• Terug

Strijden om de zielen in het hiernamaals – Gods barmhartigheid

Het in de eeuwigheid in dezelfde toestand blijven van het geestelijke is onmogelijk, want ofschoon het wezen tot inactiviteit veroordeeld is als gevolg van zijn onvolmaaktheid en dus krachteloos is en zonder krachttoevoer blijft, heeft deze krachteloosheid na langere of kortere tijd effect en wel op zo’n manier, dat het wezen zich of verhardt, dus zich steeds verder van God verwijdert, of probeert zijn toestand te verbeteren door in het hiernamaals in liefde werkzaam te zijn. Weliswaar kan de inactieve toestand een eindeloos lange tijd duren en voor de mensen zou deze tijd als een eeuwigheid zijn, maar de ziel blijft niet eeuwig onveranderd in deze toestand.

Er wordt voortdurend om zo’n ziel geworsteld, zowel van de kant van de lichtwezens, alsook van de kant van de duisternis. Meestal is de macht en de kracht van de lichtwezens effectiever, maar de strijd om de vele zielen is buitengewoon moeilijk, omdat de lichtwezens de wil van de wezens niet kunnen dwingen en deze wezens meer naar de duistere macht toegekeerd zijn.

De wil van een tot inactiviteit veroordeelde ziel wordt pas dan actief, als de toestand haar ondraaglijk lijkt. Zodoende moet eerst het verlangen naar een andere toestand in de ziel ontwaken, voordat ze toegankelijk is voor de inspanningen van de lichtwezens. En dit duurt vaak een eindeloos lange tijd. Maar zolang het wezen in dezelfde toestand blijft, dat wil zeggen de wil te zwak is om tot een verandering van zijn toestand te besluiten, is het nog niet hopeloos om op deze ziel in te werken, wat de lichtwezens voortdurend proberen.

Pas wanneer de tegengestelde krachten hun invloed zo uitoefenen, dat het wezen aan hen vervalt, dan wordt een opwaarts geleiden steeds uitzichtlozer, ofschoon ook dan de liefde en genade van God nog niet ophouden en Zijn barmhartigheid ook tot in de diepste diepten afdaalt om omhoog te brengen, wat Zijn liefde en barmhartigheid wil accepteren.

Steeds is er de mogelijkheid van een redding en steeds zal er voor het wezen ook weer als in een flits een licht schijnen, dat omhoog wijst. En de geringste wil naar licht zet bereidwillige krachten in beweging, die voor het wezen de weg omhoog mogelijk maken, want al het volmaakte in het hiernamaals is verlossend werkzaam en probeert de zielen uit de duisternis omhoog te halen naar het licht.

Amen

Lucha por las almas en el más allá.... La misericordia de Dios....

En la eternidad es imposible que lo espiritual permanezca en el mismo estado, porque aunque el ser está condenado a la inactividad por su imperfección y, por lo tanto, está sin fuerza y permanece sin transmisión de fuerza, esta impotencia, después de un periodo de tiempo más largo o corto tiene un efecto de tal manera, que el ser se endurece, es decir, se aleja cada vez más de Dios, o intenta mejorar su situación mediante una actividad amorosa en el más allá. Aunque el estado de inactividad puede durar interminables periodos de tiempo, y para los humanos este tiempo sería un concepto de eternidad, el alma no permanece inalterada para siempre en esta situación.

Hay una lucha constante por tal alma tanto por parte de los seres de luz como también por parte de las tinieblas. En la mayoría de los casos el poder y la fuerza de los seres de luz es más efectivo, pero la lucha por muchas almas es extremadamente difícil porque los seres de luz no pueden forzar la voluntad de los seres, porque ésta está más dirigida hacia el poder oscuro.

Sin embargo, la voluntad de un alma condenada a la inactividad sólo se activa cuando el estado le pare insoportable, por lo que el deseo de un estado diferente debe despertar primero en el alma antes de que sea accesible a los esfuerzos de los seres de luz. Y esto a menudo lleva un tiempo infinitamente largo. Sin embargo, mientras el ser permanezca en el mismo estado, es decir, la voluntad sea demasiado débil para que el ser decida cambiar su situación, aún no es imposible influir en el alma, lo que los seres de luz intentan hacer constantemente.

Sólo cuando las fuerzas contrarias ejercen su influencia de tal manera que el ser se entrega a ellas, entonces guiarle hacia arriba será cada vez más difícil, aunque incluso entonces el amor y la gracia de Dios no cesan y Su misericordia desciende hasta lo más profundo para elevar lo que quiere aceptar Su amor y misericordia.

Siempre existe la posibilidad de un rescate, y siempre habrá un destello de luz brillando sobre el ser que apunta hacia arriba, y el más mínimo deseo de luz atrae fuerzas voluntarias que permiten al ser ascender a las alturas, porque todo lo perfecto en el más allá está activa de manera redentora y trata de elevar las almas desde las tinieblas hacia la luz....

amén