• Indietro

L’istruzione degli smarriti - La Benedizione della sofferenza - La rassegnazione

E’ la Volontà del Signore, che istruiate gli uomini che sono di buona volontà. Ed è così infinitamente prezioso essere ammaestrato attraverso la Grazia di Dio e quindi essere sapiente, che a tutti coloro, che camminano nell’ignoranza dello spirito, devono essere ricordati pieni di compassione. E predicare ora costoro il vangelo è un’opera dell’amore per il prossimo ed una volta procurerà una ricca Benedizione, perché tutti questi ignari si trovano nella più grande miseria dell’anima. Se ne vanno con cuori vuoti, e le loro piaghe terreno sono molto maggiori, dato che manca loro appunto l’ammissione della necessità, la speranza per l’aiuto ed il conforto della Parola divina, e quindi la loro vita è povera malgrado la ricchezza terrena e l’apparente benessere. Essere lasciato in una tale miseria dell’anima è per quest’ultima uno stato tormentoso, e percepirà con gratitudine ogni aiuto di una persona amabile, che la libera da una tale miseria. Dio guida sempre e sempre di nuovo gli uomini insieme che si possono aiutare reciprocamente, e perciò dev’essere utilizzata ogni occasione ed essere menzionata senza timore dell’amorevole Guida di Dio, che è riconoscibile in ogni avvenimento di sofferenza. Tutto ha soltanto uno scopo, di contribuire alla nobilitazione dell’uomo, questo deve accettare ogni sofferenza in umile rassegnazione e pensare al suo Creatore, il quale non lascia accadere nulla senza una saggia Intenzione, il Quale però ama anche intimamente le Sue creature e quindi a tutte le prove, che Egli carica su loro, è sempre alla base questo profondo Amore e che deve procurare un avvicinamento del figlio terreno al Padre celeste. Ogni sofferenza verrebbe accolta dagli uomini con gratitudine se sapessero, quale Benedizione ne sorge per l’anima, che è appunto immortale, se sapessero inoltre, a quale indicibile stato tormentoso è fuggita nell’Eternità per via della sofferenza e quale Beatitudine può essere la sua sorte, se la sofferenza ha adempiuto il suo giusto scopo ed ha portato all’uomo la conoscenza, si adeguerebbero rassegnati alla Volontà divina e prenderebbero su di sé la sofferenza senza mormorare.

Amen

Onderwijzen van de degenen die dwalen – Zegen van het lijden – Berusting

Het is de wil van de Heer, dat jullie die mensen onderwijzen, die van goede wil zijn. En het is zo eindeloos waardevol om door de genade van God onderwezen te worden en dus te weten, dat aan al degenen, die in onwetendheid van de geest sterven, met diep medelijden gedacht moet worden. En hun nu het evangelie te prediken, is een werk van naastenliefde en zal eens een rijke zege opleveren, want al deze onwetenden bevinden zich in de grootste nood van de ziel.

Ze sterven met lege harten en hun aardse kwellingen zijn veel groter. Hun ontbreekt toch het inzicht in de noodzaak, de hoop op hulp en de troost van het goddelijke woord en dus is hun leven arm, ondanks aardse rijkdom en hun schijnbare welzijn. In zo’n zielennood achtergelaten te worden, is voor laatstgenoemden een kwellende toestand en dankbaar zullen ze elke hulp van een liefhebbend mens, die hen uit zo’n nood verlost, gewaarworden. Steeds weer brengt God de mensen, die elkaar kunnen helpen, samen en daarom moet elke gelegenheid benut worden en moet zonder schroom vermelding gemaakt worden van Gods liefdevolle leiding, die in alle smartelijke gebeurtenissen te herkennen is.

Alles heeft alleen maar het doel om aan de veredeling van de mens bij te dragen. De mens moet in deemoedige berusting alle leed aanvaarden en aan zijn Schepper denken, Die niets zonder wijze bedoeling laat gebeuren, maar Die ook Zijn schepselen innig liefheeft en dus ligt aan alle beproevingen, die Hij hun oplegt, steeds deze diepe liefde ten grondslag en die moet bewerkstelligen, dat het mensenkind de hemelse Vader nadert.

Elk lijden zou door de mensen dankbaar aanvaard moeten worden, als zij zouden weten wat voor zegen er daardoor voor de ziel, die toch onsterfelijk is, voortvloeit. Als zij verder zouden weten, aan welk onnoemelijk kwellende toestand de ziel daardoor in de eeuwigheid ontsnapt is en welke zaligheid haar lot kan zijn, als het lijden zijn juiste doel vervult en de mensen het inzicht heeft gebracht. Ze zouden zich berustend naar de goddelijke wil voegen en zonder morren het leed op zich nemen._>Amen