• Terug

Aanname van het geloof zonder inzicht - Levend geloof - Zegen

Toon belangstelling voor alle gebeurtenissen, dan zullen jullie ook voortdurend ervaringen opdoen die alleen maar nuttig voor jullie zijn. Want jullie zullen ze moeten afwijzen of erin toestemmen. En in ieder geval hebben jullie je onderscheidingsvermogen verfijnd, zonder welke een inzicht ook op geestelijk gebied niet goed mogelijk is.

De traditionelen onderwijzen een stilzwijgend, protestloos aannemen van het geloof. Dit is weliswaar goed wanneer de mens dit geloof zelf innerlijk kan belijden, maar het valt nooit goed te keuren zonder eigen oordeel iets blindelings aan te nemen, want dit heeft zo goed als geen waarde. Deze aanname zou dan niet zo zeer van een eigen wil getuigen, maar van een bepaalde traagheid van denken. En een dergelijk geloof kan geen bevorderlijke uitwerking hebben, noch kan het vanuit zichzelf sterker worden. Het zal dan ook nooit als kracht kunnen werken. En zodoende zijn de zegeningen van dit geloof van zeer bescheiden omvang.

Pas wanneer de mens zelf is ontwaakt, wanneer de Geest in hem actief wordt en hij zich bezighoudt met geestelijke vragen, begint ook het geloof levendig te worden. Alles wat tot nu toe dode woorden waren, ook al werden ze niet afgewezen, staat nu op ten leven en wekt onafgebroken de Geest op. Noodgedwongen moet er nu een ijverig streven aanvangen om alles wat het geloof leert, om te zetten in daden.

De verbinding met de goddelijke Vader is tot stand gebracht. En nu wordt het mensenkind in zijn streven ondersteund door de goddelijke genade. En het laat geen gelegenheid voorbijgaan om geestelijke spijs op te nemen en zich hierdoor te sterken, omdat de Vader aan allen geeft, die Hem zoeken en Hij voor hen de weg wil effenen die naar Hem voert.

Daarom is het geloof dat tot daad wordt, pas het echte geloof. Al het dogmatische, wat echter niet de weg naar het binnenste van het hart vindt, is daarentegen zo lang waardeloos, totdat de kracht van de heilige Geest een verlichtende uitwerking kan hebben op een bereidwillig mensenkind. Dan geeft de Vader pas Zijn zegen aan dit kind en helpt Hij hem om sterker te worden in vast geloof en om door dit geloof alles wat het in zijn aardse levensloop tegenkomt, te leren zien als de wijze beschikking van de Vader.

En dan kan het zijn hart veel inniger aan de Vader aanbieden, omdat het diepe geloof hem ook inzicht brengt in de verhouding waarin het tot de hemelse Vader staat. In het verdere leven zal het dan altijd alleen maar tegen het hart van de Vader aanleunen, dat dit kind met innige Liefde omvat. En als het geloof dit tot stand heeft gebracht, dan wordt het kind nooit in de steek gelaten. Want het vindt in alle nood de weg naar Hem, die hem te allen tijde te hulp komt.

Amen

L’accettazione della fede senza riconoscere – La fede viva – La Benedizione

Se prendete parte in tutti gli avvenimenti, allora attingerete anche continuamente delle esperienze che vi servono sempre, perché dovrete o respingerli o approvarli ed in ogni caso avete acuito la vostra forza di giudizio, senza la quale un riconoscere anche nello spirituale non è possibile. I padri antichi insegnano un’accettazione della fede in modo muto, senza obiezione. Questo è bensì bene se l’uomo vi si può da sé dichiarare interiormente, ma non approverà mai di accettare qualcosa ciecamente senza il proprio giudizio, perché questo non ha nessun valore. Quest’accettazione sarebbe allora meno la propria volontà, ma una certa pigrizia del pensare, ed una tale fede non può avere né un effetto di promozione né diventare in sé più forte. Perciò non potrà nemmeno mai agire come Forza, e con ciò le benedizioni della fede sono molto scarse. Solo quando l’uomo stesso è risvegliato, quando si muove lo spirito in lui e si occupa con questioni spirituali, anche la fede comincia ad essere viva. Tutto ciò che finora erano parole morte, anche se non rifiutate, risorge alla vita e stimola costantemente lo spirito. Ora deve iniziare obbligatoriamente un fervente tendere, tutto ciò che insegna la fede, dev’essere trasformato in azione. E’ stabilito il collegamento con il Padre divino, ed ora il figlio terreno viene anche sostenuto nel suo tendere attraverso la Grazia divina e non lascia passare nessuna occasione di accettare il nutrimento spirituale e di fortificarsi con questo, perché il Padre provvede a tutti coloro che Lo cercano, e vuole loro appianare la via che conduce a Lui. Così la fede che diventa azione, è vera fede, mentre invece tutto il dogmatico, che non trova però la via nel cuore più interiore, è senza valore, finché non abbia potuto agire la Forza dello Spirito Santo su un figlio d’uomo volenteroso. Solo allora il Padre dà la Sua Benedizione a questo figlio e lo aiuta a fortificarsi nella ferma fede, ed imparerà a considerare tutto ciò che incontra sulla sua via terrena come saggia disposizione del Padre, e questo può portare il cuore molto più intimamente al Padre, perché la profonda fede gli porta anche la conoscenza in quale rapporto è verso il Padre celeste. Da ora in poi la vita sarà sempre soltanto un appoggiarsi al Cuore del Padre che abbraccia questo figlio con intimo Amore, e quando la fede ha ottenuto questo, allora il figlio terreno non è mai più abbandonato, perché in ogni miseria trova Lui, il Quale gli porta l’Aiuto in ogni tempo.

Amen