• Terug

Ontwikkeling van de ziel van het volk door wezens in het hiernamaals

De gemeenschap van de zielen van degenen in het hiernamaals, aan wie de verzorging van de aardse wezens als taak is opgelegd, brengen buitengewoon waardevolle resultaten aan het licht. En wel in de ontwikkeling van de ziel van het volk, dat nog vroegtijdig het grote belang van een verkeerd handelen en denken inziet. Hoe rechtlijniger en minder ontwikkeld het karakter van een volk is, des te gemakkelijker beseft het de waardeloosheid van het vergankelijke en het spant zich des te beter in om zich waardevolle goederen voor de eeuwigheid te verwerven.

Zodra echter aardse goederen zich beginnen op te hopen, zodra een zeker welzijn ook tot deze laag van de bevolking doorgedrongen is, begint het denken oppervlakkig te worden en op een verderfelijke manier verder te gaan. En niets is gevaarlijker voor een volk, dan deze weg betreden te hebben. Hoe kinderlijk deemoedig en vragend slaat een hart de Vader in de hemel tegemoet, zolang het nog niet met de zorg om aardse goederen belast is. De zucht tot vermeerdering van deze goederen scheidt de ziel van de mens van de eeuwige Godheid.

En een volk, dat voortdurend enkel dat ene doel heeft, namelijk om groot, sterk en machtig te worden, verkeert aan de andere kant in het grote gevaar om geestelijk zwak, klein en van een laag niveau te worden. En dit is begrijpelijk, want het luistert niet meer naar de innerlijke stem. Het sluit zich voor de invloeden uit het hiernamaals af. Het hecht te veel aan het aardse om nog contact te kunnen krijgen met de krachten in het hiernamaals.

Wie aards klein is en zich niet met gedachten belast, die de vermeerdering van het aardse bezit betreffen, verrijkt zich toch wel en wel op zo’n manier, dat zijn bezit alle tijden doorstaat. En bijgevolg is de ziel van het volk in de eerste plaats drager van geestelijke kracht. Ze vindt nog gemakkelijk de weg naar God, naar de Vader en kan nog gemakkelijk in verbinding treden met alle geestelijke krachten.

Als ook daar de fundamenten aan het wankelen gebracht worden, als ook in het volk het geloof zodanig aan het wankelen gebracht is, dat het in tijden van nood de weg naar de Vader niet meer vindt, omdat het deze weg in zijn geestelijke blindheid niet meer ziet, dan is alle werkzaamheid van de geestelijke krachten tevergeefs. En hoe groter de liefdevolle wil van deze wezens om te helpen is, des te grotere weerstand wordt hier tegenover gezet.

En als het volk dus in zo’n geestelijke toestand verkeert, dan is er waarachtig nood op aarde. Dan is ook het moment gekomen, dat de vergankelijkheid van aardse goederen hem onder ogen gebracht moet worden, want pas de grote aardse nood heeft weer het geloof in een hoger wezen tot gevolg. En pas dan zullen de inspanningen van de wezens in het hiernamaals weer met succes bekroond worden. En daarom moet het volk juist buitengewoon gedupeerd worden en lijden. En dus zal daar, waar de ziel van het volk in gevaar is om volledig door de materie beheerst te worden, in grote nood zijn. En daar moet een reiniging voltrokken worden, die weer niet anders mogelijk is, omdat het nu overal tot uiting komt. Op alle mogelijke manieren door nood en bezorgdheid.

Amen

La formation de l'âme des peuples à travers les êtres de l'au-delà

La communauté des âmes de l'au-delà chargée de l'assistance des êtres terrestres procure des résultats immensément précieux quant à la formation de l'âme des populations qui reconnaissent avant tout la très grande gravité des actes et des pensées erronés. Plus le caractère du peuple est droit et non déformé, plus facilement il reconnaît l'inutilité du périssable et il s’efforce d’autant plus de se procurer des valeurs pour l'Éternité. Mais dès que les valeurs terrestres commencent à s'amasser, dès que certaines habitudes de bien-être pénètrent jusqu'aux couches populaires, la pensée commence à s'affadir et s’achemine vers la ruine, et il n’y a rien de plus dangereux pour le peuple que d'avoir pris cette voie. Combien puérilement humble et suppliant bat un cœur pour le Père dans le Ciel tant qu’il n'est pas encore trop chargé par des préoccupations pour les biens terrestres, car le désir ardent de leur accroissement sépare l'âme de l'homme de l'éternelle Divinité. Et un peuple qui a toujours et continuellement seulement pour but de devenir grand, fort et puissant, est en grand danger de devenir spirituellement faible, petit et contraint de rester en bas, et cela est compréhensible, parce qu'il n’entend plus la voix intérieure, il se ferme aux influences du monde de l'au-delà, et reste trop attaché à tout ce qui est terrestre, alors qu’il pourrait encore prendre contact avec les Forces de l'au-delà. Celui qui est petit du point de vue terrestre et qui ne se charge pas avec des pensées qui sont tournées vers l'agrandissement de la possession terrestre, s'enrichit de toute façon, c'est-à-dire de telle manière que sa possession dure pour tous les temps. Et donc l'âme du peuple est porteuse de la Force spirituelle, et si elle trouve la voie vers Dieu, vers le Père, elle peut entrer en liaison avec toute Force spirituelle. Mais si les fondations sont ébranlées, si dans le peuple la foi est tellement ballottée qu'en temps de misère il ne trouve plus la voie vers le Père, parce que, dans sa cécité spirituelle, il ne la voit plus, alors toute action des Forces spirituelles est inutile, et plus grande est la volonté d'amour de ces êtres, plus la résistance se met contre. Et si donc le peuple est dans un tel état spirituel, alors il y a vraiment de la misère sur la Terre. Alors est venu l'instant où il doit lui être porté devant les yeux le caractère éphémère des biens terrestres, parce que seulement une grande misère terrestre procure de nouveau la foi dans un Être supérieur, et seulement alors l’effort des êtres dans l'au-delà est de nouveau couronné de succès. Et donc le peuple doit être frappé extraordinairement et souffrir, et il y aura une grande misère là où l'âme populaire est en danger d'être totalement dominée par la matière, et cela doit être le tournant vers une purification qui n'est à nouveau pas possible autrement qu’en se manifestant maintenant partout, au travers de misères et de préoccupations de toutes sortes.

Amen