• Terug

Strijden om de zielen in het hiernamaals – Gods barmhartigheid

Het in de eeuwigheid in dezelfde toestand blijven van het geestelijke is onmogelijk, want ofschoon het wezen tot inactiviteit veroordeeld is als gevolg van zijn onvolmaaktheid en dus krachteloos is en zonder krachttoevoer blijft, heeft deze krachteloosheid na langere of kortere tijd effect en wel op zo’n manier, dat het wezen zich of verhardt, dus zich steeds verder van God verwijdert, of probeert zijn toestand te verbeteren door in het hiernamaals in liefde werkzaam te zijn. Weliswaar kan de inactieve toestand een eindeloos lange tijd duren en voor de mensen zou deze tijd als een eeuwigheid zijn, maar de ziel blijft niet eeuwig onveranderd in deze toestand.

Er wordt voortdurend om zo’n ziel geworsteld, zowel van de kant van de lichtwezens, alsook van de kant van de duisternis. Meestal is de macht en de kracht van de lichtwezens effectiever, maar de strijd om de vele zielen is buitengewoon moeilijk, omdat de lichtwezens de wil van de wezens niet kunnen dwingen en deze wezens meer naar de duistere macht toegekeerd zijn.

De wil van een tot inactiviteit veroordeelde ziel wordt pas dan actief, als de toestand haar ondraaglijk lijkt. Zodoende moet eerst het verlangen naar een andere toestand in de ziel ontwaken, voordat ze toegankelijk is voor de inspanningen van de lichtwezens. En dit duurt vaak een eindeloos lange tijd. Maar zolang het wezen in dezelfde toestand blijft, dat wil zeggen de wil te zwak is om tot een verandering van zijn toestand te besluiten, is het nog niet hopeloos om op deze ziel in te werken, wat de lichtwezens voortdurend proberen.

Pas wanneer de tegengestelde krachten hun invloed zo uitoefenen, dat het wezen aan hen vervalt, dan wordt een opwaarts geleiden steeds uitzichtlozer, ofschoon ook dan de liefde en genade van God nog niet ophouden en Zijn barmhartigheid ook tot in de diepste diepten afdaalt om omhoog te brengen, wat Zijn liefde en barmhartigheid wil accepteren.

Steeds is er de mogelijkheid van een redding en steeds zal er voor het wezen ook weer als in een flits een licht schijnen, dat omhoog wijst. En de geringste wil naar licht zet bereidwillige krachten in beweging, die voor het wezen de weg omhoog mogelijk maken, want al het volmaakte in het hiernamaals is verlossend werkzaam en probeert de zielen uit de duisternis omhoog te halen naar het licht.

Amen

La lutte pour les âmes dans l'au-delà - la Miséricorde de Dieu

L’arrêt du spirituel dans l'Éternité dans le même état est impossible, parce que même si l'être est condamné à l'inactivité comme conséquence de son imperfection et que donc il est sans défense et reste sans apport de Force, cette absence de Force se répercute après une durée de temps plus ou moins longue et cela d’une manière où l'être se durcit, donc s'éloigne toujours davantage de Dieu, ou bien cherche à améliorer sa situation au travers d’une activité d'amour dans l'au-delà. L'état d'inactivité peut certes durer des temps infiniment longs et ce temps est pour l'homme semblable au concept d'Éternité, mais l'âme ne reste pas dans cette situation éternellement inchangée. Pour une telle âme il y a une lutte constante de la part des êtres de Lumière comme aussi de la part de l'obscurité. Le pouvoir et la Force des êtres de Lumière est presque toujours plus efficace, mais la lutte pour les âmes est extraordinairement difficile, parce que les êtres de Lumière ne peuvent pas forcer la volonté de l'être si celle-ci est plus tournée vers le pouvoir obscur. La volonté d'une âme condamnée à l’inactivité devient active seulement lorsque son état lui semble insupportable, donc dans l'âme le désir pour une autre situation doit d'abord se réveiller, avant qu’elle soit accessible aux efforts des êtres de Lumière. Mais tant que l'être reste dans le même état, tant que la volonté est trop faible pour que l'être se décide pour un changement de sa situation, il n'est pas encore sans espoir d'agir sur l'âme, chose que les êtres de Lumière cherchent à faire toujours et continuellement. Seulement lorsque les forces adverses exercent une influence telle que l'être tombe en leur pouvoir, alors les guider vers le Haut devient toujours moins possible, bien qu’alors l'Amour et la Grâce de Dieu ne cessent pas et Sa Miséricorde descend même dans les abîmes les plus profonds pour faire monter ceux qui veulent accepter Son Amour et Sa Miséricorde. Il y a toujours une possibilité de salut et à l'être il brillera toujours de nouveau une Lumière fulgurante qui indique la voie vers le Haut et la moindre volonté pour la Lumière attire les Forces de bonne volonté pour rendre possible à l'être la remontée vers le Haut, parce que tout le spirituel parfait dans l'au-delà est actif d’une manière salvatrice et cherche à faire monter les âmes de l'obscurité vers la Lumière.

Amen