• Terug

Naastenliefde – Aardse en geestelijke nood

De zuiverste, meest onbaatzuchtige naastenliefde te beoefenen, is onnoemelijk waardevol voor de ontwikkeling van de ziel. Deze beoefening op aarde levert al een hogere rijpheidsgraad op en de ziel herkent bij het overlijden de zegenrijke weg, die ze afgelegd heeft. De mens moet steeds bereid zijn om te dienen en te geven. Hij moet steeds het welzijn van de medemensen voor zijn eigen welzijn zetten. Het moet voor hem de grootste drijfveer zijn, die hem aanzet tot een werkzaamheid, die het welzijn van de medemens betreft. Hij moet aan zijn lichaam en ziel denken, hem in aardse nood behulpzaam zijn en zijn geestelijke nood voor alles proberen op te heffen.

In het aardse leven de liefde te beoefenen, is de voornaamste opdracht voor de mens en is de ware navolging van Jezus. Want ze omsluit alles, wat God van hem verlangt. Want de mens, die liefhebbend werkzaam is, zal zachtmoedig en geduldig zijn. Hij zal ook vredelievend en barmhartig zijn, want als hij zijn medemensen liefheeft, zijn al deze deugden hem eigen, want de liefde is goddelijk en dus ook veredelend voor het karakter van de mens. Als de mens nu aan de gebrekkige toestand van de ziel van een dwalend mens denkt, zal hij medelijden hebben en zijn werkzame hulp actief laten worden. Hij zal geven, wat het de ander ontbreekt en hem in de waarheid binnenleiden, want zijn waarnemingsvermogen laat hem steeds het juiste vinden om de nood van zo’n onwetende ziel succesrijk te beïnvloeden.

Zich bekommeren om het zielenheil van de medemens is het grootste werk van barmhartigheid, want het bespaart deze het onuitsprekelijke leed, dat een onvolmaakte ziel in het hiernamaals wacht. En steeds moeten geduld en liefde werkzaam zijn, want dit werk gaat moeizaam en ze vereist daarom de grootste liefde en het grootste geduld, als er succes geboekt moet worden.

De weg omhoog gaat enkel via de liefde. De liefde kan nooit uitgeschakeld worden, want God is de liefde. God zoeken zonder in de liefde te staan, zal zonder succes blijven, want de eeuwige liefde laat zich juist alleen maar door actieve naastenliefde vinden. Maar juist op die liefde wordt zo weinig acht geslagen en de toestand van de ziel van de mensen is daarom zo zwak, dat de grootste nood voor deze zielen onvermijdelijk is.

En als de ziel deze nood in het hiernamaals bespaard moet blijven, moet de mens nog op aarde gekweld worden, opdat de liefde in hem tot ontplooiing komt. Opdat de één het aardse lot van de ander draaglijk probeert te maken en daardoor de nood van de ziel verminderd wordt. Want de ziel heeft andere middelen voor haar welbevinden nodig, dan het lichaam. De ziel komt alleen de werken van liefde ten goede. Haar zal alles, wat het lichaam zich ten gunste van de medemensen ontzegt, omhoog helpen. En daarom zullen de mensen er steeds op bedacht zijn hun eigenliefde te onderdrukken en alles, wat hen begeerlijk lijkt, de mensen toe te laten komen.

En als de mens de rijpheid van zijn ziel nastreeft, zal hij niet verzuimen de medemens rijpheid van de ziel te bezorgen, doordat hij hem bereidwillig en blijmoedig van zijn kennis omtrent de waarheid afstaat, doordat hij hem onderwijst over God, Zijn eindeloze liefde en barmhartigheid en van de eigenlijke aardse opdracht van de mens. En als het hem gelukt is een ziel uit de duisternis te redden, heeft hij zich waarlijk beziggehouden met de naastenliefde en dit levert hem het kostelijkste loon op, want de geestelijke nood onder de mensheid is veel groter dan de lichamelijke nood. En oefen je daarom in de liefde, opdat je verlossend op aarde werkt.

Amen

L'amour pour le prochain – la misère terrestre et spirituelle

Exercer l’amour le plus pur et désintéressé pour le prochain est indiciblement précieux pour le développement de l'âme. Cette activité lui procure déjà sur la Terre un haut degré de maturité et l'âme reconnaît au décès la voie bénie qu’elle a parcourue. L'homme doit toujours être plein de bonne volonté pour servir et donner, il doit toujours mettre le bien-être du prochain avant le sien, la poussée la plus intérieure doit l’encourager à faire toutes les œuvres qui sont tournées vers le bien du prochain. Il doit penser à son corps et à son âme, lui venir en aide dans la misère terrestre et chercher surtout à éliminer sa misère spirituelle. Exercer l'amour dans la vie terrestre est la tâche la plus noble de l'homme et l'authentique succession de Jésus, parce qu'elle inclut tout ce que Dieu exige de lui. L'homme qui s'active affectueusement deviendra docile et patient, il sera aussi pacifique et miséricordieux, parce que s'il aime son prochain, il possède toutes les vertus, parce que l'amour est divin et donc anoblit aussi l'être de l'homme. Si maintenant l'homme pense à l'état besogneux de l'âme d'un homme égaré, il aura de la compassion et fera devenir mobile son aide, il donnera ce qui manque à l'autre et il l'introduira dans la Vérité, parce que sa force de connaissance lui fait trouver toujours la chose juste pour guider avec succès la misère d'une telle âme ignorante. Prendre soin du salut de l'âme du prochain est la plus grande œuvre de miséricorde, parce que cela lui épargne les indicibles souffrances qui attendent une âme imparfaite dans l'au-delà. Il doit toujours régner la patience et l'amour, parce que ce travail est fatigant et demande donc le plus grand amour et la plus grande patience s'il veut obtenir le succès. On ne peut accéder vers le Haut que seulement au travers de l'amour ; cela ne doit jamais et encore jamais être oublié, parce que Dieu est l'Amour. Chercher Dieu sans être dans l'amour sera sans succès, parce que l'Éternel Amour Se fait justement trouver seulement à travers l’amour actif pour le prochain. Mais vraiment l'amour est si peu considéré et l'état de l’âme des hommes est si bas que la plus grande misère est inévitable pour ces âmes. Si cette misère dans l'au-delà doit être épargnée à l'âme, alors l'homme doit en être frappé déjà sur la Terre, pour que l'amour se développe en lui, pour qu’il s’attèle à rendre supportable à l'autre le sort terrestre et qu’avec cela soit diminuée la misère de l'âme, parce que celle-ci a besoin pour son bien-être d'autres moyens que le corps. Seulement les œuvres de l'amour profitent à l’âme, tout ce à quoi renonce le corps en faveur du prochain l'aidera à monter en haut. Donc les hommes doivent toujours s’occuper à opprimer leur amour-propre et ils doivent faire arriver au prochain tout ce qui leur semble désirable. Si donc l'homme tend à la maturité de son âme, il ne doit alors pas manquer d’aider le prochain à la maturité de l'âme, pendant qu'il lui donne volontairement et joyeusement de son savoir sur la Vérité, tandis qu'il l’instruit sur Dieu, sur Son Amour infini et Sa Miséricorde et la vraie tâche terrestre de l'homme. S'il réussit à sauver une âme de l'obscurité, il s'est vraiment activé d’une manière désintéressée dans l'amour pour le prochain et cela lui procurera une récompense merveilleuse, parce que la misère spirituelle de l'humanité est bien plus grande que l'affliction corporelle. Donc exercez-vous dans l'amour, pour que vous agissiez d’une manière salvatrice sur la Terre.

Amen