• Back

DUŠINA AGONIJE PUNA SUDBINA U ONOSTRANOM....

Svatko tko je sebe posvetio (tj. predao) svijetu mora se i hoće plašiti smrti, jer ljudsko biće ne nestaje kada umre pa ipak duša ga napušta, koja je nesposobna umrijeti i time nastavlja postojati u duhovnom kraljevstvu u stanju koje se podudara sa njezinim zemaljskim životom. Jedino sada će duša biti sposobna ući u istinski život, koji traje zauvijek i stanje je blaženosti, jer u kompletnoj slobodi, u svjetlu i snazi ona će biti sposobna stvarati štogod želi što je, međutim, također Moja volja, budući će ona sebe potpuno podrediti Mojoj volji.... No također je moguće da će ona ostati u kraljevstvu onostranog u jednom stanju punom agonije, u tami i bespomoćnosti ali ipak svjesna sebe same. U tom slučaju može se doista govoriti o smrti, ali ne o stanju potpunog nestajanja.... I njezina agonija se točno sastoji od činjenice da ona zna sa kojim je izobiljem snage bila živjela na Zemlji, a sada je bespomoćna i nesposobna za ikakvu aktivnost.... Činjenica da ona ostaje svjesna sebe je sam razlog za njezino povećano mučenje ali to također može pomoći duši izroniti iz ovog stanja smrti, ako će slušati pomagače koji joj pristupaju u duhovnom kraljevstvu i slijedi njihove upute, što će rezultirati u malom poboljšanju za dušu.

Pa ipak iznimno je teško ohrabriti duše da se pobrinu za druge bijedne duše, budući su one uvijek jedino zaokupljene sa sobom, baš kao i na Zemlji njima nedostaje Ljubavi i njihova sebičnost je i dalje prevladavajuća. Ipak jedino Ljubav će omogućiti dušin napredak u onostranom.... Ona mora (od ljudi na Zemlji) primiti Ljubavlju ispunjeno zauzimanje koje doživljava kao snagu, i onda će biti moguće da će ona promijeniti njezinu volju. Ona treba probuditi Ljubav unutar sebe tako što će također obratiti pažnju na njezinu potrebitu braću u onostranom i voljno ponuditi malene geste pomoći.... Ove će se onda također osjetiti od strane duše kao jedan upliv snage i potaknuti će njezinu volju da ljubi, što je jedino sposobno osloboditi dušu iz njezine situacije gdje trpi puno agonije.

Ako uđe u kraljevstvo onostranog u potpunoj duhovnoj tami može proći jako dugo vrijeme prije nego ona postane svjesna njezinog bijednog stanja i čezne za poboljšanjem.... Ali čim žudnja nikne da promijeni njezino stanje smrti, čim ona shvati da više ne živi na Zemlji a ipak nije prestala postojati, ona će također reflektirati o njezinoj situaciji i pokušati se izbaviti iz nje. I jedino ovo će je dovesti u kontakt sa pomagačima, bićima svjetla koja prilaze prerušena i pokušavaju objasniti da ona može izbjeći njezinu situaciju ako je njezina volja to napraviti.... Posebice nevjerujuća, umrla ljudska bića sa Zemlje zahtijevaju jako puno zauzimanja sa ljudske strane koja će im omogućiti sakupiti volju u onostranom da poboljšaju njihovu situaciju. Jer svaka molitva namjesto ovih duša njima prenosi dotok snage i ova snaga neće nikada biti izgubljena, pod uvjetom da duša napušta ljude iza sebe na Zemlji koji će se nje prisjetiti u zauzimanju....

Otud ste vi ljudi sposobni doprinjeti u velikom opsegu da će te duše, također, nadvladati smrt, tako da će se one još probuditi u život na drugoj strani.... Jer sve dok je duša samo-svjesna Ja ju neću odbaciti, jer onda će ona također biti sposobna na promjenu njezine volje, koja jedino treba biti usmjerena prema Isusu Kristu i njezino će iskupljenje biti osigurano.... Međutim, ako propadne do točke kada je više nijedna iskra svjetla neće biti sposobna doseći, onda će ona nastaviti stremiti spram bezdana i iznova se ukrutiti, a to također naznačava razgradnju i gubitak samo-svjesnosti, to naznačava obnovljeno prognanstvo u materiju i početak novog perioda Spasenja, budući ni jedno biće neće biti izgubljeno zauvijek.... Budući ni jedno biće neće ostati mrtvo zauvijek, nego će se jednog dana ono zasigurno vratiti u vječni život.

Za duše, koje više ne moraju proći kroz ovo novo prognanstvo, će se također voditi borba u kraljevstvu onostranog, i svaka osoba koja se sa Ljubavlju prisjeti ovih duša sudjeluje u iskupiteljskom radu, i duše će mu biti vječno zahvalne zbog toga što ih je izveo iz noći smrti na svjetlo dana.... jer što je jednom poteklo iz Mene kao biće ne može prestati postojati, ali jedino kada je ova tvorevina sposobna raditi u slobodi, svjetlu i snazi će ona oživjeti, i onda više nikada neće biti sposobna zastraniti.

AMEN

저세상에 있는 혼들의 고통이 가득한 운명.

세상에 헌신하는 사람은 죽음을 두려워해야만 하게 되고 두려워할 것이다. 왜냐면 사람은 그가 죽는다면, 소멸될 수 없고 죽을 수 없는 혼은 그를 떠나서 그들의 이 땅에서의 삶에 합당한 상태에의 영의 나라에서 계속 살기 때문이다. 혼은 이제 영원히 지속되는 축복된 상태에서 진정한 삶을 살게 된다. 혼은 이제 전적인 자유 가운데 그의 의지에 따라 혼이 전적으로 내 의지에 복종했기 때문에 내 의지에 따라 빛과 능력 안에서 창조할 수 있기 때문이다.

그러나 혼은 저세상에서 어두움 가운데 무기력한 가운데 고통이 가득한 상태에서 그러나 자기 자신을 의식하는 상태에서 거할 수 있다. 그러는 이를 실제 죽음이라고 말할 수 있다. 하지만 전적인 소멸 된 상태라고 할 수는 없다. 그들이 이 땅에서 살 때 얼마나 능력이 충만하였는지 이제는 무기력하고 어떤 일도 할 수 있는 능력이 없음을 아는 것이 바로 그들의 고통이다. 혼이 계속 자신을 의식하는 것이 혼에게 고통을 증가시킨다.

그러나 이 고통이 혼이 이런 죽음의 상태로부터 벗어나게 저세상에서 혼에게 다가오는 돕는 자에게 귀를 기울이고 혼에게 이미 작은 개선을 주는 돕는 자의 지시를 따르게 만들 수 있다. 그러나 혼이 다른 불행한 혼을 영접하게 만드는 것은 아주 어렵다. 왜냐면 혼은 항상 단지 자기 자신에만 관심을 가지고 있고 이 땅에서 그랬던 것처럼 사랑이 부족하고 항상 자기 사랑이 우선이 되어 있기 때문이다. 그러나 단지 사랑을 통해 혼은 저세상에서 성장할 수 있다.

혼은 자신이 능력으로 느끼는 사랑으로 드려진 중보 기도를 받아야만 한다. 그러면 혼이 자신의 의지를 바꾸는 것이 가능한다. 혼 스스로 저세상에서 고통 가운데 있는 형제들에게 주의를 기울이고 작은 도움을 주려는 자세가 가지면서 자신 안에서 사랑을 일깨워야만 한다. 그러면 고통 가운데 있는 혼들은 주어진 도움을 능력의 제공으로 느끼게 되고 그들을 유일하게 자신들의 고통이 가득한 상태로부터 자유롭게 할 수 있는 사랑을 행하라는 의지에 자극을 받고 된다.

혼이 영적으로 전적으로 어두운 상태로 저세상으로 가게 되면, 자신의 비참한 상태를 의식하고 개선되길 원하는데 아주 오랜 시간이 걸릴 수 있다. 그러나 한번 혼 안에서 자신의 죽음의 상태를 바꾸려는 소원이 살아나면, 자신이 더 이상 이 땅에서 살지 않음을 그럴지라도 소멸되지 않았다는 것을 깨달으면, 혼은 자신의 상태를 생각해보고 이 상태로부터 벗어나려고 한다.

이런 의지가 이미 그를 돕는 빛의 존재로 하여금 혼이 이런 상태로부터 벗어나려고 하면, 벗어날 수 있다는 것을 이해시키려고 변장을 한 가운데 혼에게 다가오게 한다. 전적으로 믿음이 없이 이 땅을 떠난 사람들은 사람들 편에서 해주는 많은 중보 기도가 필요하다. 이로써 그들은 저세상에서 의지를 가지게 되고 그들의 형편을 낮게 하려고 추구할 수 있다.

왜냐면 이런 혼들을 위한 모든 기도는 혼들에게 능력을 제공해주기 때문이고 혼이 단지 자신을 위해 중보 기도하는 사람들을 이 땅에 두고 왔다면, 절대로 이런 능력은 잃어버리지 않게 되기 때문이다. 그러므로 너희 사람들은 이런 혼들이 죽음을 극복하게 혼들이 저세상에서 다시 생명에 이르게 많은 기여를 할 수 있다. 왜냐면 나는 혼들이 자신을 의식하고 있는 동안에는 그들을 포기하지 않기 때문이다.

왜냐면 혼이 자신을 의식하는 동안에는 혼은 자신의 바꿀 수 있기 때문이다. 자신을 바꾸는 것은 단지 혼이 자신의 구속을 보장하는 예수 그리스도에게 향하기만 하면 된다. 그러나 혼이 아주 깊이 타락하여 어떠한 빛의 불씨도 더 이상 혼에게 도달할 수 없으면, 혼은 항상 또다시 더 깊은 곳을 추구하게 되고 다시 굳어지게 된다. 이것이 의미하는 것은 다시 분해가 되어 자신을 의식하는 것을 잃는 것이다.

이는 다시 물질 안으로 새롭게 파문을 받는 것을 새로운 구속시대가 시작되는 것을 의미한다. 왜냐면 어떤 존재도 영원히 버림받을 수 없고 어떤 존재도 영원히 죽음 가운데 남지 않고 다시 영원히 지속되는 생명에 언젠가 확실하게 도달하기 때문이다. 이런 새로운 파문을 갈 필요가 없는 혼들을 얻기 위해 저세상에서 싸우고 있다.

혼들은 사랑 안에서 이런 혼들을 생각하고 구속역사에 참여한 모든 사람에게 죽음의 밤에서 낮의 빛으로 인도한 것에 대해 영원히 감사할 것이다. 나로부터 한때 생성되어 나온 것은 소멸될 수 없기 때문이다. 그러나 창조 된 존재들이 자유와 빛과 능력 가운데 일할 수 있게 되었을 때 비로소 생명에 도달하게 되고 이제 영원히 더 이상 타락할 수 없다.

아멘