• Terug

Strijd van het leven die nodig is voor het rijpen van de ziel – Zielen, die zich belichamen willen

Zoals je bidt, zal je vervulling geschieden, want je geest is gewillig. En alles wat je op aarde voor de Heer begint, zal veelvuldig gezegend zijn, want de Heer is met allen die voor Hem zijn. En zo krijg je vandaag opnieuw de bewijzen van Zijn genade doordat wij Zijn opdracht uitvoeren en jou onderwijzen.

In de meest naaste omgeving van de mensen houden zich de zielen op die op belichaming wachten. Zij zijn niet voleindigd, en hun verlangen, de weg op aarde te kunnen gaan, is begrijpelijk. Zij hopen immers door deze belichaming op de bevrijding, de verlossing uit de materie. Zij geloven niet de menselijke vorm als zeer drukkend te ervaren en hun kracht schatten ze hoog genoeg in om alle weerstand op aarde te kunnen overwinnen, hoewel zij weten dat zij tijdens het leven op aarde met moeilijkheden te kampen hebben, zowel geestelijk als ook lichamelijk. Met heel hun wil gaan zij echter toch deze strijd aan, het is het immers waard om voor de eeuwigheid de laatste mogelijkheid optimaal te benutten.

Bleef nu de mensen de strijd van het leven op aarde bespaard, dan was de belichaming volledig doelloos, omdat de ziel in dezelfde gesteldheid zou blijven als bij zijn intrede in het lichaam, omdat een bestaan op aarde zonder strijd geen innerlijke rijping tot stand brengt. Door de weerstand moet de ziel sterker worden, een onverschillig ‘over zich heen laten komen’ zou de ziel immers alleen maar zwak laten worden en aan de beïnvloeding van lagere machten blootstellen. Alleen de voortdurende strijd kan opwaarts voeren en daarom is het gevaar, dat in het rustige aardse leven ligt, te groot.

Iedere ziel heeft ook de behoefte de toestand van lijden, die haar niet bevalt, zo spoedig mogelijk weer te verhelpen en zal daarom ook zonder te rusten werkzaam zijn. Wendt ze echter deze energie alleen maar aan voor aardse doelen, dat wil zeggen, tracht ze voor haar lichaam alleen maar het onaangename te verminderen, dan blijft ze verder in duisternis van geest. Hecht zij echter de grootste waarde aan het verminderen van geestelijke hindernissen, werkt ze onophoudelijk aan haar zielenheil en laat ze alle streven op aarde alleen maar dit doel gelden, dan zal het spoedig helder licht in haar worden.

Haar toestand zal steeds vrijer zijn, de kracht van haar arbeid zal toenemen, en ze zal nu eveneens het aardse leven, zonder het gebruik van bijzondere kracht, de baas kunnen worden, want de Vader in de hemel verzekert Zijn kind op aarde van de zorg om het aardse welzijn als diens streven enkel en alleen de ontwikkeling van zijn ziel geldt. Daarom is de ijverige arbeid aan zich zelf onbeschrijfelijk waardevol.

Wie tegen zijn begeerten strijdt, wie zich oefent in zachtmoedigheid en geduld, wie zijn naasten liefde schenkt en zich steeds inspant in alles Gods wil te vervullen, blijft onafgebroken in de genade van God. En in de genade van God te leven, betekent zich zonder zorgen aan Hem te kunnen overgeven, altijd door Hem, de goddelijke Vader, verzorgd te worden en zonder angst en zorgen iedere dag tegemoet te kunnen zien, beschermd te zijn tegen alle gevaren voor het lichaam en de ziel en voortdurend versterkt te worden voor de voor hem op aarde vastgestelde werkzaamheid, die zowel het lichaam als de ziel geldt.

Wanneer zo’n mate van genade voor de mensen toegankelijk is, dan kan hij zonder zorgen door het leven op aarde gaan, steeds alleen maar dit indachtig dat hij deze schenking van goddelijke liefde niet vergooit, maar zich in deze altijd waardig bewijst te zijn. Dat hij de arbeid aan zijn ziel niet veronachtzaamt doordat hij zich wijdt aan wereldse interesses, en dat hij nooit het gebed vergeet, dat hem altijd weer bescherming verleent tegen de verzoekingen van de wereld. Zo heeft de mens het alleen maar nodig te overdenken dat hij het kind van de Schepper is, dan zal hij vertrouwen vatten op Hem als zijn Vader en innig bidden. En zijn gebed zal verhoord worden.

Amen

Luchas de la vida necesarias para que el alma madure.... Almas que quieran encarnarse....

En cuanto reces, se te cumplirá, porque tu espíritu está dispuesto.... Y todo lo que hagas en la tierra para el Señor será bendecido de muchas maneras, porque el Señor está con todos que están para Él. Y así, las pruebas de Su benevolencia te son enviados de nuevo hoy, al llevar a cabo Su misión y te instruimos.

Las almas que esperan la encarnación permanecen en las inmediaciones del hombre. Son imperfectos, y su deseo de poder empezar su carrera en la tierra es comprensible, ya que de esta encarnación esperan la liberación, la redención de la materia. No creen sentir la forma como ser humano como opresiva, y estiman su fuerza lo suficientemente alta para poder superar todas las resistencias en la tierra, aunque saben que han de luchar con las dificultades en la vida terrenal, tanto espiritual como también corporalmente. Pero emprenden esta lucha con plena voluntad, ya que es importante aprovechar exhaustivamente la última posibilidad para la eternidad.

Si al ser humano se le ahorran las luchas de la vida en la tierra, la encarnación sería completamente inútil, porque el alma quedaría en el mismo estado en que entró en el cuerpo, ya que una vida en la tierra sin lucha no produce ninguna maduración interior. El alma tiene que fortalecerse contra la resistencia, pero si toma las cosas con indiferencia sólo debilitaría el alma y la expondría a la influencia de poderes inferiores. Sólo la lucha constante puede llevar a la cima, y por eso es grande el peligro que yace en una vida apacible vida terrenal.... Toda alma también tiene la necesidad de remediar el estado de sufrimiento que lo le gusta lo más rápido posible y por lo tanto también estará constantemente activa.

Sin embargo, si ella solo usa esta energía para fines terrenales, es decir, si solo trata de reducir lo que es desagradable para el cuerpo, entonces permanece en la oscuridad del espíritu.... Pero si le da gran importancia a la reducción de los obstáculos espirituales, entonces ella trabaja continuamente en su salvación y solo permite que todos los esfuerzos en la tierra se dirijan a este objetivo, entonces pronto vendrá en ella una luz brillante.... Su estado se volverá cada vez más libre, la fuerza para su trabajo aumentará y su vida terrenal ahora también será lo mismo pero sin usar fuerza particular porque el Padre en el cielo le asegura a Su hijo terrenal que su bienestar terrenal será cuidado, por lo que su esfuerzo se dirige únicamente a la promoción de su alma.

El trabajo diligente sobre sí mismo es, por tanto, indescriptiblemente valioso.... El que lucha contra sus deseos, el que practica la mansedumbre y la paciencia, el que da amor al prójimo y se esfuerza siempre por cumplir en todo la voluntad de Dios, permanece en la gracia de Dios.... y vivir en la gracia de Dios significa poder entregarse a Él sin preocupaciones, ser siempre cuidado por Él, el Padre divino, y poder mirar hacia delante cada día sin miedo y sin preocupaciones, ser protegido en todos los peligros del cuerpo y del alma y ser fortalecido continuamente para su actividad prevista en la tierra, que se aplica tanto al cuerpo como también al alma.

Cuando tal grado de gracia es accesible al ser humano, puede ir por la tierra sin preocupaciones, sólo que recuerde siempre que no perderá este don del amor divino sino que siempre demostrará que es digno de éste.... que no descuide la obra de su alma volviéndose a los intereses mundanos y que nunca olvide la oración que lo sigue protegiendo de las tentaciones del mundo. Entonces el ser humano solo tiene que considerar que es hijo del Creador, entonces confiará en Él como su Padre y pedirle íntimamente.... y su oración será escuchada....

amén