• Terug

Onvergankelijke schatten – Karig aards leven

Alleen dat heeft blijvende waarde, wat de ziel tot heil strekt. Wat haar na het sterven op aarde het binnengaan in het lichtrijk oplevert. En alleen zulke goederen moeten op aarde nagestreefd worden. Zodoende zijn alleen maar de daden van de geest nuttig. Dat wil zeggen wat de geest in de mens van de ziel eist. Maar tegelijkertijd stelt het lichaam eisen aan de ziel en wel wat voor hem van voordeel is, dat wil zeggen wat het aardse leven aangenaam en aantrekkelijk maakt.

En de ziel heeft nu de taak om te bepalen aan welke eisen ze wil voldoen. Bijgevolg is ook alleen de ziel verantwoordelijk voor de rijkdom, die ze op aarde verzamelt. Als ze het lichaam karig bedenkt, dan zal haar geestelijke rijkdom groeien en dit zal haar geestelijke vrijheid opleveren. Maar als ze het lichaam gehoor schenkt, dan zal ze zelf gebrek moeten lijden, zodra ze zich van het lichaam losmaakt.

De geest in haar spoort haar onophoudelijk aan om geestelijke goederen te verzamelen en ze hoort diens waarschuwingen en aanwijzingen des te helderder en duidelijker, naarmate ze minder aandacht schenkt aan de verlangens van het lichaam. Maar ze moet dan ook haar best doen om de geest in zich gevolg te geven, omdat anders diens waarschuwingen zwakker worden en minder voor de ziel gewaar te worden zijn. De mens verkeert dan in het gevaar om zijn eigenlijke opdracht te verwaarlozen, wanneer zijn ziel, dat wil zeggen al het denken, voelen en willen, enkel aards genot nastreeft, dus streeft naar wat het lichaam verlangt. Want al deze dingen zijn vergankelijk en hebben niet de minste eeuwigheidswaarde.

Maar de mens is het aardse leven gegeven, zodat hij zich zulk waardevols verschaffen zal, dat duurzaam is, omdat het eigenlijke leven pas begint met de afval van het lichaam van de ziel. De mens, die op aarde gebrek geleden heeft ter wille van zijn ziel, die enkel de eisen van de geest in zich vervulde, zal in het hiernamaals waarlijk een rijke schat aantreffen, die hem duizendvoudig vergoedt, wat hij op aarde opgaf, want pas nu leidt de ziel het juiste leven. Pas nu kan ze de vruchten van haar leven op aarde genieten, terwijl een aardsgezinde ziel nu gebrek moet lijden en onvoorstelbaar arm en naakt het hiernamaals binnengaat en in berouw aan haar onbenut aards leven denkt. Want dit leven werd haar gegeven, opdat ze onvergankelijke schatten voor de eeuwigheid zou verzamelen.

Amen

Tesoros imperecederos.... Vida terrenal sencilla....

Sólo esto tiene un valor duradero que trae la salvación al alma y que le permite entrar en el reino de la luz después de la muerte en la Tierra. Y sólo ese bien debería buscarse en la Tierra. Por tanto, sólo son verdaderamente beneficiosas las acciones del espíritu, es decir, lo que el espíritu en el ser humano exige al alma. Al mismo tiempo, el cuerpo exige al alma lo que le conviene, es decir, lo que hace que la vida terrenal sea placentera y atractiva. Y ahora corresponde al alma decidir qué requisitos quiere cumplir.

En consecuencia, el alma es la única responsable de las riquezas que acumula en la Tierra. Si presta poca atención al cuerpo, su riqueza espiritual aumentará y esto le traerá libertad espiritual. Pero si presta atención al cuerpo, ella misma sufrirá en cuanto se desprenda del cuerpo. El espíritu dentro de ella la impulsa constantemente a recolectar bienes espirituales, y en cuanto menos atención presta a los deseos del cuerpo, más claramente escucha sus advertencias e instrucciones.

Pero entonces también debe esforzarse por obedecer al espíritu dentro de ella, de lo contrario sus advertencias se debilitan y el alma sólo siente un poco. Entonces el hombre corre peligro de descuidar su verdadera tarea, si su alma, es decir, todo pensamiento, sentimiento y voluntad, sólo aspira a los placeres terrenales, es decir, sólo aspira a lo que el cuerpo exige. Porque todas estas cosas son transitorias y no tienen el menor valor eterno. Pero la vida terrenal se le da al hombre para que cree valores duraderos, porque la vida real sólo comienza cuando el cuerpo se separa del alma.

El ser humano que vivió sencillamente en la Tierra por el bien de su alma, que sólo cumplió las exigencias del espíritu dentro de él, realmente encontrará en el más allá un rico tesoro que reemplazará mil veces lo que dio en la Tierra, porque sólo ahora el alma lleva la vida correcta, sólo ahora podrá disfrutar de los frutos de su vida terrenal, mientras que un alma con mentalidad terrenal ahora tiene que morir de hambre y entra en la otra vida inimaginablemente pobre y desnuda y recuerda con remordimiento su vida terrenal no aprovechada. Porque esta le fue dada para que pudiera acumular tesoros imperecederos para la eternidad....

amén