• Terug

Totaal ongeloof - Diepste val

Als je voor de jouwen de weg wilt vergemakkelijken, is een wenk naar de liefde en zorg van de Heer vaak al voldoende en ze zullen inzien dat er niets gebeurt zonder wijze bedoeling. Want waar het hart zal uitrusten van de beslommeringen en zich naar Hem toewendt, geeft de mildheid van de hemelse Vader steeds weer blije momenten. Toch blijven dergelijke gebeurtenissen vaak onopgemerkt.

Zolang hij in nood is, denkt de mens aan een hoger wezen. Maar in zorgeloze dagen denkt hij er niet aan. En daarom moet er steeds weer lijden over de mensen toegelaten worden, want de zorg van de Heer gaat niet uit naar de tijd op aarde, maar naar de gehele eeuwigheid. Laat jullie daarom nooit ontmoedigen. Als jullie de waarde van dit lijden voor jullie ziel zouden kennen, dan zouden jullie het graag op jullie nemen, want het is maar gering in vergelijking met de heerlijkheid die jullie wacht.

Gezegend zij het moment dat jullie het inzicht brengt. En gezegend zij de dag waarop jullie van ganser harte de weg naar de Vader vinden. Eindeloos lang is de weg die jullie moesten gaan tot jullie het huidige moment bereikten. Maar willen jullie zo dicht bij het doel beginnen wankelen? Willen jullie dat jullie vergeefs tot hier hebben geworsteld? Willen jullie deze eindeloos lange weg nogmaals afleggen?

Het lichaam dat jullie dragen, herkennen jullie niet als dat wat het is: als een genade waar jullie zelf om gevraagd hebben en die jullie geschonken werd. Zo zullen jullie op aarde ook nooit kunnen vatten welke ongeëvenaarde tijd van genade jullie gegund is, waar jullie, wanneer jullie slechts willen en jullie helemaal naar de Heer toewenden, schat na schat kunnen verzamelen voor het hiernamaals, voor het eeuwige leven.

Er komen jullie mensen zo ongelooflijk veel aanmaningen en waarschuwingen toe. De Heer is er onophoudelijk mee begaan het denken van de mens op de eeuwigheid te richten. Wanneer deze mens echter alles stug afwijst, wanneer hij volhardend alleen de wereld achterna loopt en hierin de vervulling van zijn wensen vindt, hoe moet de mentaliteit van de mens dan gebroken en in de juiste richting gewezen worden?

Dit is niet anders mogelijk dan door lijden en dit steeds zwaarder, naarmate de ziel hardnekkiger in weerstand volhardt. Ja, het moet zelfs zo ver gaan dat de mensen geneigd zijn het geloof aan God volledig te verliezen. Want vaak kan de mens zich pas tot de vaste wil vermannen, wanneer hij het diepst gevallen is. Wanneer hij niet meer verder de diepte in kan, dan komt het verlangen naar de hoogte dubbel zo sterk en dan klampt de mens zich weer vast aan iets buiten dat wat begrijpelijk voor hem is. Hij probeert in contact te komen met deze kracht waar hij een vermoeden en een voorgevoel van heeft.

Hij zal niet zonder hulp gelaten worden. Maar hij moest eerst deze weg afleggen, aangezien hij zich uit eigen kracht zonder geloof en genade niet naar boven kon ontwikkelen. In diepe nood moest hij eerst met moeite innerlijk om deze kracht strijden en vragen. Zo ondervindt deze mens een totale omvorming van heel zijn denken en dit brengt hem de grootste zegen.

Waar de mens zich echter slechts oppervlakkig met de gedachten aan een hiernamaals bezighoudt, daar zullen deze gedachten ook nooit diep in het hart kunnen wortelen. En een mens van wie het denken lauw en onverschillig is, is er veel slechter aan toe. De genaden van de Heer gaan ongemerkt aan hem voorbij. Ook dan is het lijden weer nodig om dit mensenkind in een serieuze richting te laten denken.

En zo zal het lijden steeds zegen brengen aan talloze mensenkinderen, want niets is voor de ziel schadelijker dan een werkeloze toestand die zich over vele jaren uitstrekt en waardoor de genadetijd van de belichaming aanzienlijk verkort wordt. Want de tijd van het trage erop los leven zonder werk aan de ziel is voor deze mensen een volledig verloren tijd.

En jullie tijd op aarde is ook nutteloos geleefd als jullie het lijden willen ontwijken en als jullie je niet uit innerlijke beweging met de hemelse Vader verenigen en jullie je door gebed en innige verbinding met Hem aan de genadebron laven en zo de hoogte bereiken, die jullie moeten nastreven. Wie dit met heel zijn hart begrepen heeft, zal niet meer door het lijden bedrukt worden. Want hij draagt het dan gewillig voor de Heer en Heiland, de goddelijke Verlosser van de mensheid.

Amen

La totale assenza di fede – Il precipizio più profondo

Se vuoi rendere facile le vie dei tuoi, basta sovente soltanto un’indicazione all’Amore ed alla Provvidenza del Signore e riconosceranno che ogni avvenimento non è senza un saggio scopo, perché la Mansuetudine del Padre celeste dà sempre di nuovo delle ore liete, in cui il cuore si deve riprendere dalle fatiche e rivolgersi a Lui. Ma sovente tali avvenimenti rimangono inosservati. L’uomo pensa ad un Essere Superiore finché è nella miseria, ma non in giorni spensierati, e perciò deve sempre di nuovo essere ammessa la sofferenza sugli uomini, perché la Provvidenza del Signore non vale per il tempo terreno, ma per tutta l’Eternità. Perciò non lasciatevi mai più schiacciare. Se conosceste il valore di tali sofferenze per le vostre anime, le prendereste volentieri su di voi, perché sono soltanto minime in confronto alla Magnificenza che vi attende. Benedetta l’ora, che vi porta la conoscenza, e benedetto il giorno che trovate la via verso il Padre totalmente nel cuore. La via è infinitamente lunga che dovevate percorrere fino a raggiungere questo tempo, ma volete vacillare così vicini alla meta, volete aver lottato invano per arrivare fin qui, volete ripercorrere ancora una volta questa via infinitamente lunga? Non riconoscete il corpo che portate per quello che è, come una Grazia, che voi stessi avete richiesta e che vi veniva concessa. Così non potrete nemmeno mai afferrare sulla Terra, quale ineguagliabile tempo di Grazia vi è concesso, in cui potete raccogliere tesori su tesori per l’aldilà, per la Vita eterna, se soltanto volete e vi rivolgete completamente al Signore. A voi uomini arrivano così incredibilmente tanti Ammonimenti ed Avvertimenti, il Signore Si sforza inarrestabilmente a rivolgere il senso dell’uomo all’Eternità, ma se costui rifiuta tutto, se rincorre ostinatamente solo il mondo e trova in esso l’esaudimento dei suoi desideri, come dev’essere piegato il senso dell’uomo ed orientato bene? Questo non è possibile diversamente che attraverso la sofferenza, e questo più gravemente, più l’anima rimane caparbiamente nel rifiuto. Anzi, deve persino arrivare al punto, che gli uomini sono inclini a perdere totalmente la fede in Dio. Perché l’uomo può decidersi per una ferma volontà solamente, quando ha fatto il più profondo precipizio. Quando non può arrivare più in basso, allora il desiderio per salire in Alto arriva doppiamente forte, allora l’uomo si aggrappa di nuovo a qualcosa al di fuori della sua comprensione. Cerca di avere il contatto con questa Forza che presuppone e sospetta. Non verrà lasciato senza Aiuto, ma dapprima ha dovuto percorrere questa via, dato che con la propria forza e senza fede e senza Grazia non ha potuto svilupparsi verso l’Alto, solo nella profonda miseria doveva lottare interiormente e richiedere questa Forza. Così un tale uomo sperimenta una totale trasformazione di tutto il suo pensare, e questo gli procura la più grande Benedizione; mentre invece se l’uomo si occupa solo superficialmente con pensieri all’aldilà, là questi stessi non potranno mai prendere radici nel profondo del cuore, ed un uomo il cui pensare è tiepido ed indifferente, è in una situazione molto peggiore, a lui le Grazie del Signore passano oltre senza lasciar traccia, anche allora la sofferenza è di nuovo necessaria, per rivolgere un tale figlio d’uomo ad un orientamento di pensieri seri. E così la sofferenza rimarrà sempre la donatrice di Benedizione per innumerevoli figli terreni, perché nulla è più insopportabile per l’anima che uno stato inattivo, che si estende su molti anni e così il tempo di Grazia dell’incorporazione è notevolmente abbreviato, perché il tempo del vivere ozioso alla giornata senza lavoro sull’anima, per questo uomo è totalmente perduto. E se volete sfuggire alla sofferenza, anche il vostro tempo sulla Terra è vissuto invano, se non vi unite con il Padre celeste per la spinta più interiore ed attraverso la preghiera e l’intimo collegamento con Lui non vi ristorate alla Fonte di Grazia e raggiungete così l’Altura, a cui dovete tendere. Chi ha afferrato questo con tutto il cuore, non sarà più oppresso dalla sofferenza, perché la porta poi volenteroso per il Signore e Salvatore, il divino Redentore dell’umanità.

Amen