• Back

ISPRAVAN NACIN ŽIVOTA U PRISUSTVU LJUDI NIJE DOVOLJAN ZA POTPUNO SAZRIJETI....

Ako uzmete u obzir da ce jedino djela Ljubavi ostvariti ucinak na vašu dušu nakon smrti vašeg tijela i da sve zemaljske namjere, misli i akcije nece rezultirati u nijednoj vrsti koristi za dušu u duhovnom carstvu, vi doista ne bi živjeli vaš zemaljski život tako ravnodušno.... I cak ako vjerno ispunjavate dužnosti koje zemaljski život postavlja pred vas, cak ako ucinite sve u svakodnevnom životu kako bi živjeli ispravan nacin života u prisustvu ljudi.... ama baš svako (takvo) djelo je bez vrijednosti za ono što je jedino vjecno.... za vašu dušu.... kako ona ne može ponijeti nijedno od zemaljski stecenih vlasništava sa sobom, svo zemaljsko znanje ostaje iza, sva zemaljska blaga i ugled svake osobe je bezvrijedan ako duša ude u kraljevstvo onostranog lišena duhovnih vlasništava. Jedino duhovne težnje i akcije Ljubavi donose vjecna duhovna blaga za dušu....

I ljudi su tako cesto svjesni njihove vlastite važnosti samo jer vode ispravan nacin života premda oni na umu imaju jedino njihove zemaljske akcije ili izvjesnu kolicinu reda u njihovim životnim uvjetima i podbacuju uzeti u obzir da je svrha zemaljskog života drugacija od poboljšanja njihovog fizickog blagostanja.... oni podbacuju uzeti u obzir da svaka aktivnost ljudskog bica treba biti poduprta od strane Ljubavi, da ona mora biti motivirana Ljubavlju ako ce biti od vrijednosti za dušu nakon smrti tijela. I ako sada promatrate sve stvari koje su ucinjene i izgovorene od strane vas ili u vašem okruženju, i kako rijetko su one prouzrocene Ljubavlju, onda cete morati priznati kako je sve za ludu i jedino služi ostvarenju zemaljskih svrha. I vi bi bili šokirani ako bi mogli osjetiti oskudicu vaših duša kao fizicku neugodu, jer onda vi više nikada ne bi bili sposobni uživati vaš život.... Ipak vaša je duša nesposobna izraziti sebe tako ocigledno buduci bi vi onda jedino stremili živjeti drugaciji nacin života zbog sebicnosti tako da ne bi osjecali ovu dnevnu i casovnu neugodu, i onda bi takvo stremljenje takoder bilo beskorisno. Ali vi bi trebali uzeti u obzir kakvu vrijednost svako zemaljsko postignuce ima za vas, pošto znate, naposlijetku, kako vaš ostanak na ovoj Zemlji nece trajati zauvijek.... Ali vi ne vjerujete u nastavak dušina života nakon smrti, i to je zašto ste tako malodušni i zanemarujete vašu dušu. Vi vjerujete da cete prestati postojati u trenutku smrti i jednog dana cete gorko zažaliti da niste bolje iskoristili vrijeme na Zemlji; vi cete zažaliti što niste više ljubili, što svatko od vas može napraviti, pošto sicušna iskra Ljubavi tinja unutar njega koju on jedino treba rasplamtjeti.... Svako ljudsko bice može takoder za sebe doživjeti dobrobit djela Ljubavi ucinjenih njemu od strane bližnjeg ljudskog bica.... I time bi on takoder mogao biti od koristi njegovu bližnjemu, to zasigurno ne bi bilo njemu na gubitak, jer unutarnje zadovoljstvo njegove akcije bi ga nadahnulo na sve više akcija Ljubavi i njegova bi se sebicna ljubav umanjila u istoj mjeri kako njegova Ljubav spram bližnjega raste....

Ni jedno ljudsko bice ne trpi gubitak, jer štogod daje iz Ljubavi ce primiti tisucerostruko zauzvrat na Zemlji ili jednog dana u duhovnom kraljevstvu i onda ce biti izvanredno blagoslovljen, buduci je vrijeme na Zemlji kada bi se on tako trebao izdignuti iznad sebe jako kratko, dok duša u duhovnom kraljevstvu može vjecno uživati bogatstva koja je stekla na Zemlji. Ljudi žive ravnodušno, gorljivo poduzimaju zemaljski rad, gorljivo povecavaju njihova zemaljska vlasništva, koristeci njihovu energiju života za sasvim negativne akcije, buduci oni neprestano stvaraju jedino prolazne vrijednosti.... Besmrtnost njihove duše medutim.... nije od strane njih uzeta u obzir, oni se o njoj ne brinu s-Ljubavlju, ona mora gladovati i onda uci u kraljevstvo onostranog u bijednom stanju gdje jedino pronalazi ono što joj je njezina ljubav kao ljudsko bice na Zemlji osigurala.... I ako je ovaj život bio bez Ljubavi onda ce duša biti bez svjetla i snage i približavat ce se bolnoj sudbini, jer jedino kroz djela Ljubavi je ona sposobna sazrijeti na Zemlji....

I prema tome ljudi ne bi trebali reci ‘Naposlijetku, ja ne cinim nikakva zla....’ Ljudsko bice u zemaljskom životu treba ciniti dobra djela što izviru iz Ljubavi, jedino onda ce on biti sposoban uci u kraljevstvo onostranog bez samo-prijekora cak ako nije još postigao visok stupanj Ljubavi, on ce sigurno biti sposoban postici ga u onostranom pod uvjetom da je svjetlo bilo zapaljeno tako da duša nece uci u duhovno kraljevstvo u kompletnoj tami.

AMEN

De correcte levenswandel volstaat niet om rijp te worden

Wanneer u bedenkt dat alleen daden van liefde van invloed zijn voor uw ziel na de dood van uw lichaam en dat al het aardse willen, denken en handelen deze ziel geen enkel voordeel oplevert in het geestelijke rijk, dan zou u waarlijk niet zo onverschillig door het aardse leven gaan. En of u al getrouw uw plichten vervult die het aardse leven van u vraagt, wanneer u ook aards alles doet om voor de mensen een correct leven te leiden, is elke handeling zonder waarde voor datgene wat alleen onvergankelijk is - voor uw ziel - want deze kan geen enkele van de op aarde verworven aardse goederen mee naar boven nemen. Al het aardse weten blijft achter, alle aardse schatten en al het aanzien van de persoon is waardeloos wanneer de ziel, arm aan geestelijke goederen, het rijk hierna betreedt. Alleen geestelijk streven en daden van liefde leveren de ziel geestelijke schatten op die onvergankelijk zijn.

En zo vaak zijn de mensen zich van hun waarde bewust, wanneer ze alleen maar een correcte levenswandel leiden - daar echter altijd alleen hun aardse handelingen of een zekere ordening in hun levensomstandigheden mee bedoelen. En ze denken er niet aan dat het doel van het aardse leven wat anders is dan alleen het lichamelijk welzijn te bevorderen. Ze denken er niet aan dat al het doen en laten van een mens door de liefde moet worden gedragen, dat de liefde de aandrang om te handelen moet zijn, wil het waarde hebben voor de ziel na de dood van het lichaam. En wanneer u nu let op uzelf of uw omgeving, wat er allemaal gedaan en gesproken wordt, hoe zelden slechts de liefde er aanleiding voor is, dan zult u tegen uzelf moeten zeggen dat alles nutteloos is en voor u alleen maar dient om aardse doeleinden te bereiken. En u zou schrikken als u de armzalige toestand van uw ziel kon gewaarworden als lichamelijk onbehagen, want u zou dan uw leven lang niet meer blij kunnen zijn. Maar zo duidelijk kan uw ziel zich niet uiten, omdat u dan weer alleen uit egoïsme uw best zou gaan doen om een ander leven te leiden, om maar niet dat onbehagen dagelijks en elk uur te voelen en zo'n streven zou dan eveneens waardeloos zijn. Maar u zou erover moeten nadenken welke waarde al het aards-bereikte voor u heeft, daar u toch zult weten dat uw verblijf op deze aarde niet eeuwig is. U gelooft echter niet aan een voortbestaan van uw ziel en daarom bent u zo lauw en denkt u niet aan uw ziel. U denkt dat het met u gedaan is op het moment van de dood en eens zal het u bitter berouwen de tijd op aarde niet beter benut te hebben. U zult spijt hebben de liefde niet meer te hebben beoefend, wat ieder van u kan doen omdat er een vonkje liefde zwak in hem gloeit dat hij alleen maar hoeft aan te wakkeren. Ieder mens zal ook bij zichzelf de weldaad ervaren van een werk van liefde dat hem van de kant van een medemens wordt betoond. En zo zou hij ook zelf deze weldaad aan zijn naaste kunnen bewijzen en dit zou zeker niet in zijn nadeel zijn. Want de innerlijke voldoening over zijn handelwijze zou hem alleen maar aansporen steeds opnieuw in liefde werkzaam te zijn en zijn eigenliefde zou in dezelfde mate afnemen als de liefde voor de naaste toeneemt.

Geen mens gaat er op achteruit, want wat hij geeft uit liefde zal hij duizendvoudig terug krijgen op aarde of eens in het geestelijke rijk. En dan zal hij uitermate gelukzalig zijn, omdat de tijd op aarde waarin hij zichzelf dus moet overwinnen slechts heel kort is, terwijl de ziel in het geestelijke rijk er zich eeuwig over verheugen kan wat ze zich aan rijkdommen heeft verworven op aarde. Onverschillig leven de mensen voort, ijverig in het aards bezig zijn, ijverig in het vermeerderen van aards goed, welke levenskracht dan ook wordt aangewend tot volledig negatief werkzaam zijn, omdat steeds maar alleen waardevolle voorwerpen worden geschapen die vergankelijk zijn. Maar op het onvergankelijke van hun ziel letten ze niet en er gaat geen enkele liefdevolle zorg naar haar uit. Ze moet gebrek lijden en gaat dan in een ellendige toestand het geestelijke rijk binnen, waarin ze alleen maar aantreft wat de liefde haar als mens op aarde heeft opgeleverd. En was zo'n leven zonder liefde, dan is de ziel zonder licht en kracht en gaat ze een smartelijk lot tegemoet, want alleen door werken van liefde kon ze op aarde rijpen.

En daarom zouden de mensen niet moeten zeggen: "Ik doe immers geen kwaad". De mens moet in het leven op aarde goede daden verrichten, uit liefde geboren. Dan alleen kan hij zonder zelfverwijten binnengaan in het rijk hierna, zelfs wanneer hij nog geen hoge graad van liefde heeft bereikt. Hij zal deze dan zeker kunnen bereiken in het hiernamaals. Alleen eens moet het licht zijn ontstoken, zodat de ziel niet in volledige duisternis het geestelijke rijk betreedt.

Amen