• Back

BUĐENJE BOŽJE ISKRE.... "TKO OSTAJE U LJUBAVI....“

Dovođenje do buđenja Božje iskre u čovjeku zahtijeva čvrstu volju za Ljubavno djelovanje, budući ništa drugo nego jedino Ljubav može postići to da Duh Sebe izražava, stoga dokaže njeno buđenje. Jedino Ljubav uspostavlja vezu od duhovne iskre u čovjeku do Očevog Duha od vječnosti, i Ljubav postiže da se Božji Duh u čovjeku objavi, da ovaj tako u određenom smislu može primiti Riječ od Oca. „Tko ostaje u Ljubavi, ostaje u Meni i Ja u njemu....“ Ove Riječi su najjednostavnije objašnjenje za izlijevanje Duha, za djelovanje Božanskog Duha u čovjeku. Kroz Ljubav se Otac nebeski osjeća izazvanim, Sebe čovjeku otkriti kao Samu vječnu Ljubav, stoga ona Sebe mora očitovati, jer drugačije ona ne može biti prepoznata. Božje prisustvo mora imati očito djelovanje (učinak, posljedice), zato će uvijek biti opažen neki neuobičajen proces tamo, gdje se Duh iz Boga objavljuje. A ovaj proces je sasvim drugačije vrste. Božje prisustvo može biti dokazano čujno ili vidljivo, uvijek sukladno stanju zrelosti čovjeka, koji je kroz Ljubavno djelovanje privukao Boga k sebi, i stoga također ima milost prepoznati Ga. A ipak je čovjek još na Zemlji, i zato također u tome treba primiti i svoje utiske, koji se uvijek prilagođavaju njegovom zemaljskom životu, stoga se u najrjeđim slučajevima čine protuprirodnima. Jer Bog je zaista uvijek spreman pomoći gdje je to potrebno, On je također uvijek spreman Svojom Riječju usrećiti ljude, ali to je također uvijek prirodno objašnjenje, dano za procese duhovne vrste. Zato je također tek rijetko to da Bog Sebe vidljivo izražava, da Ga tako neki čovjek može istovremeno vidjeti i čuti, budući je Njegova Riječ najbolji dokaz Njegovog prisustva, jer On Osobno mora biti tamo gdje se čuju Njegove izjave, a gdje On Sebe objavljuje, tamo se više ne može pojaviti nikakva sumnja u Njegovu Ljubav, mudrost i svemoć. Njegova Riječ stoga pouzdano svjedoči Božje prisustvo, i odatle je tek rijetko od Boga dopušteno, da svjesni primatelj Božanske Riječi također može u sebi gledati Njegovu svetu sliku, pri čemu ipak ta mogućnost nije sasvim isključena, budući Božja Ljubav rado usrećuje ljude koji su Mu predani. Pored toga, velika duhovna nevolja uvelike pridonosi tome da On više uopće nije prepoznat od onih koji još previše pripadaju svijetu. Oni trebaju, ponekad kroz neobične procese, biti dovedeni do promišljanja, tako da oni steknu vjeru u Boga kao Stvoritelja i Oca od vječnosti. Ipak, onda je to izuzetna i nesvakidašnja milost koja se dodjeljuje jednom nevjerniku na pomolu Kraja, kada se događaju mnogi znakovi i čuda, kako bi se još spasili mnogi ljudi, koji međutim također moraju bezuvjetno prihvatiti Božju Riječ, trebaju li neobične pojave imati svoj učinak, da povećaju težnju k Bogu, i da se s punim žarom založe za sve što unapređuje duhovni razvoj.

AMEN

Despertar da Centelha de Deus.... "Aquele que habita no amor...."

Despertar a centelha de Deus numa pessoa requer a vontade firme de trabalhar com amor, pois nada mais que o amor pode fazer com que o espírito se expresse, provando assim o seu despertar. Só o amor estabelece a ligação entre a centelha espiritual no ser humano e o eterno Pai-Espírito, e o amor provoca a manifestação do espírito de Deus no ser humano para que este possa, por assim dizer, receber a Palavra do Pai. "Aquele que habita no amor habita em Mim e eu nele...." Estas palavras são a explicação mais simples para a efusão do espírito, para o funcionamento do espírito divino no homem. Através do amor, o Pai celeste sente-se movido a dar-se a conhecer ao ser humano como o Amor eterno, pelo que deve expressar-se porque não pode ser reconhecido de outra forma. A presença de Deus deve ter um efeito óbvio, é por isso que um processo invulgar pode sempre ser observado onde o espírito se manifesta a partir de Deus. E este processo é de um tipo muito diferente. A presença de Deus pode ser provada de forma audível ou visível, sempre de acordo com o estado de maturidade do ser humano, que atraiu Deus para si próprio através de uma actividade amorosa e, portanto, também tem a graça de O reconhecer. No entanto, o ser humano ainda está na terra e, portanto, também tem de receber as suas impressões nela, que se adaptam sempre à sua vida terrena, pelo que, nos casos mais raros, parecem antinaturais. Porque Deus está certamente sempre pronto a ajudar onde é necessário, Ele também está sempre pronto a fazer as pessoas felizes através da Sua Palavra, mas haverá sempre também uma explicação natural para processos de natureza espiritual. Por esta razão, também só raramente Deus se exprime visivelmente, que uma pessoa O possa ver e ouvir ao mesmo tempo, porque a Sua Palavra é a melhor prova da Sua presença, uma vez que Ele próprio tem de estar onde as Suas manifestações são ouvidas, e onde Ele se faz conhecer, já não pode haver qualquer dúvida sobre o Seu amor, sabedoria e omnipotência. A Sua Palavra testemunha, portanto, a presença de Deus infalivelmente, e por isso Deus só raramente permite aos destinatários conscientes da Palavra divina contemplar a Sua imagem santificada dentro de si mesmos, embora esta possibilidade não esteja inteiramente excluída porque o amor de Deus alegra as pessoas que se dedicam a Ele. Além disso, as grandes dificuldades espirituais contribuem em muito para o facto de Ele já não ser reconhecido de todo por aqueles que ainda pertencem demasiado ao mundo. Estes devem, por vezes, ser feitos para pensar através de acontecimentos invulgares, de modo a ganharem fé em Deus como Criador e Pai desde a eternidade. Mas então é uma graça extraordinária que é concedida a um descrente tendo em vista o fim, onde muitos sinais e milagres acontecem para salvar ainda muitas pessoas que, no entanto, também têm de aceitar a Palavra de Deus sem falhas, ocorrências invulgares terão o seu efeito para aumentar o esforço para com Deus e para se empenharem avidamente em tudo o que é propício ao desenvolvimento espiritual...._>Ámen