Lorsque l'Homme Jésus a subi la mort sur la Croix, une nouvelle phase de l'Œuvre de Retour des créatures dans leur patrie d’origine a commencé, parce que jusqu'à ce moment tous les hommes marchaient encore dans l'obscurité spirituelle que Mon adversaire avait étendue sur tout le spirituel mort. Tous les hommes étaient encore attachés au péché d’Ur, et aucun homme ne pouvait s'approcher de MOI, parce que Ma Justice ne le permettait pas avant que le péché d’Ur ait été expié. Mais d’innombrables hommes étaient déjà passés sur Terre, et parmi eux il y en avait même qui étaient de bonne volonté, mais qui tout seul n'avaient pas la force de se libérer de Mon adversaire, parce que personne ne réussissait plus à établir le juste contact avec Moi, parce qu'à eux il manquait l'amour. L’amour propre les dominait en tant que signe de leur appartenance à Mon adversaire. Et ils ne savaient même pas la raison de leur existence terrestre, de leur chute de Moi. Ils étaient frappés d’une totale cécité, mais ils étaient très actifs du point de vue mondain et donc ils cherchaient continuellement à conquérir des avantages au détriment de leur prochain. À eux il manquait l'amour désintéressé avec lequel ils auraient pu arriver à un état de maturité plus élevé. Et à peu d'exceptions près ils ne ressentaient pas leur misère spirituelle, ils reconnaissaient certes au-dessus d’eux un Dieu et Créateur, mais ils ne Me reconnaissaient pas comme un Dieu d'Amour, mais seulement comme un Dieu de vengeance et de colère. Et de ce fait les hommes n'auraient jamais pu progresser dans leur développement spirituel, ils seraient toujours et éternellement restés la même race égoïste qui, bien que Me reconnaissant, ne pouvait pas arriver à une connaissance plus haute tant que le poids du péché d’Ur les écrasait. Mon adversaire aurait tenu les hommes toujours au sol si un Sauveur n'était pas venu pour les quelques-uns qui se sentaient malheureux et invoquaient un Sauveur dans leur misère. Et donc il devait de nouveau être créé une possibilité d'établir un contact avec Moi, mais maintenant ce contact devait être avec le Père. Les hommes devaient pouvoir appeler leur Père comme des fils alors qu’auparavant ils reconnaissaient en Lui seulement dans leur Dieu et Créateur, une Puissance à laquelle cependant ils ne voulaient pas se plier, parce qu’en eux il y avait encore cette rébellion contre Moi comme conséquence du péché d’Ur d'autrefois. Un rapport d'amour entre les créatures devait de nouveau être possible, mais il devait être établi de la part des hommes eux-mêmes au moyen de la volonté d'amour de ceux-ci, or avant la mort sur la Croix de Jésus l’homme la possédait rarement, et celui-ci ensuite était outre mesure tourmenté par Mon adversaire, au point de presque désespérer de Mon Existence. Mais Je l'assistais, parce que Je connaissais sa volonté et l’emprise de la Terre. L'Œuvre de Libération de Jésus Christ achevait maintenant une époque de très grande distance des hommes de Moi. Sa mort sur la Croix a expié la faute primordiale de tous les êtres tombés, et maintenant au stade d’homme ils peuvent de nouveau établir le juste lien avec Moi, lorsque eux-mêmes avec le Soutien de Jésus Christ ils mènent une vie d'amour, lorsqu’ils deviennent libres des chaînes de l'adversaire à travers Son Sang versé sur la Croix et donc ils voient en Moi le Père, et alors l'amour les pousse vers Moi, pour rétablir le lien qu'une fois ils ont dénoué volontairement et donc ils sont devenus malheureux. La mort de Jésus sur la Croix a terminé un état sans espoir de l'humanité. Une nouvelle époque a commencée, où l'homme devait seulement prendre le chemin vers Jésus pour être guidé par Lui hors du territoire sans Lumière de Mon adversaire, et les Portes du Royaume de la Lumière lui était même de nouveau ouvertes. Maintenant il était de nouveau possible que l'homme change, qu’il forme son être de nouveau dans l'amour, qu’il devienne de nouveau ce qu’il était avant sa chute de Moi. J’ai pu accueillir dans Mon Règne de la Lumière et de la Béatitude les premiers rachetés qui étaient revenus vers Moi, chose qui n'aurait jamais été possible si Jésus n'avait pas expié la faute primordiale au moyen de Sa mort sur la Croix, parce qu’en tant qu’Être le plus parfait, Je suis aussi juste et Je ne pouvais éteindre aucune faute pour laquelle une expiation n'avait pas été consentie. Il s’est passé une longue période durant laquelle les hommes étaient presque écrasés sous le poids du péché, mais ils ne reconnaissaient pas leur faute et donc ils se rebellaient de nouveau contre Moi bien qu’ils ne puisent pas Me renier en tant que « Pouvoir », mais ils ne s’en remettaient pas à Moi dans l'amour. Parce qu'une fois ils avaient refusé l'Amour, et ce qu’ils possédaient encore, était seulement l'amour-propre, l'amour orienté de façon erronée, que Mon adversaire leur avait transmis. Donc ils étaient encore totalement en son pouvoir dans leur être, et en premier lieu il devait changer l'être, chose qui a été seulement possible après la mort de Jésus sur la Croix, Lequel a conquis pour eux la volonté et la Force de s'élever et de renoncer à l'amour-propre. Tout cela était seulement un processus spirituel, parce que du point de vue terrestre ils vivaient plutôt dans la joie et le bien-être, mais personne n'avait de respect pour son prochain, chacun pensait seulement à lui-même et ainsi le fort opprimait le faible qui ne pouvait pas se défendre, parce que Mon adversaire prenait plaisir à voir dans la misère tout ce qui avait été précipité dans l'abîme, parce que lui-même était dépourvu de tout amour, mais plein de haine et d'animosité. Et son être se reflétait dans l'être des hommes. Celui qui était fort, opprimait le prochain et il ne connaissait aucune pitié, parce qu'il ne possédait pas l'amour, comme son maitre, le prince des ténèbres qui était sans amour. Mais Jésus cherchait avec l'Amour à amener les hommes sur la voie juste. Jésus vivait et enseignait l'amour et leur apportait la preuve que l'Amour était une Force qui vainquait même l'adversaire et que seulement au moyen de l'amour les hommes pouvaient se libérer de lui. Ainsi donc l'Homme Jésus a vécu à titre d'exemple une vie d'amour pour les hommes, avant que Lui-Même n’accomplisse la plus grande Œuvre d'Amour et de Miséricorde, en Se sacrifiant sur la Croix pour les péchés des hommes, pour que ceux-ci deviennent libres et arrivent maintenant au moyen d'une vie juste de nouveau à la Force et à la Lumière, pour effectuer maintenant la dernière partie de leur parcours terrestre vers leur vraie Patrie, chemin que Jésus avait précédemment parcouru pour eux au moyen de Sa mort sur la Croix, et qu’ils devaient seulement suivre pour entrer dans Mon Royaume, chez Moi dans la Maison du Père, retourner au Père d’Amour duquel ils étaient procédés et dans l'Amour duquel maintenant ils resteront éternellement.
Amen
TraducteursToen de mens Jezus de dood aan het kruis onderging begon een nieuwe periode in het werk van het terugvoeren van mijn schepselen, want tot aan deze tijd bevonden nog alle mensen zich in de geestelijke duisternis die mijn tegenstander over al het gevallen geestelijke had gespreid. Alle mensen waren nog met de oerzonde belast en geen mens kon dichter bij Mij komen, omdat mijn gerechtigheid dit niet toeliet vóór de oerzonde was goedgemaakt. Er waren echter al ontelbare mensen over de aarde gegaan. Onder hen waren er ook, die van goede wil waren, maar die vanuit zichzelf geen kracht bezaten om zich van mijn tegenstander te bevrijden, want ze konden allen geen juiste verbinding met Mij tot stand brengen omdat hun de liefde ontbrak.
De eigenliefde beheerste hen als teken dat ze bij mijn tegenstander hoorden. En ze waren ook niet op de hoogte van de reden van hun bestaan op aarde, van hun afval van Mij. Ze waren met algehele blindheid geslagen, echter werelds heel actief en daarom probeerden ze voortdurend zich voordelen te verschaffen ten koste van de medemensen. Ze misten de onbaatzuchtige liefde waardoor ze in een hogere toestand van rijpheid zouden hebben kunnen komen. En die weinige uitzonderingen werden wel hun geestelijke nood gewaar, ze beseften ook wel dat er boven hen een God en Schepper was, maar ze herkenden Mij niet als een God van liefde, integendeel, als een god van wraak en toorn. En de mensen zouden nooit verder kunnen komen in hun geestelijke ontwikkeling. Het zou altijd en eeuwig hetzelfde egocentrische geslacht zijn gebleven dat niet tot een hoger inzicht kon komen zolang de last van de oerzonde op hen drukte. Altijd zou mijn tegenstander de mensen aan de grond hebben gehouden wanneer er niet een Redder zou zijn gekomen ter wille van de weinige die zich ongelukkig voelden en in hun nood riepen om een Redder.
En eens moest ook weer een mogelijkheid worden geschapen een verbinding met Mij tot stand te brengen, die echter dan moest uitgaan naar de Vader. De mensen moesten als kinderen naar de Vader kunnen roepen, terwijl ze tevoren in hun God en Schepper alleen een macht zagen, voor wie zij zich echter niet wilden buigen omdat deze opstand tegen Mij nog in hen zat als gevolg van de vroegere oerzonde. Er moest weer een verhouding van liefde mogelijk zijn tussen de schepselen en Mij, die echter van de kant van de mensen zelf tot stand moest worden gebracht door de bereidwilligheid van dezen om lief te hebben, die echter vóór de kruisdood van Jezus slechts heel zelden een mens bezat en deze dan door mijn tegenstander bovenmate gekweld werd zodat hij bijna wanhoopte over mijn bestaan. Maar Ik stond hem bij omdat Ik zijn wil kende en nam hem van de aarde.
Het verlossingswerk van Jezus Christus beëindigde nu een tijdperk van de meest verre verwijdering der mensen van Mij. Zijn kruisdood verzoende de oerzonde van alle gevallen wezens en ze kunnen nu in het stadium als mens weer de juiste band met Mij tot stand brengen, wanneer ze zelf met de ondersteuning van Jezus Christus een leven leiden van liefde, wanneer zij van de keten van de tegenstander bevrijd worden door Zijn aan het kruis vergoten bloed en dus in Mij de Vader zien en de liefde hen aanspoort naar Mij te gaan, naar de verbinding die zij eens vrijwillig verbraken en daardoor ongelukkig werden. De dood van Jezus aan het kruis beëindigde een toestand der mensheid zonder hoop. Er begon een nieuw tijdperk waarin de mens alleen maar zijn weg naar Jezus hoefde te nemen, om door Hem weggeleid te worden uit het gebied zonder licht van mijn tegenstander, waarin ook weer de poort naar het lichtrijk was geopend. Het was nu weer mogelijk dat de mens geheel veranderde, dat hij zijn wezen weer vormde tot liefde, dat hij werd wat hij voor zijn afval van Mij geweest is.
De eerste verlosten keerden terug naar Mij. Ik kon hen opnemen in mijn rijk van licht en gelukzaligheid, wat toch nooit mogelijk geweest zou zijn wanneer Jezus de oerschuld niet zou hebben goedgemaakt door Zijn dood aan het kruis. Want Ik ben als hoogst volmaakt ook rechtvaardig en kon bijgevolg geen schuld doorstrepen waarvoor geen boete zou zijn gedaan. Lange tijden zijn verstreken, waarin de mensen onder de last van de zonde bijna bezweken. Doch zij zagen hun schuld niet in. En daarom kwamen zij steeds weer in opstand tegen Mij - die zij als Macht niet konden loochenen, maar aan wie zij zich niet in liefde overgaven. Want de liefde hadden ze eens afgewezen en wat ze nu nog hadden was slechts eigenliefde, de verkeerd gerichte liefde die mijn tegenstander op hen had overgedragen. Dus waren ze in hun wezen nog geheel en al een deel van hem. En eerst moest het wezen veranderen, wat pas mogelijk was na de kruisdood van Jezus, die voor hen de wil en de kracht verwierf zich te verheffen en de eigenliefde op te geven. Dit alles waren alleen maar geestelijke processen, want aards-menselijk leefden ze wel in vreugde en welbevinden verder, maar niemand hield rekening met zijn medemensen. Veeleer dacht ieder alleen aan zichzelf en de sterke onderdrukte de zwakke, die zich niet kon verweren omdat mijn tegenstander er plezier in had, al wat door hem in de diepte was gestort, in een ellendige toestand te zien, want hij was zelf zonder enige liefde, maar vol haat en vijandigheid. En zijn wezen weerspiegelde zich ook in het wezen van de mensen. Wie sterk was onderdrukte eveneens de medemensen en kende geen erbarmen, want hij had geen liefde, net als zijn heer - de vorst der duisternis - zonder liefde was.
Maar Jezus trachtte door de liefde de mensen op het juiste pad te brengen. Jezus leefde in liefde en onderrichtte ze en leverde hun het bewijs dat de liefde een kracht was die zelfs de tegenstander overwon en dat alleen maar door de liefde de mensen van hem kunnen worden bevrijd. Zo leefde dus de mens Jezus eerst de mensen een leven in liefde voor, voordat Hij dan zelf het grootste werk van liefde en erbarmen volbracht: zich aan het kruis te offeren voor de zonden van de mensen, opdat deze vrij werden en nu door een juist leven weer kracht en licht verwierven om nu de laatste weg af te leggen naar hun ware vaderland, waarop Jezus door Zijn dood aan het kruis hen was voorgegaan. Die ze nu alleen maar hoefden na te volgen om als verlost binnen te kunnen gaan in mijn rijk, naar Mij in het vaderhuis, terug naar de Vader uit wiens liefde ze waren voortgekomen en in wiens liefde ze nu ook voor eeuwig zullen verblijven.
Amen
Traducteurs