• Terug

Weg van de ziel voor haar bestaan op aarde - Leer van de herbelichaming

In onvoorstelbaar lange tijden is de menselijke ziel eerst haar weg gegaan door duizenden belichamingen van allerlei aard. Deze tijd heeft een zekere rijpheid tot stand gebracht, die nu in het laatste stadium als mens nog tot hogere volkomenheid moet leiden. Het hiervan op de hoogte zijn moest voldoende zijn om de uiterste kracht te gebruiken, de toestand van volmaaktheid te bereiken, maar juist dit weten wordt door de meeste mensen helemaal verworpen. Jammer genoeg bestaat vaak de verkeerde opvatting, dat een ziel zich niet eerst moet vormen tot datgene wat ze is, maar in het levende wezen aanwezig is in steeds dezelfde aard en dat men nu bij een mens alleen van een ziel kan spreken, wanneer men tenminste een na de dood voortbestaand “iets” wil laten gelden. Het dier wordt elke ziel of geestelijke substantie ontzegd en juist dit leidt tot volledig verkeerde opvattingen, doordat buiten de mens de uitermate dwingende noodzakelijkheid van alle levende wezens helemaal niet wordt ingezien.

Het is daarom van het grootste belang, zich de rijk aan afwisseling, onbeschrijflijk vaak plaatshebbende omvorming van de uiterlijke omhulling voor ogen te houden, om zich dan pas van de hele verantwoordelijkheid als mens in het leven op aarde bewust te worden. Zou ieder wezen slechts een eenmalige belichaming zijn toegedacht, dan zouden de omstandigheden van deze belichaming zo buitengewoon zwaar moeten zijn, dat ze zouden leiden tot de vereiste toestand van rijpheid om eeuwig gelukzalig te zijn. Want de afstand van zo’n geestelijk wezen tot de eeuwige Godheid is te onmetelijk groot om die in zo korte tijd wezenlijk te kunnen verkleinen. Daarom heeft de Schepper van alle wezens dezen een “je moet” toestand toebedacht, waarin - naar Gods Wil - ieder schepsel zonder eigen verantwoordelijkheid aanstuurt op een verdere, hogere ontwikkeling. Dit voorstadium van de menselijke ziel in alle veelvormigheid door te maken, is van zo’n reusachtige betekenis, dat pas daaruit de hele verantwoordelijkheid, die de mens tegenover zijn ziel draagt, voortkomt, want deze ziel heeft geworsteld op de ongelooflijkste manier en alle weerstanden getrotseerd, ze heeft zo eindeloos veel taken moeten vervullen en zich in alles onder de Wil van God moeten plaatsen. Ze is een weg gegaan, die niet makkelijk was, maar die de enige weg was, om de ziel zo te vormen, dat ze de laatste grote krachtproef als mens kan doorstaan, wanneer de wil in haar om stand te houden krachtig wordt.

Ieder menselijk wezen is daarom als zodanig een wereld op zich, het is een scheppingswerk, dat alles, wat op aarde bestaat en voor het menselijk oog zichtbaar is, in allerfijnste verkleining in zich draagt. De menselijke ziel is door al deze wonderen der schepping heengegaan en heeft nu in haar laatste belichaming een ontzettend zware strijd te doorstaan, wil niet het duizenden jaren durend worstelen tot aan het stadium als mens tevergeefs zijn geweest. Van deze verantwoordelijkheid moet de mens zich ten volle bewust blijven en God om kracht vragen, om de laatste opgave op aarde te vervullen en zodoende de ziel verlossing te brengen uit een oneindig lang durende nood.

Amen

Caminho da alma antes da existência da Terra.... Teoria da re-embodização....

Em tempos imemoriais, a alma humana percorreu o seu caminho através de milhares de encarnações de todo o tipo. Este tempo trouxe uma certa maturidade, que agora, na última etapa como ser humano, ainda deve levar a uma perfeição superior. O conhecimento disto deve ser suficiente para aplicar a máxima força para alcançar o estado de perfeição, mas precisamente este conhecimento é completamente rejeitado pela maioria das pessoas. Infelizmente, há muitas vezes a opinião errônea de que uma alma não tem que se formar primeiro no que é, mas é sempre inerente ao ser vivo da mesma forma e que só se pode falar de uma alma num ser humano se se quiser aceitar algo que continua a existir depois da morte. Ao animal é negada qualquer alma ou substância espiritual.... E precisamente isso leva a visões completamente erradas, na medida em que não se reconhece de modo algum a necessidade extremamente convincente de todos os seres vivos à parte do homem. É, portanto, da maior importância ter em mente a transformação variada e indescritivelmente frequente da concha externa, para só então tomar consciência de toda a responsabilidade como ser humano na vida terrena. Se apenas uma encarnação fosse destinada a cada ser, então as condições dessa encarnação teriam de ser tão extraordinariamente difíceis se levassem ao estado de maturidade exigido para a felicidade eterna, pois a distância desse ser espiritual da Deidade eterna é imensamente grande demais para ser substancialmente reduzida em tão pouco tempo. Portanto, o Criador pretendeu este único estado obrigatório para todos os seres em que, segundo a vontade divina, cada criatura se esforça por um desenvolvimento superior, sem qualquer responsabilidade própria. Viver esta etapa preliminar da alma humana em toda a sua diversidade é de tal importância que só dela nasce toda a responsabilidade que o ser humano tem para com a sua alma, pois esta alma lutou da maneira mais inacreditável e desafiou todas as oposições. teve que cumprir tarefas tão infinitas e submeter-se à vontade de Deus em tudo, percorreu um caminho que não foi fácil.... mas que foi a única maneira de formar a alma de tal forma que pode passar o último grande teste de força no ser humano quando a vontade de existir se torna poderosa nele. Cada ser humano é, portanto, como tal, um mundo em si mesmo.... é uma obra de criação que contém em si tudo o que existe na terra e é visível ao olho humano na mais fina redução.... A alma humana passou por todos esses milagres da criação e agora, em sua última encarnação, tem que suportar uma tremenda luta, para que os milênios de luta até a etapa do ser humano não tenham sido em vão. O ser humano deve permanecer plenamente consciente desta responsabilidade e pedir a Deus forças para cumprir a última tarefa na Terra e assim trazer a redenção para a alma de infinitas e duradouras dificuldades....

Amém