• Back

Other translations:

Act of creating the spiritual beings....

It is My will that you shall be enlightened where darkness prevails. People who don't question cannot receive answers, but those who want to know and turn to Me Myself will receive My reply so that they will learn to recognise Me in My love and wisdom and grant their love to Me.... The act of creating the spiritual beings was a spiritual process which will only be understandable to you humans when you enter the kingdom of light. As long as you live on earth it can only be roughly outlined to you according to your level of understanding. Nevertheless, it will not divert from the truth, but it will lack both the deeper reasons as well as the infinitely many intermediate processes which, however, would not contribute towards your enlightenment either. However, you can rest assured that I will not let your thinking become confused, since you only wish to be instructed in the truth. When I created the first being I was only motivated by the thought of creating a vessel for Myself which was intended to assimilate My ceaselessly outpouring strength of love.... because My infinite love wanted to give itself and only ever provide happiness.... My strength of love constantly brought forth all kinds of spiritual creations. Therefore I also wanted to create something that corresponded to Me Myself, thus an image of Me. And My will came to pass .... a being of supreme perfection arose beside Me which was pleasing to Me, which was indescribably beautiful, it was an image of Myself which from then on was so permeated by My strength of love that it was equally able to be creatively active without limitation. And just as the source of My strength of love had motivated Me into shaping a receiving vessel into which it could flow, the same will and desire also arose in this being to make use of the constant influx of My love's strength and, likewise, to let beings arise from within itself. Thus the same process repeated itself, because I wanted to let this first-created being participate in the incredible bliss of giving life to like-natured beings, for as an 'image' of Myself it was imbued with the same feelings, it was overflowing with love, and the strength it constantly received from Me did not keep the being inactive either.... which resulted in this very process of creating countless beings.... Hence these created beings could not be different from My first-created being.... they were supremely perfect, brightly radiant and overwhelmingly powerful spirits which all corresponded to the image I had externalised. Through My influx of strength, which made the act of creating these beings possible in the first place, I was therefore also their 'Creator', although the will of the first-created being had to avail itself first of this strength of Mine. Hence all beings emerged from Me and My first image.... and all beings possessed the same creative power. But My will was also active in all originally created beings, the host of originally created spirits were inflamed with burning love for Me, because My fire of love was their fundamental element, they had been the products of purest love and therefore all created beings were also positively inclined towards Me....

Endless times passed by in most blissful harmony and a constant exchange of love.... and this state need never have changed. But then the process of creating took on a different form.... which should only be understood in a spiritual sense. This was triggered by the desire of My first-created being, the bearer of light, to see Me. The being's love for Me was still unchanged and therefore it desired to behold Me even though it knew that I, as the 'centre of strength and light' could not be visible to My created beings, which would have ceased to exist in view of My abundance of light.... it would have consumed the created beings.... which were sparks of My light.... and thus a beholding of Me was not possible. And because it was unable to behold Me the thought flashed up in it to become independent from Me and more or less present itself to the host of originally created being as 'Creator itself'.... a thought which arose as a consequence of the desire to see Me despite better knowledge. As an attribute of perfection all beings also possessed free will which, however, always corresponded to My will. And this free will allowed for the said mental confusion.... Thus the bearer of light, Lucifer, was not prevented by Me from aiming his will in the wrong direction. Even so, the process of creation started to falter, that is, as long as his will no longer harmonised with Mine he more or less closed himself off to the flow of My love, yet always just temporarily, for at first his resistance was so small that love nevertheless came through again and he utterly devoted himself to Me once more, which then also resulted in an unabated flow of My strength of love and thus continued creative activity. But time and again the wrong thoughts kept emerging in him because he did not confide them in Me Myself so that I could have refuted them.... For he temporarily excluded Me without realising that he thereby lessened his strength.... As soon as he loosened the bond with Me through wrongly inclined thoughts the inflow of strength of love also lessened; however, he did not realise this in view of the countless multitude of spirits he had already called into existence through his will and the use of My strength.... Time and again it must be emphasised that My strength enabled him to create the beings in the first place and that only his love for Me gave him the strength.... so it is understandable, that a reduction of his love also reduced the influx of strength. And at the same time, every created being was also the proof of Lucifer's connection with Me.... thus no other being could arise after Lucifer consciously separated from Me, on account of which all created beings belong to Me as well, for they are 'My emanated strength of love'. And yet a large proportion of all created beings had fallen away from Me.... And that justifies the question as to whether the beings differed in their fundamental substance....

I only externalised one being as an independent entity.... And this being was created in My image. Consequently, all spiritual beings which were brought into existence by this being had to entirely correspond to Me and My image again.... They were the same perfect, most radiantly shining living creations, for only something supremely perfect was able to emerge from our mutual love and will, which both corresponded to each other.... beings, which were by no means inferior to the first-created bearer of light.... Hence they were equally extremely powerful and ablaze with burning love for Me, even though they were unable to behold Me. Nevertheless, they recognised Me, for I also revealed Myself to them through the Word. It was an infinitely large number of spirits which glorified Me and sang My praises, which, in reverence, were willing to serve Me and which were only ever active according to My will, thus they were images of Me Myself. And this indescribably happy multitude of spirits should have increased the light bearer's love for Me ever more.... Yet various feelings in him began to oppose each other: He saw the gloriously radiating beings and desired to behold Me as well.... Since he was visible to the beings he deemed himself superior to Me and no longer wanted to acknowledge Me as the One from Whom everything had emerged, despite the fact that he knew that he, too, had originated from Me. Conscious of the strength permeating him, he began to separate himself from the source of strength.... a process which lasted for an infinitely long time because the desire for happiness repeatedly pushed him back to Me and therefore he repeatedly received strength again for the creation of new beings. And so these beings, too, consisted of the same fundamental substance, namely of My emanated strength of love; however the sporadic separation from Me also influenced the process of creation to a certain extent, insofar as those beings' will and love was more inclined towards their maker than Me.... but I neither tried to influence these beings nor the bearer of light. Yet they were equally enlightened, they recognised Me as their Creator and were therefore also able to make the right decision in free will when this important decision was demanded of them.

My first-created being was connected with all beings produced by him, just as I was inseparably linked with all beings because My strength of love had to permeate them were they to continue to exist. My adversary tried to maintain the connection with his created beings even after his will was already opposing Mine.... that is, he also inspired the first spirits into turning away from Me and a number of of them succumbed to his temptation, Lucifer also pulled them into the abyss and their realisation should have truly made them abhor his disgraceful plan. And their sin was far greater still, therefore, their path of return will also be considerably more difficult.... whereas the majority of the first-created beings remained with Me when the followers of My present adversary detached themselves from Me. The hidden resistance with which Lucifer started to oppose Me resulted in the fact that an infinitely large host of created spirits decided partly for and partly against Me when the test of will was expected of them. For the resistance disturbed the hitherto integrated whole.... My former image was no longer governed by the same will, the same love, it had caused a rift and this division was also felt by the beings which had emerged from our love, which were now like their maker, even though My strength was involved in their creation. But since this resistance had not been present in the first-created spiritual being, since the light bearer's love and will were completely merged with Mine, it was only possible for such beings to emerge from our love which utterly corresponded to us, whose brilliant abundance of light and unlimited strength were true images of Me Myself as well as of the being which I had externalised from Me in My love.... and which also, with a few exceptions, remained with Me. And the same process occurred in the latter as happened in Lucifer: free will aimed in the wrong direction.... they desired to see their God and Creator and drew the wrong conclusions from My necessary invisibility by acknowledging that which was 'visible' to them as their 'God', who then exalted himself and drew countless beings to himself, which all detached themselves volitionally from Me and thereby plunged into the abyss....

Once all created beings glowed with light and strength, because nothing could have arisen without the flow of My love's strength. The reduced emanation of light only began with Lucifer's reduced love for Me, but this did not mean that these beings were lacking the light of realisation, for at the moment of creating the beings My strength of love also permeated the maker of all the beings again; but these moments became increasingly less frequent until he voluntarily rebelled against Me and was no longer able to receive any influx of strength because he rejected it by believing himself to be just as powerful as Me.... And then his state of mind became dark as well.... He.... who once had been in My image.... became My direct opposite, his nature reversed completely, he had sunk into the deepest abyss and his followers with him, whom he regarded as his supposed power and strength. The highest being, having emerged from My love, had sunk the lowest, because it misused its free will, the characteristic of divine origin.... And it was left up to every being to aim this will in My or his direction, every being was able to pass the test of will because every being possessed the light of realisation and also had the strength at its disposal to resist the urging for its maker.... But neither will every fallen being ever lose My love, for My love let it arise and My love will never ever let it perish again, but until it surrenders its resistance it will not be able to feel My love and thus remain wretched. However, one day its resistance will diminish and the being will look for My love again and consciously take the path of return to Me.... Then it will recognise My inconceivable love, it will recognise its God and Creator in Jesus Christ, in Whom I Myself became for all beings the visible God, Whom they desired to see and Who prepared for them the path of return into the Father's house....

Amen

Translator

De scheppingsdaad van de geestelijke wezens

Het is mijn wil, dat het licht in u wordt, waar het in u nog donker is. De mensen die niet vragen, kunnen geen antwoord krijgen, maar die zouden willen weten en zich tot Mij zelf wenden, hen zal Ik ook antwoord doen toekomen, opdat ze Mij in mijn liefde en wijsheid leren herkennen en Mij zelf hun liefde schenken.

De scheppingsdaad van de geestelijke wezens was een geestelijk gebeuren, dat u mensen pas dan begrijpelijk zal zijn, wanneer u zelf in het rijk van het licht zult zijn binnengegaan. Zolang u op aarde bent, kan het u alleen in grote lijnen worden getoond, in overeenstemming met uw begripsvermogen. Toch zullen deze niet van de waarheid afwijken, maar laten ze zowel de diepere redenen alsook de oneindig vele gebeurtenissen er tussen door ontbreken, die er ook niet toe zouden bijdragen u opheldering te verschaffen. Maar hiervan kunt u zeker zijn, dat Ik u, die alleen begeert in de waarheid te worden onderwezen, niet in een verward denken terecht laat komen.

Mij hield bij de schepping van het eerste wezen alleen de gedachte bezig, Me een vat te scheppen dat de voortdurend uitstromende kracht van mijn liefde zou opnemen, omdat mijn onbegrensde liefde zich wilde wegschenken en steeds maar gelukkig maken. Maar de kracht van mijn liefde bracht onophoudelijk geestelijke scheppingen van veelvuldige aard voort. En Ik wilde daarom ook iets laten ontstaan wat met Mij zelf overeenstemde, dus een evenbeeld van Mij. En wat Ik wilde, dat gebeurde. Een wezen in hoogste volmaaktheid ontstond naast Mij, aan hetwelk Ik zelf mijn vreugde had, dat onuitsprekelijk mooi was, dat een afbeelding van Mij zelf was en dat nu door de kracht van mijn liefde werd doorstraald, zodat het eveneens tot onbegrensde scheppende bezigheid in staat was. Zoals Mij nu de krachtbron van mijn liefde ertoe had gebracht, voor zich een opnamevat te vormen, in hetwelk hij zich kon uitstorten, zo ontstond nu ook in dit wezen de wil en het verlangen, de hem onafgebroken toekomende krachtstroom van mijn liefde te gebruiken en eveneens wezens uit zich te laten voortkomen.

Het was dus dezelfde gebeurtenis, die zich nu herhaalde. Want Ik wilde dit eerst geschapen wezen laten delen in de onvoorstelbare gelukzaligheid, gelijksoortige wezens het leven te geven, want als "evenbeeld" van Mij zelf was het ook met dezelfde gevoelens bezield. Het stroomde over van liefde en de kracht die het voortdurend van Mij betrok, liet het wezen ook niet werkeloos zijn. Ze had een uitwerking in juist dat gebeuren van het scheppen van ontelbare wezens.

Ook de nu geschapen wezens konden niet anders zijn, dan het eerste door Mij zelf geschapen wezen was. Het waren hoogst volmaakte, oppermachtige geesten, stralend van het licht, die allen overeenkwamen met het evenbeeld dat Ik zelf buiten Me had geplaatst. Door het toestromen van de kracht uit Mij, die de handeling van het scheppen van deze wezens eerst mogelijk maakte, was Ik zelf dus ook hun "Schepper", ofschoon pas de wil van het eerst geschapen wezen deze kracht van Mij gebruikte. Alle wezens kwamen dus uit Mij en mijn eerste evenbeeld voort. En alle wezens bezaten dezelfde scheppende macht. Maar in alle oergeschapen wezens was ook mijn wil werkzaam. De grote menigte van oergeschapen wezens was in vurigste liefde voor Mij ontbrand, omdat mijn vuur van liefde hun oerelement was, omdat ze waren voortgebracht door de zuiverste liefde en bijgevolg ook al het geschapene positief tegenover Mij stond.

Eindeloze tijden gingen voorbij in de meest gelukzalige harmonie en voortdurende uitwisseling van liefde. En deze toestand zou niet hebben hoeven te veranderen. Maar toen kreeg het gebeuren van het scheppen een andere vorm, wat alleen maar geestelijk te begrijpen is. En dit werd in werking gezet door het verlangen van mijn eerst geschapen wezen, van mijn lichtdrager, om Mij zelf te zien. De liefde van het wezen ging nog onveranderd naar Mij uit en daarom begeerde het Mij te aanschouwen, ofschoon het wezen het inzicht bezat, dat Ik als "Kracht- en Lichtcentrum" voor hem, die Ik geschapen had, niet zichtbaar kon zijn; dat hij zou zijn vergaan bij de aanblik van de volheid van mijn licht, dat het geschapene - als lichtvonk van Mij zelf - zou hebben verteerd en daarom dus een schouwen niet mogelijk was. En omdat het Me niet kon zien, flitste de gedachte door hem heen, zich onafhankelijk van Mij te maken en als het ware zich als de schepper zelf tegenover het leger van de oergeschapen geesten neer te zetten. Een gedachte, die in hem ontstond als gevolg van het verlangen Mij te aanschouwen, tegen beter weten in. Alle wezens bezaten ook, als wezenlijk kenmerk van de volmaaktheid, de vrije wil, die echter steeds in overeenstemming was met mijn wil. En deze vrije wil liet ook die verwarring als gedachte toe.

Dus van Mij uit werd de lichtdrager, Lucifer, niet gehinderd zijn vrije wil verkeerd te richten. Maar ook het scheppingsgebeuren liep nu vast. Dat wil zeggen, zodra zijn wil niet meer overeenstemde met de mijne, sloot hij zich als het ware af voor de krachtstroom van mijn liefde, maar steeds slechts voorbijgaand, want nog was zijn weerstand zo gering, dat de liefde toch doorbrak en hij zich geheel en al weer aan Mij overgaf, wat nu ook onverminderde toevoer van kracht betekende en dus ook onverminderde scheppende activiteit. Maar de verkeerde gedachten kwamen steeds weer in hem boven, omdat hij ze niet aan Mij zelf voorlegde en Ik ze hem zou hebben kunnen weerleggen.

Want hij schoof Mij af en toe terzijde en merkte niet dat hij zichzelf verzwakte in zijn kracht. Want zodra hij de band met Mij losser maakte door verkeerd gerichte gedachten, werd ook het toestromen van de kracht van liefde geringer, wat echter niet tot hem doordrong bij het zien van de ontelbare geestenschaar, die hij al in het leven had geroepen door zijn wil met gebruikmaking van mijn kracht. Steeds weer moet naar voren worden gebracht, dat eerst mijn kracht hem het scheppen van de wezens mogelijk maakte en dat zijn liefde voor Mij hem pas de kracht opleverde, waaruit begrijpelijk wordt, dat een afnemen van zijn liefde ook de toevoer van kracht verminderde.

En op zijn beurt was ieder geschapen wezen ook een bewijs van de band van Lucifer met Mij, dus kon er geen wezen meer ontstaan als Lucifer zich bewust van Mij had gescheiden, om welke reden alle geschapen wezens ook mijn aandeel zijn, want ze zijn liefdeskracht uit Mij. En toch was een groot deel van alle geschapen wezens van Mij afgevallen. En dat rechtvaardigt de vraag, of de wezens verschillend van aard waren in hun oersubstantie.

Ik plaatste één enkel wezen zelfstandig buiten Mij. En dit wezen was mijn evenbeeld. Dus bijgevolg moesten de nu door dit wezen in het leven geroepen geestelijke wezens weer geheel met Mij en mijn evenbeeld overeen komen. Het waren dezelfde volmaakte, in het hoogste licht stralende schepselen, want er kon uit onze beider liefde en wil, die geheel gelijk waren gericht, alleen iets voortkomen, dat hoogst volmaakt was. Wezens, die op geen enkele manier onderdoen voor de eerst geschapen lichtdrager. Ze waren dus eveneens buitengewoon machtig en gloeiden in vurige liefde voor Mij, ofschoon ze niet in staat waren Mij te aanschouwen. Maar ze herkenden Mij, want Ik openbaarde Me ook aan hen door het woord. Er was een eindeloze schare van die geesten, die in hoogste gelukzaligheid Mij prezen en lof toezongen, die in eerbied bereid waren Mij te dienen en die steeds alleen maar volgens mijn wil werkzaam waren, dus evenbeelden van Mij zelf waren. En deze onbeschrijflijk gelukzalige geestenschaar zou de liefde van de lichtdrager steeds meer hebben moeten vergroten.

Doch nu begonnen in hem verschillende gevoelens tegen elkaar te strijden. Hij zag de in heerlijkheid stralende wezens en verlangde nu ook Mij zelf te aanschouwen. Hij geloofde van zichzelf, als voor de wezens zichtbaar, Mij de baas te zijn en hij wilde Mij niet meer erkennen als Degene uit wie alles voortkwam, ofschoon hij wist, dat ook hij zelf van Mij was uitgegaan. In het bewustzijn van zijn hem doorstromende kracht, begon hij het losmaken van de Krachtbron te voltrekken. Een gebeuren, dat zich over eeuwigheden uitstrekte, omdat hem steeds weer het verlangen naar het gelukkig zijn naar Mij drong en hij daarom ook steeds weer kracht betrok voor het scheppen van steeds weer nieuwe wezens. En zo waren ook deze wezens in hun oersubstantie hetzelfde, namelijk door Mij uitgestraalde liefdeskracht. Maar het zich tijdelijk van Mij afwenden had ook op het scheppingsgebeuren een bepaalde invloed, doordat de wil en de liefde van die wezens zich veel meer op hun verwekker richtten dan op Mij. Maar Ik trachtte noch deze wezens noch de lichtdrager ertoe te brengen te veranderen. Maar ze waren in dezelfde mate vol van licht. Ze beseften eveneens, dat Ik hun Schepper was en konden daarom ook in vrijheid van hun wil juist beslissen, toen deze grote beslissing van hen werd gevraagd.

Mijn eerst geschapen wezen had verbinding met alle door hem verwekte wezens, zoals ook Ik met alle wezens onafscheidelijk verbonden was, omdat de kracht van mijn liefde hen doorstroomde, daar ze anders niet zouden blijven bestaan. Mijn tegenstander probeerde de band met het door hem geschapene ook dan nog te bewaren, toen het al een van Mij afgekeerde wil had. Dat wil zeggen ook de eerste geestelijke wezens werden door hem aangezet, zich van Mij af te keren en er bezweken bijgevolg ook enkele van hen aan zijn verzoeking. Lucifer trok ook dezen mee in de diepte, wier inzicht waarlijk ook het schandelijke van zijn plannen zou hebben moeten verafschuwen. En de zonde van dezen was nog veel groter. Daarom is de weg van de terugkeer ook veel zwaarder, terwijl echter het merendeel van de eerst geschapen wezens bij Mij bleef, toen de aanhang van mijn huidige tegenstander zich van Mij losmaakte.

De verborgen weerstand die Lucifer tegen Mij begon in te brengen, had tot gevolg dat er een eindeloos leger van geschapen geesten deels voor deels tegen Mij besliste, toen deze aan de wilsproef werd onderworpen. Want de weerstand verstoorde de tot nu toe gesloten eenheid. Dezelfde wil, dezelfde liefde beheersten mijn vroegere evenbeeld niet meer. Het viel uiteen en deze verdeeldheid bemerkten nu ook de uit onze liefde voortgekomen wezens, die nu geaard waren zoals hun verwekker, ondanks dat mijn kracht aan hun verwekking deel had. Daar echter bij de eerst geschapen geestelijke wezens die weerstand nog niet aanwezig was; daar liefde en wil van de lichtdrager geheel in Mij opgingen, konden ook uit deze liefde alleen wezens voortkomen, die geheel met ons overeenstemden, die in stralende volheid van licht en onbegrensde kracht getrouwe afbeeldingen waren van Mij zelf, evenals ook evenbeelden van het wezen dat Ik in mijn liefde buiten Mij had geplaatst, en die ook, tot op enkele uitzonderingen na, bij Mij bleven. En in deze laatsten vond hetzelfde gebeuren plaats als in Lucifer: dat de vrije wil zich verkeerd richtte, dat ze begeerden hun God en Schepper te zien en uit mijn noodzakelijke onzichtbaarheid verkeerde gevolgtrekkingen maakten, doordat ze het voor hen "zichtbare" erkenden als hun "god", die zelf nu ook aanmatigend werd en ontelbare wezens tot zich trok, die allen de band met Mij dus opzettelijk verbraken en daardoor in de diepte stortten.

Alle geschapen wezens straalden eens in licht en kracht, terwijl zonder de krachtstroom van mijn liefde niets zou hebben kunnen ontstaan. De verminderde lichtstraling begon pas met het minder worden van Lucifers liefde voor Mij, wat echter niet betekent dat het die wezens zou hebben ontbroken aan het licht van het inzicht. Want op het moment van de schepping doorstroomde ook de kracht van mijn liefde weer de verwekker van al het wezenlijke. Maar juist die momenten werden steeds zeldzamer, tot hij opzettelijk tegen Mij in opstand kwam en nu geen enkele toevoer van kracht meer kon ontvangen, omdat hij die zelf afwees in het geloof, net zo vol van kracht te zijn als Ik. En nu werd ook zijn geestelijke toestand duister. Hij, die eens mijn evenbeeld was, is tot mijn tegenpool geworden. Hij is in zijn wezen geheel tegenovergesteld. Hij is in uiterste diepte gezonken en met hem zijn aanhang, waarin hij zijn vermeende macht en sterkte ziet. Het hoogste wezen, uit mijn liefde voortgekomen, is het diepst gezonken, omdat het zijn vrije wil, het kenmerk van goddelijke herkomst, heeft misbruikt. En ieder wezen stond het vrij, deze wil te richten op Mij of op hem. Ieder wezen kon de wilsproef doorstaan, omdat ieder wezen in het licht van het inzicht stond en ook over kracht beschikte om het aandringen van zijn verwekker weerstand te bieden.

Maar ook ieder gevallen wezen zal mijn liefde niet verliezen. Want mijn liefde liet het ontstaan en mijn liefde laat het ook eeuwig niet meer vergaan. Maar zolang het zijn weerstand niet opgeeft, zal het niet in staat zijn mijn liefde te bemerken en daarom ongelukkig zijn. Maar ook zijn weerstand zal verzwakken en het wezen zal eenmaal weer mijn liefde zoeken en de weg van terugkeer naar Mij bewust gaan. En dan zal het ook mijn onmetelijke liefde inzien. Het zal zijn God en Schepper herkennen in Jezus Christus, in wie Ik zelf voor alle wezens de zichtbare God werd, die ze begeerden te zien en die hen de weg heeft bereid terug in het vaderhuis.

Amen

Translator