• Back

Idleness of life.... church christians....

People must be directly influenced, for they pay little attention to the fate of their fellow human beings and remain unaffected by it, thus they do not draw any conclusions which could favourably influence their way of life. People's indifference is far worse than a blatant rejection, for such arises from ignorance and can still result in a change of attitude, whereas an indifferent person is nowhere to be touched and therefore will be lost without salvation if he cannot be roused from his indifference.... which always requires a distress of his own life. People can find themselves in a spiritual void despite church faith and seemingly religious life because their soul is not involved in any way, because only purely mechanical demands are fulfilled and a spiritual attitude towards it is completely missing. These people will outwardly be counted among the 'righteous', among the 'faithful'.... But they are always only church christians for whom their christianity is a worldly affair like everything else.... To teach them that they lack the spirit would be unsuccessful, for they have too high an opinion of themselves and do not accept such teachings, always relying on the fulfilment of what is demanded of them ecclesiastically.... And yet, their life is an idle one if it does not reveal a change in love.... And these people often have to be touched hard so that they wake up from their soul's sleep, so that they reflect and ask themselves what might be the reason for such strokes of fate.... They must be affected themselves, only then will it be possible for them to seriously consider spiritual questions, and then the strokes of fate will have been a blessing. As soon as a person is willing to love he will also be affected by his fellow human being's fate, and then he can draw spiritual benefit from everything he experiences around him.... But people's hearts are hardened, love has grown cold.... No matter how great the misfortune.... it does not trigger a warm feeling in the fellow human being, and even less does it determine him to reflect on the cause or to change his way of life. It is a danger in which people float because of their indifference, for all remedies remain without success as long as they do not let themselves be touched by it. And therefore ever more severe blows have to come upon people, and the adversity will not abate because it alone can be heard as a wake-up call and bring about a change of heart.... For everything will still be tried which could serve the salvation of those souls....

Amen

Het niet benutten van het leven - Kerkelijke christenen

Er moet rechtstreeks op de mensen worden ingewerkt, want aan het lot dat de medemensen overkomt, schenken ze geen aandacht en ze blijven er ongevoelig voor. Ze trekken dus ook geen conclusies die hen op hun levensweg gunstig zouden kunnen beïnvloeden. De onverschilligheid van de mensen is veel erger dan een bot afwijzen. Want zoiets komt voort uit onwetendheid en kan altijd nog een verandering van gezindheid tot gevolg hebben, terwijl op een onverschillig mens nergens greep is te krijgen en die daarom reddeloos verloren gaat, wanneer hij niet kan worden wakker geschud uit zijn onverschilligheid, wat steeds een in het nauw brengen van zijn eigen leven vergt. Ondanks een kerkelijk geloof en een schijnbaar religieus leven kunnen de mensen zich in een geestelijke leegte bevinden, omdat hun ziel er op geen enkele manier aan deelneemt, omdat slechts puur mechanisch eisen worden vervuld en een geestelijke instelling daarvoor totaal ontbreekt. Deze mensen zullen uiterlijk tot de "rechtvaardigen" worden gerekend, tot de "gelovigen". Maar het zijn steeds slechts kerkelijke christenen, bij wie hun christenzijn een wereldlijke aangelegenheid is, net als al het andere.

Dezen op de hoogte te brengen dat hun de geest ontbreekt, zou zonder resultaat zijn, want ze hebben van zichzelf een te hoge dunk en nemen zulke onderrichtingen niet aan, zich steeds beroepend op de vervulling van datgene wat door de kerk van hen wordt geëist. En toch is hun leven nutteloos wanneer het geen blijk geeft van liefde. En deze mensen moeten vaak hard worden aangepakt opdat ze ontwaken uit hun zielenslaap, opdat ze zich bezinnen en zich afvragen wat wel de reden van zulke slagen van het noodlot zou mogen zijn. Ze moeten zelf worden getroffen, pas dan is het mogelijk dat ze zich serieus met geestelijke vragen bezighouden en dan zijn de slagen van het noodlot zegenrijk geweest. Zodra de mens gewillig is in liefde te leven, zal hem ook het lot van de medemens beroeren en dan kan hij geestelijk voordeel behalen uit alles wat hij om zich heen meemaakt.

Maar de mensen hebben een verhard gemoed, de liefde is bekoeld. En al is het ongeluk nog zo groot, het brengt geen warm gevoel in de medemens teweeg en nog veel minder zet het hem aan tot nadenken over de reden, of tot verandering van zijn levenswandel. De mensen verkeren in gevaar wegens hun onverschilligheid, want alle hulpmiddelen blijven zonder gevolg zolang die op hen geen indruk maken. En daarom moeten er steeds zwaardere slagen over de mensen komen en de nood zal niet minder worden, omdat alleen die als oproep tot ontwaken kan worden gehoord en een verandering van de gezindheid tot stand kan brengen. Want alles wordt nog geprobeerd wat zou kunnen dienen om die zielen te redden.

Amen