, die enkel de eisen van de geest in zich vervulde, zal in het hiernamaals waarlijk een rijke schat aantreffen, die hem duizendvoudig vergoedt, wat hij op aarde opgaf, want pas nu leidt de ziel het juiste leven. Pas nu kan ze de vruchten van haar leven op aarde genieten, terwijl een aardsgezinde ziel nu gebrek moet lijden en onvoorstelbaar arm en naakt het hiernamaals binnengaat en in berouw aan haar onbenut aards leven denkt. Want dit leven werd haar gegeven, opdat ze onvergankelijke schatten voor de eeuwigheid zou verzamelen.

Amen

쇠하지 않는 보물. 빈약한 이 땅의 삶.

혼을 구원으로 이끄는 것만이, 이 땅에서 죽은 후에 빛의 나라로 가져가는 것만이 단지 영원한 가치가 있다. 유일하게 이런 재물만을 이 땅에서 추구해야 한다. 그러므로 영적인 일만이, 다시 말해 인간 안의 영이 혼에 의해 지원받는 것만이 진정으로 유익하다. 그러나 동시에 육체는 육체에게 유익한 것을, 즉 이 땅의 삶을 즐겁고 매력적으로 만드는 것을 혼에게 요구한다. 어떤 요구 사항을 충족시키기를 원할지는 이제 혼에게 달려 있다.

결과적으로 유일하게 혼에게 혼 자신이 이땅에서 모은 부에 대한 책임이 있다. 몸에 대해 조금만 생각하면 영적인 부가 커지고 이 영적 자유가 그녀를 위해 벌어 질 것이다. 그러나 그것이 몸에 청력을 준다면, 몸에서 분리 되 자마자 스스로 굶어야 할 것이다. 그녀의 영은 그녀를 끊임 없이 영적 재물을 모으도록하는데, 혼은 육체의 욕망에 덜주의를 기울일수록 그 경고와 지시를 더 명확하고 분명하게 듣는다.

그러나 그러면 혼은 자신 안의 영에게 순종하기 위해 노력해야만 한다. 그렇지 않으면 영의 경고가 약해지고, 혼이 단지 적게 느낄 수 있게 된다. 그러면 인간은 그의 혼이, 다시 말해 모든 생각과 느낌과 의지가, 이 땅의 쾌락만을 위해 노력할 때, 즉 육체가 요구하는 것만을 추구할 때, 혼 자신의 실제 과제를 등한히 할 위험이 있다. 왜냐면 그런 모든 것들은 쇠하는 것들이고, 영원한 가치가 전혀 없기 때문이다. 그러나 이 땅의 삶은 인간이 지속되는 가치를 창조하도록 인간에게 주어졌다. 왜냐면 실제적인 삶은 혼이 육체를 벗을 때 시작되기 때문이다.

혼을 위해 이 땅에서 궁핍한 삶을 산 사람은, 단지 자신 안의 영의 요구를 따른 사람은 저세상에서 진실로 풍성한 보물을 찾을 것이다. 이런 보물이 그가 이 땅에서 희생한 것에 대한 천 배의 보상을 얻게 할 것이다. 왜냐면 혼이 이제 비로소 실제적인 삶을 살기 때문이다. 혼이 이제 비로소 이 땅의 삶의 열매를 누릴 수 있게 된다. 반면에 세상적인 생각을 가진 혼은 이제 굶주려야만 하고, 상상할 수 없게 가난하게 되고, 맨손으로 저세상로 들어가, 혼이 활용하지 않은 이 땅의 삶을 후회하면서 기억해야만 한다. 왜냐면 이 땅의 삶이 혼이 영원히 쇠하지 않는 보물을 모으도록 혼에게 주어졌기 때문이다.

아멘