• Back

BESPOMOĆNOST U ONOSTRANOM.... ZAKON

Ako duša ne primi snagu, ostat će neaktivna. Ovo inertno stanje se može poboljšati jedino djelima ljubavi koje je duša nevoljna/nespremna vršiti kada sebe nađe u ovom bespomoćnom stanju u onostranom. Međutim, na Zemlji se ova voljnost može stimulirati Božjom Riječju. Ljudskom se biću može ukazati da su za njega djela ljubavi blagoslov, i on onda Božju Riječ može primiti k srcu [[ili ‘u srce’]], može reflektirati o njoj i dobrovoljno odlučiti djelovati na dobrodušan način, pošto mu na Zemlji ne nedostaje snage činiti ono što želi činiti. Onda će duša primiti duhovnu snagu i unaprijediti svoj razvoj. Ali drugačije je u onostranom gdje bespomoćna duša ne može učiniti ništa doli željeti.... A da li će ili ne biće primiti snagu zavisi o njegovoj volji. Tako je duša u onostranom zavisna o pomoći više zrelijih bića, dok ljudsko biće na Zemlji može koristiti svoju volju bez pomoći duhovnih bića. Prema tome ljudsko biće ne bi trebalo ostati nezainteresirano/indiferentno spram toga da li će ostvariti svoj cilj na Zemlji u pogrešnom uvjerenju kako može ispraviti svoje zanemarivanje zemaljskog razvoja u onostranom. To je varljiva nada koju će gorko zažaliti jednog dana, iako stanje u onostranom nije u potpunosti beznadežno. Duša mora pretrpjeti užasnu patnju koju može sa lakoćom izbjeći time što najozbiljnije stremi uzdignuti se dok je još na Zemlji. Stanje bespomoćnosti je nešto strašno nesretno, to je stanje koje duša ne može popraviti kako hoće, radije, zavisna je o ljubavi drugih bića. A ta ljubav, koja korespondira sa njezinom vlastitom ljubavlju spram drugih duša koje pate, se ponekad sa poteškoćom percipira od strane duše.

Tako bezosjećajna/bezdušna duša može provesti vječnosti u svojem bespomoćnom stanju bez da joj priđe brižno biće ako ustraje u svojoj sebičnoj ljubavi, ako se jedino brine za sebe i svoju sudbinu bez suosjećanja za sudbinu drugih duša. U skladu sa Božanskim zakonom ona ne može primiti ono što nije voljna dati drugim dušama, a njezina sebična ljubav spriječava da joj svjetlosna bića pristupe i donesu olakšanje. A pošto je nevoljna davati ili sebi pomoći njoj se također ne može ništa ni dati niti joj se može pomoći. Najgore od svega, njoj ne može biti dana Božja Riječ koja bi mogla otkloniti dušino duhovno sljepilo pošto je Božja Riječ svjetlo, a kao rezultat njezine neljubaznosti duša je i dalje nesposobna prihvatiti svjetlo. Na Zemlji je, međutim, Riječ Božja ponuđena čak neljubaznim ljudima, jer to je Božja Milost spram izgubljenih duša na Zemlji koji ju mogu prihvatiti ili odbiti sukladno njihovoj volji.... Dok je biće u onostranom dotaknuto od strane Božje milosti jedino u onoj mjeri koliko je slobodno željeti i stimulirati blagonaklone misli u sebi, nakon čega će ono također primiti snagu. Ipak mnoga je duša toliko otvrdnula da ne može imati blagonaklone misli, i onda je to jedna nepodnošljiva situacija koju sama nije sposobna dokončati.

Ove su duše međutim okružene sa su-patnicima koji mogu zapaliti njihovu ljubav, i na taj način oni mogu poboljšati njihovu situaciju bilo kada ako sebi dozvole voljeti.... jer čak i najmanja odluka kako će pomoći njihovim su-patnicima će im dati snagu. Čim primjete ovaj upliv snage oni još više postanu korisni/predusretljivi, i ova volja za pomaganjem drugim dušama rezultira u unutarnjoj sreći, i onda su oni prevladali bespomoćno stanje, stanje potpune inertnosti. Od ove točke nadalje oni također mogu primiti Božju Riječ, to jest, svjetlosna bića podučitelji im mogu prići i otkriti Božje zakone i zašto se oni trebaju poštivati/ispunjavati. Zatim trebaju započeti poduke svjetlosnih bića tako da neobaviještene duše mogu primiti svjetlo i snagu, to jest, znanje koje onda mogu predati dalje sa ljubavnom brižnošću da bi poboljšali sudbinu patničkih duša. Ali takve bespomoćne duše su mogle ostati bez pomoći vječnostima, i ovo bi se stanje moglo sa lakoćom izbjeći ako bi ljudsko biće na najbolji način iskoristilo svoje prilike na Zemlji sa ciljem da u onostrano uđe sa zrelošću koja će mu dati svjetlost i snagu i omogućiti mu da bude blaženo aktivno u duhovnom kraljevstvu.

AMEN

Impotência na vida após a morte.... Law....

A alma que não recebe força permanece inativa. E este estado de inatividade não pode ser remediado a não ser através de atividade amorosa, para a qual, no entanto, falta à alma a vontade se ela está neste estado de impotência no além. Na Terra, porém, isso pode ser estimulado através da Palavra de Deus. Pode ser apresentado ao ser humano que uma atividade de amor é uma bênção para ele, e então ele pode levar a Palavra de Deus a sério, pode pensar sobre ela e então decidir ser ativo no amor por si mesmo. Pois na Terra não lhe falta força para realizar o que ele quer. E então a força espiritual alcança a alma e promove o seu desenvolvimento. Mas é diferente no além, onde a alma impotente nada mais pode fazer do que apenas querer.... E o que é esta vontade depende de se a força é fornecida ao ser. Assim a alma no além está dependente da ajuda de seres mais maduros, enquanto o ser humano na Terra pode agir independentemente das forças espirituais, de acordo com a sua vontade. E por isso o ser humano não deve erroneamente permanecer despreocupado, na opinião de que, se não alcançar seu objetivo na Terra, pode compensar no além o que lhe faltou em seu desenvolvimento na Terra. Esta é uma esperança enganosa da qual ele se arrependerá amargamente um dia, embora o estado no futuro não permaneça totalmente desesperado. São agonias indescritíveis pelas quais a alma tem de passar e que pode facilmente evitar na Terra através de um esforço sério para cima. A impotência é algo indizivelmente desolador, é um estado que a alma não pode remediar à vontade, mas que depende do amor de outros seres. E esse amor, por vezes, só é reconhecível à alma, de acordo com o seu próprio amor pelas almas que sofrem. Assim, uma alma sem amor pode ter de passar eternidades na sua impotência sem ser abordada por um ser amoroso se continuar a persistir no amor-próprio, se apenas pensar em si mesma e no seu destino e não tiver compaixão do destino da alma que a rodeia. Segundo a lei divina, não pode ser pensado de outra forma que não seja pensando em outras almas, e seu amor próprio é um obstáculo para que os seres de luz se aproximem dele e lhe tragam alívio. E como ela mesma não está disposta a dar ou ajudar, ela também não pode ser dada ou ajudada. E isso é o mais amargo, que a Palavra de Deus também não pode ser transmitida à alma, o que poderia tirá-la de sua cegueira espiritual, pois a Palavra de Deus é luz, e a alma ainda não está receptiva à luz devido à sua falta de amor. Na Terra, porém, a Palavra de Deus também é oferecida a pessoas indignas, pois esta é a graça que Deus concede aos não redimidos na Terra, a qual eles podem aceitar, mas também rejeitar de acordo com a sua vontade. Enquanto que no além da graça de Deus só afeta o ser na medida em que ele é livre para querer e despertar pensamentos amorosos em si mesmo, e daí a força também lhe será transmitida. Mas algumas almas são tão endurecidas que são incapazes de amar os pensamentos, e então é um estado insuportável para elas, que não podem terminar por si mesmas. No entanto, essas almas estão rodeadas de companheiros de sofrimento cujo destino pode inflamar seu amor e, portanto, podem melhorar sua situação para si a qualquer momento, assim que deixam o amor surgir dentro de si. Pois mesmo a mais leve vontade de ajudar esses semelhantes que sofrem lhes dá força e, assim que prestam atenção a essa força, também se tornam mais ativos no seu trabalho de amor, e ajudar outras almas lhes dá felicidade interior, e então o estado de impotência, o estado de completa inatividade, é superado. Então a Palavra de Deus também pode ser-lhes transmitida, ou seja, os seres ensinantes podem aproximar-se deles e apresentar-lhes os mandamentos que Deus lhes deu e por que eles têm de ser cumpridos. A atividade docente dos seres de luz deve agora começar para que as almas ignorantes recebam luz e força, isto é, conhecimento que podem agora transmitir com amor, cuidando do destino das almas que sofrem. No entanto, tais almas fracas podem ter de viver em carência de eternidades, e este estado pode ser facilmente evitado se o ser humano na Terra fizer uso das oportunidades para entrar no além num estado de maturidade que lhe proporcionará luz e força e lhe permitirá ser felizmente activo no reino espiritual...._>Amém