• Terug

Naastenliefde – Aardse en geestelijke nood

De zuiverste, meest onbaatzuchtige naastenliefde te beoefenen, is onnoemelijk waardevol voor de ontwikkeling van de ziel. Deze beoefening op aarde levert al een hogere rijpheidsgraad op en de ziel herkent bij het overlijden de zegenrijke weg, die ze afgelegd heeft. De mens moet steeds bereid zijn om te dienen en te geven. Hij moet steeds het welzijn van de medemensen voor zijn eigen welzijn zetten. Het moet voor hem de grootste drijfveer zijn, die hem aanzet tot een werkzaamheid, die het welzijn van de medemens betreft. Hij moet aan zijn lichaam en ziel denken, hem in aardse nood behulpzaam zijn en zijn geestelijke nood voor alles proberen op te heffen.

In het aardse leven de liefde te beoefenen, is de voornaamste opdracht voor de mens en is de ware navolging van Jezus. Want ze omsluit alles, wat God van hem verlangt. Want de mens, die liefhebbend werkzaam is, zal zachtmoedig en geduldig zijn. Hij zal ook vredelievend en barmhartig zijn, want als hij zijn medemensen liefheeft, zijn al deze deugden hem eigen, want de liefde is goddelijk en dus ook veredelend voor het karakter van de mens. Als de mens nu aan de gebrekkige toestand van de ziel van een dwalend mens denkt, zal hij medelijden hebben en zijn werkzame hulp actief laten worden. Hij zal geven, wat het de ander ontbreekt en hem in de waarheid binnenleiden, want zijn waarnemingsvermogen laat hem steeds het juiste vinden om de nood van zo’n onwetende ziel succesrijk te beïnvloeden.

Zich bekommeren om het zielenheil van de medemens is het grootste werk van barmhartigheid, want het bespaart deze het onuitsprekelijke leed, dat een onvolmaakte ziel in het hiernamaals wacht. En steeds moeten geduld en liefde werkzaam zijn, want dit werk gaat moeizaam en ze vereist daarom de grootste liefde en het grootste geduld, als er succes geboekt moet worden.

De weg omhoog gaat enkel via de liefde. De liefde kan nooit uitgeschakeld worden, want God is de liefde. God zoeken zonder in de liefde te staan, zal zonder succes blijven, want de eeuwige liefde laat zich juist alleen maar door actieve naastenliefde vinden. Maar juist op die liefde wordt zo weinig acht geslagen en de toestand van de ziel van de mensen is daarom zo zwak, dat de grootste nood voor deze zielen onvermijdelijk is.

En als de ziel deze nood in het hiernamaals bespaard moet blijven, moet de mens nog op aarde gekweld worden, opdat de liefde in hem tot ontplooiing komt. Opdat de één het aardse lot van de ander draaglijk probeert te maken en daardoor de nood van de ziel verminderd wordt. Want de ziel heeft andere middelen voor haar welbevinden nodig, dan het lichaam. De ziel komt alleen de werken van liefde ten goede. Haar zal alles, wat het lichaam zich ten gunste van de medemensen ontzegt, omhoog helpen. En daarom zullen de mensen er steeds op bedacht zijn hun eigenliefde te onderdrukken en alles, wat hen begeerlijk lijkt, de mensen toe te laten komen.

En als de mens de rijpheid van zijn ziel nastreeft, zal hij niet verzuimen de medemens rijpheid van de ziel te bezorgen, doordat hij hem bereidwillig en blijmoedig van zijn kennis omtrent de waarheid afstaat, doordat hij hem onderwijst over God, Zijn eindeloze liefde en barmhartigheid en van de eigenlijke aardse opdracht van de mens. En als het hem gelukt is een ziel uit de duisternis te redden, heeft hij zich waarlijk beziggehouden met de naastenliefde en dit levert hem het kostelijkste loon op, want de geestelijke nood onder de mensheid is veel groter dan de lichamelijke nood. En oefen je daarom in de liefde, opdat je verlossend op aarde werkt.

Amen

Nächstenliebe.... Irdische und geistige Not....

Die reinste, uneigennützigste Nächstenliebe zu üben ist unsagbar wertvoll für die Entwicklung der Seele. Es bringt ihr diese Betätigung auf Erden schon einen hohen Reifegrad ein, und es erkennt die Seele beim Ableben den segensvollen Weg, den sie zurückgelegt hat. Der Mensch soll immer dienst- und gebewillig sein.... er soll immer das Wohl der Mitmenschen seinem eigenen Wohl voransetzen, es soll ihn innerster Trieb zu allen Werken veranlassen, die diesem Wohl des Mitmenschen gelten. Er soll des Leibes und der Seele dessen gedenken, ihm in irdischer Not behilflich sein und seine geistige Not vor allem zu beheben suchen. Die Liebe zu üben im Erdenleben ist die vornehmste Aufgabe des Menschen und die echte Nachfolge Jesu. Denn sie schließt alles ein, was Gott von ihm verlangt.... Es wird der Mensch, der liebend sich betätigt, sanftmütig und geduldig werden, er wird auch friedliebend sein und barmherzig, denn so er seine Mitmenschen liebt, sind ihm alle diese Tugenden eigen, denn es ist die Liebe göttlich und also auch das Wesen des Menschen veredelnd. So nun der Mensch den dürftigen Seelenzustand eines irrenden Menschen bedenkt, wird es ihn erbarmen und seine tätige Hilfe rege werden lassen.... er wird geben, was dem anderen mangelt, und ihn einführen in die Wahrheit, denn seine Erkenntniskraft läßt ihn stets das Rechte finden, um der Not einer solchen unwissenden Seele erfolgreich zu steuern. Des Seelenheiles des Mitmenschen sich anzunehmen ist das größte Werk der Barmherzigkeit, denn es erspart diesem das unsägliche Leid, das eine unvollkommene Seele im Jenseits erwartet. Und immer muß Geduld und Liebe walten, denn es ist diese Arbeit eine mühsame, und sie erfordert daher die größte Liebe und Geduld, soll ein Erfolg gezeitigt werden. Der Weg zur Höhe geht nur über die Liebe; es kann die Liebe nimmermehr ausgeschaltet werden, denn Gott ist die Liebe.... Gott zu suchen, ohne in der Liebe zu stehen, wird ohne Erfolg sein, denn es läßt Sich die Ewige Liebe eben nur finden durch tätige Nächstenliebe.... Doch gerade der Liebe wird so wenig geachtet, und der Seelenzustand der Menschen ist daher so niedrig, daß größte Not dieser Seelen unausbleiblich ist. Und soll diese Not im Jenseits der Seele erspart bleiben, so muß der Mensch noch auf Erden heimgesucht werden, auf daß die Liebe in ihm zur Entfaltung komme, auf daß einer dem anderen das Erdenlos erträglich zu machen suche und dadurch die seelische Not verringert wird. Denn die Seele bedarf anderer Mittel als der Körper zu ihrem Wohlbefinden. Der Seele kommen nur die Werke der Liebe zugute, ihr wird alles das zur Höhe verhelfen, was sich der Körper versagt zugunsten des Mitmenschen. Und es sollen daher die Menschen stets darauf bedacht sein, ihre Eigenliebe zu unterdrücken und alles, was ihnen selbst begehrlich erscheint, dem Mitmenschen zugehen zu lassen. Und so also der Mensch die Reife seiner Seele anstrebt, so soll er auch nicht versäumen, dem Mitmenschen zur Reife der Seele zu verhelfen, indem er ihm willig und freudig abgibt von seinem Wissen um die Wahrheit.... indem er ihn unterweiset von Gott, Seiner unendlichen Liebe und Barmherzigkeit und von der eigentlichen Erdenaufgabe des Menschen. Und so es ihm gelungen ist, eine Seele zu retten aus der Finsternis, hat er sich wahrhaft uneigennützig betätigt in der Nächstenliebe, und es trägt ihm dies herrlichsten Lohn ein, denn die geistige Not unter der Menschheit ist weit größer als die leiblichen Drangsale. Und darum übet euch in der Liebe, auf daß ihr erlösend wirket auf Erden....

Amen