• Back

Multiple walk through creation.... God's plan of salvation.... recognition in the kingdom of light....

The spiritual had a long way to go before it was admitted to the last test of life, to embodiment as a human being. It had to go through many deformations, it had to submit to divine will, it was deprived of its freedom, and thus forced, so to speak, it covers this earthly path, but with the final aim that it becomes finally free again. The embodiment as a human being is to be the last test in which the being has to prove itself in order to attain final freedom. That which it did in the state of compulsion.... serve.... it should now do of its own free will, uninfluenced, only pointed out.... it should be active in service of its own accord, stimulated by love. If the being is now willing to walk this serving path in love, it can overcome its last form in a short time, and it can enter the spheres of light where it can again work freely and unhindered in bliss. This is the aim and purpose of the change through creation.... Since the aim requires the being's free will, the being can understandably also fail if it does not use its free will properly.... it cannot reach the aim but take a wrong path which leads far away from the aim. Then one walk through creation is not enough but it has to cover this path again in order to reach the aim, sometimes even several times, until it has finally regained its freedom. And every walk through creation requires new possibilities to mature, again and again other conditions are set under which the being covers the course of development to the height. And this is the eternal plan of salvation, which only becomes comprehensible to people when they know about the primordial beginning and final aim of the spiritual through the awakening of their spirit. Only then will they be able to grasp God's infinite love and mercy, His greatness and omnipotence and His exceeding wisdom. But they will only recognize God in the kingdom of light when all veils will fall from their eyes and they will look back on the course they have travelled on earth.... when they know about the eternal creator's infinite loving care for His living creations, about their tenacity in the unredeemed state and the glories of the spiritual kingdom.... Everything that is only has the purpose of returning the spiritual to Him, which was once lost to Him through the will of the adversary, but to whom He likewise gave full freedom.... The mature spiritual substance knows about its shortcomings and its distance from God beforehand and is eternally grateful and devoted to God that He did not leave it in this state but tried to achieve its reclamation by all means; it knows about its own opposition and about God's overwhelming love, and it now almost perishes in love for Him Who saved it from the spiritual abyss. And even if the earthly path lasted infinite times, even if it brought the being immeasurable agonies, the being itself thanks its creator that He allowed it to take this path, that He gave it the opportunity to reach the final aim and to attain the vision of God. For this bliss outweighs everything the being has suffered in its opposition.... And therefore every new creation is a proof of God's love Who wants to guide the spiritual being, which does not yet recognize Him, into knowledge in order to make it blissfully happy for all eternity....

Amen

Meervoudige gang door de schepping - Heilsplan Gods - Het herkennen in het lichtrijk

Het geestelijke had een lange weg te gaan voordat het werd toegelaten tot de laatste levensproef, tot de belichaming als mens. Het moest door vele andere vormen heengaan. Het moest zich voegen naar de goddelijke wil. Het was van zijn vrijheid beroofd en dus legt het deze weg over de aarde in zekere zin gedwongen af, doch met het laatste doel dat het weer de uiteindelijke vrijheid ten deel valt. De belichaming als mens moet de laatste proef zijn waarin het wezen zich moet waarmaken om de definitieve vrijheid te verkrijgen. Dat wat het in de toestand van gedwongen wil heeft gedaan - dienen - moet het nu uit vrije wil doen. Niet beïnvloed, alleen erop gewezen. Het moet dienend werkzaam zijn uit eigen aandrang, aangespoord door de liefde. Is nu het wezen bereid deze dienende weg in liefde te gaan, dan kan het in korte tijd zijn laatste vorm overwinnen en het kan binnengaan in de sferen van het licht, waar het weer vrij en ongehinderd kan werken in gelukzaligheid. Dit is doel en zin van de levenswandel door de schepping.

Daar het doel nu de vrije wil van het wezen vereist, kan het wezen begrijpelijkerwijs ook falen wanneer het de vrije wil niet juist gebruikt. Het kan het doel niet bereiken, maar een verkeerde weg gaan die ver van het doel af voert. Dan is één gang door de schepping niet voldoende, maar het moet ten behoeve van het bereiken van het doel deze gang opnieuw afleggen. Ja, zo nu en dan meerdere keren, tot het uiteindelijk zijn vrijheid weer heeft teruggekregen. En voor elke gang door de schepping zijn nieuwe mogelijkheden vereist om rijp te worden. Steeds weer zijn er andere voorwaarden gesteld waaronder het wezen de opwaartse ontwikkelingsgang aflegt. En dit is het eeuwige heilsplan dat voor de mensen pas begrijpelijk wordt wanneer ze op de hoogte zijn van de oorsprong en het einddoel van het geestelijke, door het wekken van hun geest. Alleen dan zijn ze in staat de oneindige liefde en barmhartigheid van God te begrijpen, Zijn grootte en almacht en Zijn overgrote wijsheid. Maar herkennen zullen ze God pas in het rijk van het licht, wanneer alle sluiers voor hun ogen zullen wegvallen en ze terugblikken op de afgelegde gang over de aarde, wanneer ze op de hoogte zijn van de oneindig liefdevolle zorg van de eeuwige Schepper tegenover Zijn schepselen, van de hardnekkigheid van deze in de niet verloste toestand en de heerlijkheden van het geestelijke rijk.

Alles wat bestaat, heeft alleen als doel het geestelijke naar Hem terug te voeren, dat voor Hem eens verloren ging door de wil van de tegenstander die Hij toch eveneens volledige vrijheid gaf.

Het rijpe geestelijke kent zijn onvolmaaktheid en zijn afstand tot God van voorheen en is eeuwig dankbaar en aan God toegewijd, dat Hij het niet in deze toestand liet, maar met alle middelen het terugwinnen ervan trachtte te bereiken. Het kent de eigen weerspannigheid en de overgrote liefde Gods en het wordt nu bijna verteerd door de liefde voor Hem die het redde uit de geestelijke diepte. En al duurde de gang over de aarde ook oneindige tijden, al bracht hij het wezen ook mateloze kwellingen, het wezen zelf is zijn Schepper dankbaar dat Hij het deze weg liet gaan, dat Hij het de mogelijkheid gaf het laatste doel te bereiken en te komen tot het aanschouwen van God. Want deze gelukzaligheid weegt op tegen alles wat het wezen in zijn weerspannigheid heeft ondergaan.

En daarom is elke nieuwe schepping een bewijs van de liefde van God die het geestelijke dat Hem nog niet herkent tot inzicht wil brengen, om het gelukzalig te maken voor alle eeuwigheid.

Amen